Αντί να ποστάρεις μια φωτογραφία για το #TenYearsChallenge, θες να κάνεις κάτι άλλο; Πόσταρε μια φωτογραφία σου από το 2014. Από τον Ιανουάριο μάλιστα. Ακριβώς 4 χρόνια πίσω. Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότερες θα περιλαμβάνουν εσένα, έναν καναπέ, το λάπτοπ σου αγκαλιά, τον Μάθιου ΜακΚόναχι και τον Γούντι Χάρελσον.
Όχι προφανώς στο σπίτι σου. Κι όχι με αυτά τα ονόματα. Ο Ραστ Κολ κι ο Μάρτιν Χαρτ αποτέλεσαν δύο χαρακτήρες που σημάδεψαν την τηλεοπτική ιστορία. Αν η πρώτη σεζόν του True Detective μπορούσε να επαναληφθεί για άλλες 6-7, ίσως το Game of Thrones να μην ήταν στην κορυφή.
Δεν μπορούμε με τίποτα να πούμε ότι βρίσκεται πολύ μακριά απ΄αυτό το ενδεχόμενο, αφού φαίνεται πως θα πάει για το 2/3. Πρώτη σεζόν, απογείωση. Δεύτερη σεζόν, απότομη προσγείωση και ψιλοπρόσκρουση με το οδόστρωμα. Τρίτη σεζόν, ο λεβιές κατεβαίνει και η μύτη του αεροπλάνου σηκώνεται προς τα πάνω με αυξητικές τάσεις ως προς τη γωνία κλίσης.
Η τρίτη σεζόν True Detective είχε όλο το χρόνο που χρειαζόταν για να προκαλέσει τα ίδια αποτελέσματα με την πρώτη. Απλώς έχει την ατυχία να είναι η τρίτη σεζόν. Αν αυτό που ξεκίνησε από την περασμένη Κυριακή στο HBO ήταν μια εντελώς καινούργια σειρά, δεν έχω αμφιβολία ότι τα πράγματα θα έφταναν στην ίδια έξαρση. Είναι όμως πλέον γνώριμο συναίσθημα.
Αυτό δεν μειώνει καθόλου το αυτόνομο και αποσυνδεδεμένο από το παρελθόν αποτέλεσμα. Ο Νικ Πιτσολάτο άφησε στην άκρη τους πειραματισμούς και τα διαφορετικά μοτίβα και επέστρεψε πίσω στην λογική εγκληματολογικής ανθολογίας που είχε ο πρώτος κύκλος του True Detective. Αποκρυφισμός, ετεροχρονισμοί, μυστήριος θάνατος, πολλοί προφανείς θύτες και κανένας ταυτόχρονα, αναμνήσεις που βασανίζουν.
Ο Μαχέρσαλα Αλί υποδύεται τον Γουέιν Χέις, έναν από τους δύο ντετέκτιβ που τους έλαχε να ειδοποιηθούν για να πάνε να ερευνήσουν την εξαφάνιση δύο παιδιών στο Γουέστ Φίνγκερ του Άρκανσο. Μαζί με τον συνάδελφο του Ρόλαντ, βρίσκονται στο σπίτι των Παρσέλ, εκεί όπου πατέρας και μάνα αναζητούν τα δύο τους παιδιά. Έφυγαν το απόγευμα της ίδιας μέρας, υποσχέθηκαν να γυρίσουν στις 5 και 30, αλλά δεν επέστρεψαν ποτέ.
Στην διαδρομή τους λίγο πριν χαθούν η κάμερα δείχνει πολλά βλέμματα να σταματάνε πάνω στα παιδιά καθώς περνούν με τα ποδήλατα από μπροστά τους. Ένας Ινδιάνος που μαζεύει σκραπ. Τρεις έφηβοι που κάτι σκαρώνουν και ρίχνουν επίμονες ματιές στα διερχόμενα παιδιά. Οι έρευνες είναι έντονες και με πάρα πολλούς αστυνομικούς και ντόπιους να ψάχνουν.
Ο Γουέιν, με τα αισθητήρια του να είναι εφάμιλλα λαγωνικού και την έκτη του αίσθηση αρκετά οξυμένη, είναι εκείνος που στέκεται μπροστά στο απευκταίο. Τι τον οδήγησε εκεί; Μια σειρά από κουκλάκια τυλιγμένα με λευκό σάβανο, τα οποία είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία στο δάσος. Η έννοια του τελετουργικού επανέρχεται με τον ίδιο ομιχλώδη τρόπο στο True Detective.
Μπορεί να έχουν προβληθεί μόλις δύο επεισόδια, αλλά κάποια στοιχεία δεν χρειάζονται παραπάνω χρόνο για να φανούν. Σε άλλες περιπτώσεις οι τόσες ομοιότητες ίσως να προκαλούσαν προβλεψιμότητα και να έσβηναν το ενδιαφέρον. Όμως ο Πιτσολάτο και το HBO έκαναν κάποιες σημαντικές προσθήκες. Προσθήκες πλοκής μα και αφήγησης.
Το ότι μιλάμε για τρία χρονικά σημεία έχει την αξία του. Ότι διακόπτει την αγωνία για την εύρεση του δολοφόνου με την σχέση του Γουέιν με την Αμέλια, την μετέπειτα γυναίκα του, φαντάζει άσκοπο και ασύνδετο, αλλά δεν είναι έτσι. Ο Γουέιν του σήμερα, ο παππούς Γουέιν πάσχει από γεροντική άνοια. Κι αυτό συνηγορεί σε πολλά που θα προκύψουν.
Από το δεύτερο κιόλας επεισόδιο σημειώνεται μια ανατροπή. Ανατροπή που αφορά τον θεατή ως προς το δεύτερο χρονικό σημείο της ιστορίας. Ταυτόχρονα υπάρχουν δύο μυστήρια. Τι απέγινε με τον Γκουντάρντ και πώς βρέθηκε η Τζούλι Πάρσελ σε αυτό το σημείο;
Το διαφανές κάλυμμα των παραπάνω η μουσική που μας ξαναγυρίζει στην πρώτη σεζόν. Σκοτεινές συνθέσεις, υποβλητικές κι επιβλητικές, εμβατηριακές σχεδόν. Το True Detective γλύτωσε τον «θάνατο» και πάει για να ρεφάρει με τον Μαχέρσαλα Αλί πρώτο βιολί να δείχνει ξανά και ξανά ότι κάθε ρόλος είναι μια μελλοντική κατάκτηση για εκείνον.