Με εξαίρεση το οικτρό Troy, δεν θυμάμαι ποτέ να έχω δει κάτι που να φέρει τη σφραγίδα του BBC και να με έχει αφήσει με δυσθυμία, αρνητική απορία και ανάθεμα. Φυσικά το κριτήριο δεν είναι οι δικές μου αντιδράσεις. Είναι η ποιότητα με την οποία δομεί τις δουλειές τους.
Τρανό και πολύ πρόσφατο παράδειγμα είναι το The Terror. Σε μεταφέρει σε μιαν άλλη εποχή, τότε που οι άνθρωποι ήταν εξερευνητές στην πράξη κι όχι στη φαντασία. Τότε που ήταν δύσκολα εύκολο να μπουν σε ένα καράβι και να ξεκινήσουν μια αποστολή μηνών που θα τους είχε να ζουν σε ένα πλωτό Survivor για τους επόμενους «ποιος ξέρει πόσους;» μήνες.
Με το Terror να έχει τελειώσει και να μην ξέρουμε πότε θα βγει δεύτερη σεζόν, το BBC βρίσκει την ευκαιρία να προσφέρει κάτι αντίστοιχο στους λάτρεις των σειρών εποχής που έχουν έμφυτη την περιπέτεια και όχι το happy ending.
Λέγεται North Water και οι συνειρμοί που δημιουργούνται από το όνομα, καλώς δημιουργούνται. Κι αυτό γιατί το βιβλίο του Ίαν ΜακΓκουάιρ, ένα βιβλίο που βρίσκεται για πολλά χρόνια στη λίστα του Booker, αναφέρεται σε μια αποστολή προς τον Αρκτικό Κύκλο. Στόχος; Το κυνήγι φαλαινών. Είναι κάτι πολύ κοντά στον Μόμπι Ντικ, μόνο που προσφεύγει σε άλλη στόχευση.
Εδώ δεν είναι θρύλος μια συγκεκριμένη και θηριώδης φάλαινα. Δεν παρουσιάζεται ως ανδραγάθημα η δολοφονία της όπως στο βιβλίο του Μέλβιλ. Εδώ ο «θρύλος» με την πολύ κακή έννοια είναι ο Χένρι Ντραξ. Πρόκειται για έναν αδίστακτο και μανιακό δολοφόνo φαλαινών. Σκαιός, χωρίς δείγμα ελέους, σκέτο ρομπότ. Αδηφάγο και αιματοβόρο ρομπότ.
Ο Ντραξ δεν είναι μόνο ο εφιάλτης των φαλαινών σε κάθε αποστολή φαλαινοθηρίας. Γίνεται κι ο εφιάλτης του Πάτρικ Σάμερ. Ο Σάμερ έζησε τη φρίκη του εμφυλίου πίσω στο 1840, οπότε και χρονολογείται το North Water, και αποφάσισε να συμμετάσχει στην αποστολή ελπίζοντας πως θα μπορέσει να ξεχάσει ή έστω να μετριάσει τις μνήμες από τα όσα καταστροφικά είδε.
Πάνω που πιστεύει ότι βρήκε μια δίοδο που θα απαλύνει τις επώδυνες αναμνήσεις, βλέπει τον Ντραξ. Βλέπει τι κάνει στα αθώα ζωντανά. Και καταλαβαίνει ότι δεν απέχει η στιγμή που θα κάνει το ίδιο και σε όποιον τολμήσει να τον αμφισβητήσει ή σε όποιον φανεί αδύναμος. Άλλωστε, σε μια αποστολή στον Αρκτικό Κύκλο, είναι πιθανό όταν τελειώσουν οι προμήθειες, να στραφεί ο ένας εναντίον του άλλου.
Κι αν μπορείτε να φανταστείτε καλύτερο τύπο για να ενσαρκώσει έναν τέτοιο παλαβό χαρακτήρα πέρα από έναν εξίσου παλαβό Ιρλανδό, ας μου τον πείτε. Μέχρι τότε, ο Κόλιν Φάρελ φαντάζει εύστοχη επιλογή. Και γιατί βρίσκεται σε μια διαδικασία που εξερευνά και διευρύνει τους υποκριτικούς του ορίζοντες, αλλά και γιατί το θρίλερ μοιάζει να του ταιριάζει. Το Killing of A Sacred Deer τον προσάρμοσε σε καταστάσεις και του… εξόρυξε άθικτους πλούτους.
Το αρνητικό για το North Water είναι πως πρόκειται για μίνι σειρά 4 επεισοδίων, με τα τρία να είναι μονόωρα και το τελευταίο διάρκειας 90′ λεπτών.
Υπάρχει επίσης κι ένα ερωτηματικό. Τη σκηνοθεσία και το σενάριο έχει αναλάβει ο Άντριου Χέι, ένας πολύ καλός σκηνοθέτης, ο οποίος όμως έχει δώσει διαφορετικής υφής δείγματα. Δηλαδή το 45 Years και το Lean on Pete δεν ήταν θρίλερ, δεν είχαν στοιχείο περιπέτειας, ήταν προσωπικές ιστορίες πνιγηρής σιωπής κι άφατης οδύνης.
Είναι μια μεγάλη πρόκληση για εκείνον και το BBC η σύμπλευσή τους και σίγουρα μένει να δούμε και το υπόλοιπο καστ, που πρέπει να έχει βρεθεί ως τον Ιούνιο, μιας και τα γυρίσματα ξεκινούν το φθινόπωρο με στόχο η σειρά να κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2020.