Ένα χρόνο πριν συζητούσαμε όλοι για το Dark. Μας είχε πάρει τα μυαλά και έπαιζε μπάντμιντον μαζί τους. Αυτή η εντυπωμένη μνήμη ήρθε να συνδεθεί με το Perfume, τη νέα σειρά του Netflix. Γερμανική παραγωγή η μία, γερμανική και η άλλη. Σκοτεινή υπόθεση η μία, σκοτεινή και η άλλη. Γενικώς τα κοινά τους χαρακτηριστικά ενώθηκαν και μας οδήγησαν σε μια αυθαίρετα βάσιμη πεποίθηση.
Το trailer και οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν, πήραν βάρος από τη λέξη «αυθαίρετα» και το μετάγγισαν στη λέξη «βάσιμη». Το Perfume είχε όλα τα στοιχεία για να πατήσει πάνω στο Dark και να φτάσει λίγο πιο ψηλά. Για να είμαι ειλικρινής, μέχρι την τελευταία σκηνή του τρίτου επεισοδίου δεν έβλεπα κάτι τέτοιο.
Κι όταν μιλάμε για μια σεζόν 6 επεισοδίων, δεν έχεις και τρομερά μεγάλες ελπίδες ότι μπορεί να αλλάξει κάτι. Ήταν σε εκείνο το σημείο που το Perfume έγινε από απογοήτευση αυτό για το οποίο φτιάχτηκε. Μια σειρά γεμάτη από ερωτηματικά, από άχλυ, από αδυναμία διασαφήνισης και σταθερής κατεύθυνσης. Με λίγα λόγια, μια σειρά που πρέπει να σε σοκάρει και να πειράξει ανεπανόρθωτα το μυαλό σου.
Το δεύτερο μισό της, τα επεισόδια 4-5-6 κάνουν ακριβώς αυτό. Διαθέτουν 3-4 στιγμές που σου αλλάζουν εντελώς ρώτα και μένεις να τρως τα νύχια σου, να αναρωτιέσαι αν αξίζει να πιστέψεις ξανά κάτι ή είναι καλύτερο να το αφήσεις να επιδράσει από μόνο του. Χωρίς να ψάχνεις κάποιο φως στο τέρμα της διαδρομής. Χωρίς να ψάχνεις καν τέρμα. Χωρίς να ψάχνεις διαδρομή.
Τι είναι λοιπόν αυτό το Perfume; Έχει ως βάση την ταινία του 2006 με τον Άλαν Ρίκμαν και τον Μπεν Γουίσο. Μιλάει για τη δύναμη της όσφρησης, για όσα διεγερτικά, κατασταλτικά και εν πάση περιπτώσει κατακτητικά μπορεί να γεννήσει μια οσμή. Ιδίως αν αυτή είναι αποφορά από το ανθρώπινο σώμα και ανακατεύεται με ένα μεθυστικό άρωμα.
Κάπου στη Γερμανία, μια παρέα 5 ατόμων βρίσκεται στο μέσω δολοφονιών που σχετίζονται με τα αρώματα. Τρεις γυναίκες έχουν δολοφονηθεί με τις μασχάλες και τα γεννητικά τους όργανα να έχουν κοπεί, ενώ έχουν αφαιρεθεί τα μαλλιά τους. Αυτό το παρόν έρχεται να σκάψει το παρελθόν και να προσθέσει στη συλλογιστική ένα χαμένο πτώμα από 15 χρόνια πίσω.
Η παρέα αυτή είναι ιδιόμορφη και σίγουρα όχι δεμένη από δεσμούς φιλίας. Περισσότερο από μια ομερτά που έχει συμφωνηθεί κι επιβληθεί από τα ισχυρότερα μέλη της. Ένας νταής, ένας λιγότερο νταής που είναι σεξουαλικά ανίκανος, ένας που ξοδεύει τη λίμπιντό του στην τέχνη της όσφρησης, ένας σχολικός παρίας χωρίς δόντια και μια κοπέλα που υπέστη βιασμό από τους τρεις πρώτους ομαδικά και από τους δύο πρώτους ξεχωριστά.
Αυτή η ολική παράδοση της εφηβείας στην σεξουαλική ορμή είναι που φαίνεται πως πλάθει όσα παρατηρούμε στο παρόν μας. Όλοι έχουν ανίκητους δαίμονες να τους δυναστεύουν κι έχουν φτάσει στο σημείο της έκρηξης ή… του αδειάσματος.
Στην άλλη μεριά της διελκυστίνδας υπάρχει μια αστυνομικός που δεν μπορεί να βρει την αληθινή αγάπη και πέφτει θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από έναν ανώτερο της και υπάρχει μια ψυχολόγος που ίσως να κρύβει πολλά ίσως και τίποτα.
Στην ανάγνωση του θεατή, ο προφανής ένοχος είναι ο Μόριτζ, ο αρωματοποιός της πεντάδας. Πολύ γρήγορα θα αντιληφθείς ότι αυτός που συγκεντρώνει τη θεωρία της ενοχής είναι αυτός που απέχει περισσότερο από την πράξη. Κι αυτό γιατί είναι ο μοναδικός που εξέφρασε τη σεξουαλική του απελευθέρωση σε ένα αντικείμενο κι όχι σε ανθρώπους.
Ο Ρόμαν και ο Τόμας βίαζαν και ενέδιδαν χωρίς αντίσταση στο μόριο τους. Η Ελένα ήταν ένα πιόνι που το έκαναν ό,τι ήθελαν. Ο Ντάνιελ ήταν αυτός που χλεύαζαν γιατί δεν είχε δόντια και για χρόνια πίστευε ότι το μόριο του δεν θα λειτουργήσει την ώρα του σεξ. Δίνεται έτσι ένας συμβολισμός που έρχεται να δέσει με την έτερη συνισταμένη. Γυναίκες που απέτυχαν στην αγάπη.
Όχι μόνο από τους άντρες. Από τους γονείς τους, από τους φίλους τους, από παντού. Τρεις γυναίκες είναι που βρίσκονται στις κορυφές των πυραμίδων. Το παρελθόν που τις είχε υποδεέστερες τις παραδίδει στο παρόν για να τις δει να γίνονται κάτι σαν εκδικητές. Αυτό που συμβαίνει στο τέλος είναι ολοκληρωτικά η εκδίκηση. Μια εκδίκηση που πάει χέρι με χέρι σε ένα κύκλο αίματος. Σαν να δραπετεύει μια ψυχή από ένα κελί για να πάει σε άλλο.
Το Perfume είναι σχεδόν σαδομαζοχιστικό και σε «πυροβολεί» αλλεπάλληλα με σοκ.