Μεγαλώσαμε με μια θεωρία που έλεγε ότι η σοκολάτα είναι υποκατάστατο του σεξ. Βέβαια δεν γνωρίζω κανέναν που σε περιόδους ξηρασίας να ξεφούντωσε με… λάκτες ή να κάλυψε την απουσία του «φίκι-φίκι» με Ferrero Rocher, αλλά εν πάση περιπτώσει ο μύθος αυτός επιβίωσε.
Και δεν είναι κάποια επιστημονική εξήγηση αυτή που σε κάνει να τον πιστεύεις. Αλλά αυτή η αίσθηση που σε κυριεύει σε φάσεις υπογλυκαιμίας ότι -εκείνη την ώρα τουλάχιστον- θα προτιμούσες μια ΙΟΝ αμυγδάλου ακόμα και από τη Βάλερι του Μπέβερλι Χιλς.
Ποιος είναι αυτός λοιπόν που θα αρνηθεί ότι η σοκολάτα είναι εξάρτηση;
Ποιος δεν έχει πει (τουλάχιστον 8 συνεχόμενες φορές) «μια τελευταία και το κλείνω», τρώγοντας μερέντα με το κουτάλι;
Ποιος είναι αυτός που δεν ντύθηκε άρον-άρον ξημερώματα για να πάρει τους δρόμους και να βρει περίπτερο;
Και ποιος θα διαφωνούσε ότι τα παρακάτω σοκολατένια «μπινελίκια» (εκτός από το στομάχι) θα έχουν ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ χώρο και στην καρδιά μας;
-Kinder Bueno. Οικουμενικό. Με συντριπτικά ποσοστά αποδοχής. Ευκολότερα βρίσκεις σύζυγο που να συμπαθεί την πρώην σου παρά κάποιον που να ΜΗΝ του αρέσει το Bueno. Πιθανότατα το πιο «μπορώ να το φάω ανά πάσα στιγμή του 24ωρου» τρόφιμο.
-Kit Kat. Απλό. Χωρίς φανφάρες και μεγάλα λόγια, αλλά με περιεχόμενο. Δεν θα σκεφτείς πολλές φορές «να ‘χα τώρα ένα Kit Kat», αλλά ποτέ -όταν το βρεις εύκαιρο- δεν θα σου φτάσουν τα τέσσερα πλακάκια. Τίμιο, θα βγάλει τα λεφτά του και δεν θα σε απογοητεύσει ποτέ. Ένας Τάσος Πάντος της σοκολάτας.
-Lila Pause. Διαχρονική αξία. Από την εποχή που ο Παύλος Κοντογιαννίδης τη… φλέρταρε στη διαφήμιση μέχρι και σήμερα παραμένει αγαπημένη επιλογή. Λες και πρέπει να δικαιολογήσει ότι έχει γυναικείο ονοματεπώνυμο, είναι πιο γλυκιά από τον μέσο όρο. Αν και στη δική της περίπτωση ο… εσωτερικός της κόσμος (φράουλα) είναι το δυνατό της σημείο.
-3Bit. Γιοματάρι. Χορταστικό. Ο κιμπάρης που το σκέφτηκε δεν… τσιγκουνεύτηκε τίποτα: Πάρε και μπισκότο, πάρε και χοντρή επικάλυψη σοκολάτα, πάρε και κρέμα. Μπορεί από πλευράς θερμίδων να είναι καλύτερο να φας ένα κοκκινιστό (με πατάτες τηγανητές και ψωμί για την παπάρα), αλλά χαλάλι του. Αυτό το… χατ-τρικ γεύσεων μπορείς μόνο να το χειροκροτήσεις. Και να το καταπιείς βεβαίως-βεβαίως.
-Maltesers. Παιχνιδιάρικο -αλλά και νόστιμο. Πρακτικό -αλλά και απολαυστικό. Το να ψάξεις ψεγάδι στα Maltesers είναι σαν να ψάχνεις… γωνία πάνω τους. Αυτές οι τραγανές μπάλες που κυλίστηκαν στη σοκολάτα γάλακτος σε κάνουν ΠΑΝΤΑ να χαρχαλεύεις το χαρτί με την ελπίδα ότι… έχει μια ακόμα. Και φυσικά είναι πιο απολαυστικές όταν τις τσιμπάς στον αέρα (στο απαραίτητο παιχνίδι αν καταναλωθούν από ένα άτομο και άνω).
-Choco Bloom. Μια μικρή φαντασίωση. Το προκλητικά τραγανό μπισκότο που δεν του έφτανε η γέμιση, αλλά ήθελε και να βουτήξει μετά στη σοκολάτα! Αν μιλούσαμε για βουτιά βάφτισης, το όνομα που θα προέκυπτε θα μπορούσε εύκολα να ‘ναι «πειρασμός». Εκτός κι αν για σένα ήταν εύκολο να αντισταθείς στο μόνο μπισκότο που κατάφερε να σταδιοδρομήσει χωρίς την ανάγκη άλλων στην ίδια συσκευασία!
-Kiss. Τα φιλιά (λόγω βιασύνης) είναι ένα στάδιο που προσπερνιέται σε μια «ξεπέτα». Κι όμως, αν και είχε τον συγκεκριμένο τίτλο, το Kiss ήταν αυτό ακριβώς: Μια υπέροχη γλυκιά ξεπέτα! Λεπτεπίλεπτο και αφρώδες, το στρίμωχνες άμεσα από τη λαχτάρα στην μπούκα σου. Και μετά είχες το ίδιο βλαμμένο χαμόγελο ικανοποίησης!
-Tronky. Ο ορισμός της ευχάριστης έκπληξης! Το έβλεπες έτσι κοντό και λεπτό και αναρωτιόσουν: «Πόσα τέτοια πρέπει να φάω για να με πιάσουν»; Και όντως, αποδεικνυόταν ότι δεν είναι άστοχο το ερώτημα. Γιατί μετά την πρώτη δαγκωνιά στο τραγανό περίβλημα και την ανακάλυψη της φοβερής πραλίνας από κάτω ήταν ΑΔΥΝΑΤΟ να μην φας αρκετά για να… ηρεμήσεις!
-Twix. Το τραγούδι λέει ότι «Δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία». Στα δυο όμως γίνεται να κοπεί. Και απόδειξη είναι το Twix! Αυτή η ευλογία του ουρανίσκου, αυτός ο κολασμένος συνδυασμός μπισκότου, καραμέλας και σοκολάτας που κάθεται στο δόντι και σ’ αναγκάζει να το γυαλίζεις με τη γλώσσα. Αυτή η σοκολάτα που αν ήταν ομάδα, δεν θα ‘κανε απλά πρωταθλητισμό, αλλά θα ‘κανε σίγουρα… νταμπλ!
-Derby. Εδώ δεν είναι μόνο η γεύση. Εδώ είναι και το δέσιμο. Ο συναισθηματισμός. Γιατί σίγουρα υπάρχουν και νοστιμότερα «μπινελίκια».
Η συνταγή του είναι όντως «παλιομοδίτικη». Πώς να ξεχάσεις όμως τη γνωριμία σας από τότε που ήσουν νιάνιαρο; Ότι σου στάθηκε σε δύσκολες στιγμές λιγούρας του παρελθόντος; Και ότι έκανε ΗΔΗ καριέρα όταν κάτι άλλα… σοκολατάκια δεν είχαν γεννηθεί ακόμα;