Ήταν 16 Αυγούστου του 1977, όταν ο Έλβις Πρίσλεϊ κατέρρευσε στο πάτωμα του δωματίου του. Λίγες ώρες αργότερα ο βασιλιάς πέθανε στο νοσοκομείο, με τα επίσημα στοιχεία να παρουσιάζουν ως αιτία θανάτου την καρδιακή αρρυθμία.
Καμία αναφορά δεν γινόταν στην τεράστια ποσότητα ναρκωτικών που βρέθηκε στο αίμα του, ναρκωτικά τα οποία ο Έλβις προμηθευόταν από τον προσωπικό του γιατρό, τον Τζορτζ Νικολόπουλο, ο οποίος το τελευταίο οχτάμηνο της ζωής του βασιλιά του είχε χορηγήσει περισσότερες από 10 χιλιάδες δόσεις αμφεταμίνης και ηρεμιστικών.
Η εξάρτηση του Έλβις από τα ναρκωτικά το τελευταίο διάστημα της ζωής του ήταν τέτοια ώστε σύμφωνα με τον Νικολόπουλο, ουδείς μπορούσε να τον θεραπεύσει.
Έκανε συστηματική χρήση αμφεταμινών, οι οποίες του έδιναν ενέργεια για τις παραστάσεις, αλλά δεν του επέτρεπαν να κοιμηθεί, με αποτέλεσμα να μπει σε έναν φαύλο κύκλο που δεν είχε τελειωμό. Κάθε πρωί έπαιρνε αμφεταμίνες για να ξυπνήσει και υπνωτικά ή ηρεμιστικά χάπια κάθε βράδυ για να καταφέρει να κοιμηθεί.
Το 1973 ο Πρίσλεϊ έφτασε ένα βήμα πριν το θάνατο από υπερβολική δόση. Έκτοτε ο Νικολόπουλος έγινε σκιά του. Βρισκόταν δίπλα του μέρα και νύχτα για να μην προμηθεύεται από αλλού τα φάρμακά του. Ήταν τέτοια η εξάρτηση και η ψυχολογική κατάπτωση του Έλβις ώστε ο Νικολόπουλος έφτασε σε σημείο να του χορηγεί εικονικά φάρμακα.
Ο γιατρός έφτιαχνε πλασίμπο, γεμίζοντας σύριγγες με νερό, ενώ κατόρθωσε να πείσει την φαρμακευτική, η οποία έφτιαχνε το αγαπημένο σκεύασμα του Έλβις να φτιάξει μία παρτίδα παυσίπονα χωρίς ενεργά συστατικά. Κάθε χάπι κόστιζε έξι δολάρια, αλλά ο τραγουδιστής δεν αντιλήφθηκε ποτέ τη διαφορά.
Παρά τις προσπάθειες του ο Νικολόπουλος δεν κατόρθωσε να σώσει τον βασιλιά και σύντομα έμελλε να καταλάβει ότι τα δεινά του είχαν μόλις αρχίσει. Αν και η ιατρική έρευνα που ακολούθησε απέδειξε ότι ο γιατρός δεν ευθυνόταν για τον θάνατο του, οι θαυμαστές του Πρίσλεϊ συνέχιζαν να τον κατηγορούν και να τον απειλούν ότι θα τον σκοτώσουν. Και δεν έμειναν μόνο στις απειλές…
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1977, ο Νικολόπουλος βρισκόταν σε ένα γήπεδο του Μέμφις για να παρακολουθήσει τον αγώνα όταν πυροβολήθηκε από οπαδό του Έλβις με αποτέλεσμα να καρφωθεί μια σφαίρα στον ώμο του.
«Κανείς δεν καταλαβαίνει ότι ο Έλβις ήταν τόσο περίπλοκος», είχε πει ο Νικόπουλος το 2009 σε μια συνέντευξη στη ιστοσελίδα Daily Beast. «Εργάστηκα τόσο σκληρά για να μην διαλυθεί και στη συνέχεια τα έβαλαν μαζί μου όταν πέθανε και αποφάσισαν ότι έφταιγα εγώ. Ήμουν ένας από τους πιο στενούς του φίλους. Μερικές φορές ήμουν ο μπαμπάς του, ο καλύτερός του φίλος, ο γιατρός του. Ό,τι ρόλο έπρεπε να παίζω κάθε φορά, τον έπαιζα».
Ο Νικόπουλος αποκάλυψε ότι οταν ο Πρίσλεϊ βρισκόταν σε περιοδεία έπαιρνε δέκα φάρμακα όταν ξυπνούσε το απόγευμα, άλλα επτά μία ώρα πριν από τη συναυλία, μια ένεση καφεΐνης ή πλασίμπο καφεΐνης ακριβώς πριν από τη έναρξη της συναυλίας, πέντε φάρμακα μετά τη συναυλία και ηρεμιστικά για την ώρα του ύπνου.
Το 1992 κατηγορήθηκε εκ νέου ότι χορηγούσε ναρκωτικές ουσίες στους ασθενείς του και αυτή τη φορά, έχασε την ιατρική άδεια. Ο ίδιος προσπάθησε να υπερασπιστεί το όνομα και την τιμή του γι’ αυτό και ξόδεψε όλα του τα χρήματα για να καλύψει τα έξοδα των δικαστικών του αγώνων.
Το 2010 ο γιατρός κυκλοφόρησε το βιβλίο του, «The King and Dr Nick», στο οποίο έκανε μια αποκάλυψη για την πραγματική αιτία του Πρίσλεϊ, η οποία φάνταζε τόσο απίστευτη, όσο και εξωφρενική. Πιο συγκεκριμένα έγραψε ότι ο Έλβις έπασχε από χρόνια δυσκοιλιότητα και αυτή ήταν η πραγματική αιτία θανάτου.
Η μοναδική θεραπεία, σύμφωνα με τον Νικολόπουλο, ήταν η κολοστομία, αλλά ο Πρίσλεϊ ντρεπόταν τόσο για την κατάστασή του που δεν ήθελε ούτε να ακούσει για την επέμβαση. «Αν είχε δεχτεί να κάνει την επέμβαση, θα ήταν ακόμα μαζί μας», υποστήριξε ο Νικολόπουλος, ο οποίος προσπάθησε, αλλά δεν κατόρθωσε να γίνει ο φύλακας-άγγελος του βασιλιά.
