Αν κάνεις μια βόλτα στην Αθήνα και αναφέρεις σε ένα τυχαίο αριθμό ανθρώπων το όνομα του Μιχάλη Πρωτοψάλτη, το πιθανότερο είναι πως ελάχιστοι θα σου απαντήσουν έστω: «ναι, κάτι μου λέει το όνομα». Αν πας όμως στα Εξάρχεια και πεις το όνομά του, τότε εννιά στους δέκα θα τον γνωρίζουν.
Άλλοι στο άκουσμα του ονόματός του θα χαμογελάσουν, άλλοι θα τον βρίσουν (στοργικά, με τον τρόπο που βρίζεις κάποιον που σέβεσαι και αγαπάς), άλλοι θα θυμηθούν μια παλιά ιστορία και θα βάλουν τα γέλια και σε άλλους θα έρθει μια μυστήρια δίαθεση να πιουν πολύ αλκοόλ. Ο Μιχάλης Πρωτοψάλτης, που πέθανε το 2014, ήταν ένας εκδότης των Εξαρχείων.
Πέρασε όλη του τη ζωή βγάζοντας βιβλία και περιοδικά πολιτικού περιεχομένου, θεωρείτο (και ήταν) μια από τις πιο ιδιαίτερες φιγούρες που θα συναντούσες στους underground κύκλους και λίγο πριν πεθάνει ετοίμαζε μια απίστευτη παλαβομάρα, το «Κόμμα Αναρχικών» που θα κατέβαινε στις εκλογές αυτοαναιρούμενο δομικά: υποτίθεται πως οι αναρχικοί είναι ενάντια και στα κόμματα και τις εκλογές αλλά ο Πρωτοψάλτης δεν έδινε σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες.
Την δεκαετία του ’80, ένα από τα πιο ιδιαίτερα εγχειρήματα του Πρωτοψάλτη είχε κατακτήσει την Αθήνα. Την εποχή των πειρατικών ραδιοφωνικών σταθμών, εκείνος δεν μπορούσε να μην έχει ένα δικό του. Ο «Ελεύθερος Ραδιοσταθμός Τυφλοπόντικας» ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους της δεκαετίας και το cult κοινό του ήταν πολύ μεγαλύτερο των δυνατοτήτων που είχε ο σταθμός.
Ο Τυφλοπόντικας ξεκίνησε το 1983 και εξέμπεμπε από διαφορετικά σημεία της Αθήνας κάθε φορά έτσι ώστε να αποφύγει το κλείσιμο απο την αστυνομία. Αυτό το χαρακτηριστικό τον έκανε μυθικό. Οι εκπομπές του μεταδίδονταν δυο φορές την εβδομάδα με προαναγγελία στον ημερήσιο τύπο αναφορικά με την ώρα της μετάδοσης, ενώ οι ιστορίες για τις πατέντες που έκαναν οι παραγωγοί του με τις κεραίες για να μην φαίνονται στο κοινό μάτι έχουν γράψει ιστορία! Για να μην πιαστούν από την αστυνομία η εκτεταμένη χρήση τσιλιαδόρων ήταν must.
Σύντομα, ο Τυφλοπόντικας γίνεται ένα από τα μεγαλύτερα απωθημένα της αστυνομίας και κανείς δεν μπορεί να συλλάβει τους ιθύνοντές του. Το 1984 μάλιστα, ο Τυφλοπόντικας διευρύνεται! Δημιουργείται η «Ελεύθερη Ραδιοφωνία», ένας αδερφός σταθμός του Τυφλοπόντικα ενώ σύντομα προστίθεται και τρίτος σταθμός στην παρέα, η «Ελεύθερη Ραδιοφωνία Πειραιά». Στα τέλη του 1984, η αστυνομία καταφέρνει επιτέλους να συλλάβει τα μέλη των σταθμών, που καταδικάζονται σε 7 μήνες φυλάκισης αλλά καταφέρνουν να κρατήσουν στην κατοχή τους τα μηχανήματα του ραδιοσταθμού με δικαστική απόφαση. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο λάθος του δικαστηρίου…
Το 1985 οι τρεις ραδιοσταθμοί «Τυφλοπόντικας», «Ελεύθερη Ραδιοφωνία» και «Ελεύθερη Ραδιοφωνία Πειραιά» επιστρέφουν στον ραδιοφωνικό αέρα και μπερδεύουν τα ραδιογωνιόμετρα, καθώς αλλάζει εκ περιτροπής ο καθένας την συχνότητά του και εκπέμπουν από διαφορετικά σημεία και σε συνεχόμενες ώρες εκπομπών, ο ένας μετά τον άλλο. Μετά από μήνες ταλαιπωρίας, η αστυνομία ξαναπιάνει τους «δράστες», καταδικάζονται σε 5 μήνες φυλάκιση αυτή τη φορά και το δικαστήριο, καταλαβαίνοντας τη βλακεία που είχε κάνει στις προηγούμενες συλλήψεις, κατάσχει και τα μηχανήματα.
Κι όμως! Το 1987, δυο χρόνια μετά τις δεύτερες συλλήψεις, η παλιοπαρέα επιστρέφει. Ανοίγει ο «Τυφλοπόντικας των FM» και πλέον, είναι πολύ πιο δυνατός από το παρελθόν. Οι ακροατές είναι όχι απλά πολύ περισσότεροι καθώς οι περιπέτειες των προηγούμενων χρόνων έχουν γιγαντώσει την φήμη του αλλά και ετερόκλιτοι: άλλοι ακούνε τον σταθμό για τις πολιτικές του αναλύσεις, άλλοι για τις κινηματογραφικές του προτάσεις, άλλοι για την μουσική του.
Συνεχίζει να εκπέμπει μέχρι τις αρχές των 90s χωρίς να έχει ξανά προβλήματα με την αστυνομία. Μάλλον η τελευταία κατάλαβε ότι δεν έχει νόημα να τον κυνηγάει αφού έτσι κι αλλιώς θα επιστρέψει! Ο «Τυφλοπόντικας» που κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην ιδιαίτερη ιστορία των FM, τερμάτισε τη λειτουργία του όταν οι συντελεστές του ένιωσαν πως ο κύκλος έχει κλείσει.