Καμιά φορά ακούμε (και γράφουμε εδώ που τα λέμε…) διάφορες αποθεώσεις για αμερικάνικα σίριαλ τύπου Μπέβερλι Χιλς ,για το πόσο μιλούσαν στην εφηβική ψυχοσύνθεσή μας όταν τα βλέπαμε μικροί. Υπερβολές, κυρίες και κύριοι. Τεράστιες υπερβολές. Διότι καμία από όλες αυτές τις «σχολικές» σειρές δεν πιάνει μια μπροστά στην απόλυτη «σχολική» σειρά που είδαν τα μάτια μας: το «10 λεπτά κήρυγμα».
Διότι, τι να κάνουμε; Εμείς εδώ μεγαλώσαμε, στην Ελλάδα. Στο ελληνικό σχολείο πήγαμε. Την ελληνική πραγματικότητα των γονιών, των δασκάλων και των φίλων μας γνωρίσαμε. Και υπό αυτή την έννοια, το «10 λεπτά κήρυγμα» δεν θα μπορούσε παρά να είναι η απόλυτη σειρά της εφηβικής μας πραγματικότητας. Κυρίως διότι έμοιαζε να είναι ένα σίριαλ βγαλμένο από αυτή.
Τι και αν αποτελούσε ένα… φτωχομπινεδιάρικο- που έλεγε και ο Γιάννης στους «Απαράδεκτους»– σίριαλ, γυρισμένο μέσα σε στούντιο και μ’ ελάχιστες λήψεις σε εξωτερικούς χώρους; Η τριμελής παρέα του Λεωνίδα, το κολλητού του, Τέλη και της γκόμενας του, Μαριλένας ήταν μια παρέα που θα μπορούσε εύκολα να αποτελείται από συμμαθητές μας.
Οι περιπέτειές τους δεν ήταν τίποτα υπερβολικό και τίποτα πρωτότυπο. Και γι’ αυτό ακριβώς ταυτιζόμασταν. Γιατί το ενδιαφέρον και οι αγωνίες στη ζωή των εφήβων περιορίζεται στα κηρύγματα που ακούνε από το σπίτι, στο πώς θα κάνουν κοπάνες από το σχολείο χωρίς να το μάθουν οι γονείς τους και στο πώς θα αποφύγουν την κούραση που τους προκαλούν οι γιαγιάδες τους.
https://www.youtube.com/watch?v=igqJumf-UgE
Το «10 λεπτά κύρηγμα» ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2001, όταν ο Λεωνίδας και η παρέα του ετοιμαζόντουσαν να πάνε πρώτη λυκείου. Παιζόταν στους τηλεοπτικούς μας δέκτες για 3,5 χρόνια. Με άλλα λόγια ζήσαμε την παρέα ενώ διένυε όλο το λύκειο και ελάχιστα την φοιτητική της ζωή. Η τέταρτη σεζόν δεν ολοκληρώθηκε ποτ,έ ακριβώς επειδή τα παιδιά είχαν πλέον μεγαλώσει αρκετά και το σίριαλ, που κατά βάση έδειχνε την ζωή παιδιών που πήγαιναν σχολείο, είχε αρχίσει να χάνει τον χαρακτήρα του.
Είναι απίστευτο, με δεδομένο πως το σενάριο δεν ήταν και κανένα αριστούργημα, πως όσοι έτυχε να είμαστε μαθητές την περίοδο που το σίριαλ παιζόταν, «κολλήσαμε» απίστευτα με αυτά τα τυπάκια που πρωταγωνιστούσαν. Τόσο που δεν υπήρχε περίπτωση οι δημιουργοί του να τα έβγαζαν αποκλειστικά από το μυαλό τους όλα αυτά. Σίγουρα, είχαν μελετήσει συμπεριφορές και καθημερινότητες αληθινών παιδιών. Ήταν τόσο αληθοφανή όλα αυτά που κυριολεκτικά «μιλούσαν» μέσα μας.
Φυσικά, για να είναι τόσο ωραίο σίριαλ το «10 λεπτά κήρυγμα» έπαιζαν ρόλο και οι… «μεγάλοι» που έπαιζαν σε αυτό. Και κυρίως ο «μπαμπάς» και η «γιαγιά» του Λεωνίδα.
Ο αξέχαστος Σάκης Μπουλάς στον ρόλο του «μπαμπά», μονίμως εκνευρισμένος, πάντα κουρασμένος από την γυναίκα του, την πρώην του και την πεθερά του και κατά βάση ταλαιπωρημένος από τον γιό του, έδινε ρέστα σ΄αυτόν τον ρόλο. Έβλεπες τις εκφράσεις του, άκουγες τις ατάκες του και ξεραινόσουν στα γέλια. Και παρά το γεγονός ότι ήταν διαρκώς μανουριασμένος, για έναν αδιευκρίνιστο λόγο θα γούσταρες να τον έχεις μπαμπά.
Από την άλλη, στο ρόλο της «γιαγιάς» ήταν η Κάρμεν Ρουγγέρη που κόντραρε ευθέως τον Μπουλά στο ποιος θα κλέψει την παράσταση. Η Ρουγγέρη ήταν απλά άπαιχτη. Υπερπροστατευτική και κουτοπόνηρη, αλλά τελικά αθώα μπροστά στα όσα σκαρφιζόντουσαν τα παιδιά, δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως αποτελούσε την επιτομή της Ελληνίδας γιαγιάς. Φυσικά, η σχέση αγάπης και μίσους που είχε με τον πρώην γαμπρό της (τον Μπουλά δηλαδή) ήταν όλα τα λεφτά.
https://www.youtube.com/watch?v=Oav3E2w6jgo
Για κλείσιμο το -ιστορικό πλέον- τραγούδι των τίτλων αρχής, που όλοι τότε νομίζαμε πως τραγουδάνε τα Ημισκούμπρια αλλά τελικά, το έλεγαν οι Καβουροδεινόσαυροι:
https://www.youtube.com/watch?v=FtaWsvjUKOU
Για μπόνους πάρτε και όλο το πρώτο επεισόδιο της σειράς:
https://www.youtube.com/watch?v=WsUVMgBO0rA