Το να φτιάξεις μια σειρά-αριστούργημα από κει που δεν το περιμένει κανείς είναι ένα δύσκολο επίτευγμα, αλλά γίνεται. Δεν είναι παντελώς απίθανο. Ειδικά όταν επιλέγεις να το κάνεις με ηθοποιούς που ο καθένας έχει υψηλό κίνητρο.
Ο Μπίλι Μπομπ Θόρντον έβλεπε την επάνοδο του μέσα από τον ρόλο στην πρώτη σεζόν. Ο Μάρτιν Φρίμαν είχε ήδη τον ρόλο του Γουάτσον και του Μπίλμπο Μπάγκινς και ήθελε να κάνει μια διαφορετικού είδους επιλογή. Στη δεύτερη σεζόν είχαμε ένα καστ που συστηνόταν για πρώτη φορά στο κοινό σε τέτοια κλίμακα τη εξαιρέσει του Τεντ Ντάνσον και κανά δυο ακόμα.
Στην τρίτη τα ίδια πάνω κάτω. Ένας Γιούαν ΜακΓκρέγκορ που έκανε το comeback με το δεύτερο Trainspotting, η Κάρι Κουν και η Μέρι Ελίζαμπεθ Γουάινστεντ ως ανερχόμενες δυνάμεις και φυσικά ο Ντέιβιντ Θιούλις σε ρόλο κακού.
Η τέταρτη σεζόν δεν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά ηθοποιών. Τουλάχιστον όχι στο επίπεδο του πρωταγωνιστή. Ο Κρις Ροκ που έχει ανακοινωθεί από πέρσι το καλοκαίρι πως θα είναι ο κεντρικός χαρακτήρας της αφήγησης, δεν έχει δώσει τρελά δείγματα υποκριτικής εσχάτως και γενικώς οι τελευταίες του δουλειές εκτός του stand up έχουν πάει άπατες. Η θέση του αυτή τη στιγμή ομοιάζει με του Θόρντον. Η διαφορά είναι πως ο Θόρντον είχε φτάσει στο τέρμα της πρώτης, ενώ ο Ροκ είναι σε διαδικασία πτώσης.
Είναι ακόμα ένα στοίχημα για τον πολυγραφότατο και deliver man Νόα Χόλι, τον δημιουργό του Fargo και του Legion. Δεν έχει απογοητεύσει πουθενά και κανέναν από το 2014 που είδαμε την πρώτη σεζόν του Fargo στο FX. Από τότε κάνει αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει ο Νικ Πιτσολάτο μετά την πρώτη σεζόν του True Detective και έχασε για λίγο τον προσανατολισμό του.
Ο Χόλι κράτησε στέρεα τα πόδια και το έδαφος από κάτω του παρέμεινε επίσης στέρεο. Δεν είναι τυχαίο πως από τη δεύτερη σεζόν για την τρίτη πήρε δύο χρόνια μέχρι να την φέρει εις πέρας. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα και με το παραπάνω, μιας και η 4η σεζόν δεν προβλέπεται να είναι έτοιμη για κυκλοφορία πριν το Γενάρη του 2020.
Εκεί θα δούμε τον Κρις Ροκ σε ρόλο μαφιόζου εξ Αφρικής στο Κάνσας του 1950, εκεί όπου είναι η βάση ενός μεγάλου δικτύου λαθρεμπορίας, καταχρήσεων, δωροδοκιών και φυσικά εμπορίου ναρκωτικών.
Ο συγκεκριμένος ρόλος είναι ο ορισμός του αδίστακτου, αφού μιλάμε για έναν τύπο που παρέδωσε τον μεγαλύτερο γιο του στον αντίπαλο του και ως αντάλλαγμα πήρε τον μεγαλύτερο γιο του αντιπάλου, γιατί ήταν ο πιο σωστός συνδυασμός για την ευημερία και των δύο. Με αυτό το στόρι ο Νόα Χόλι θέλει να αναπαραστήσει μια εποχή που οριζόταν από τη νομοθεσία του Τζον Κρόου στο νότο κι από τη μεγάλη μετανάστευση Ιταλών, Ιρλανδών και Αφρικάνων προς τις πόλεις του βορρά και δη τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο.
Εκτός από τον Ροκ, το μοναδικό τόσο γνωστό όνομα του καστ είναι ο Μπεν Γουίσο και ίσως ο Τζακ Χιούστον από το Boardwalk Empire.
Αναμφίβολα μιλάμε για μια σειρά που σε κάθε της σεζόν δείχνει να έχει ολοκληρώσει την πορεία της και τελικά καταφέρνει να ανατρέψει αυτή την αίσθηση. Αυτή τη φορά είναι μπροστά στην πιο δύσκολη ανατροπή αυτής της μορφής. Θα το καταφέρει;