Είναι πολλά τα χρόνια που η Νάταλι Πόρτμαν γυροφέρνει την κατάκτηση ενός δεύτερου Όσκαρ και δεν της κάθεται. Πιο κοντά από ποτέ είχε φτάσει με τον ρόλο της Τζάκι Κένεντι στην ταινία του Πάμπλο Λαραΐν. Δεν ήπιε νερό απ΄την πηγή όμως.
Το Lucy In The Sky είναι ακόμα μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση και με έναν ρόλο που είναι κομμένος και ραμμένος στα υποκριτικά της μέτρα. Και το αναφέρουμε αυτό για να βρούμε την ευκαιρία να πούμε ότι θα πρέπει να γίνει κάτι κοσμογονικό για να πειστούμε ότι αξίζει ολόκληρη Marvel να προλειάνει το έδαφος ώστε να γίνει μελλοντικά η She Thor. Το έδειξε και στο Thor 2, αλλά και τώρα στο Endgame ότι είναι έξω από τα νερά της. Πολλές παρομοιώσεις με το νερό μαζεύτηκαν εδώ. Δεν πειράζει. Νερό κι αλάτι.
Κι αφού το βγάλαμε από μέσα μας, ας μιλήσουμε για το Lucy In The Sky. Βλέποντας ένα τέτοιο trailer και μια ταινία που έχει στοιχεία από το Annihilation, πιθανότατα να μην νιώθαμε καμία πρεμούρα. Στην καλύτερη να την θεωρούσαμε μια ταινία που δεν θα χάσεις τον χρόνο σου αν τη δεις, μα ως εκεί.
Είναι όμως η παρουσία του Νόα Χόλι από πίσω, στη σκηνοθεσία δηλαδή, που το κάνει ενδιαφέρον. Αν το όνομα δεν σου λέει κάτι, να σου πούμε ότι μιλάμε για τον δημιουργό του Fargo, της σειράς προφανώς, και του Legion. Παρότι το σενάριο είναι των Έλιοτ ΝτιΓκουισέπι και Μπράιαν Μπράουν, σίγουρα θα έχει δώσει κατευθυντήριες γραμμές και αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς από τα αρκετά ψήγματα του Legion στην ταινία. Αυτό φαίνεται τουλάχιστον από το trailer.
Πρόκειται δε για την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα στο σινεμά και η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, όπου το σενάριο δεν προέρχεται από τα δικά του χεράκια.
Εκεί βλέπουμε την Λούσι, μια γυναίκα αστροναύτη που έχει μια εμπειρία στο διάστημα που της αλλάζει την οπτική. Όχι μεταφορικά, κυριολεκτικά. Τα μάτια της και το μυαλό της αρχίζουν να απέχουν σταδιακά από την πραγματικότητα και βουτάνε σε ψευδαισθήσεις. Κι αυτό το χαρακτηριστικό είναι που βάζει τον θεατή σε έναν κυκεώνα αμφισβήτησης αυτού που βλέπει. Είναι αληθινό αυτό; Μήπως είναι κάποια παράκρουση; Όχι είναι αληθινό. Όχι ψεύτικο. Αληθινό. Ψεύτικο.
Σε ένα τέτοιο μπρος πίσω εισάγει πνευματικά τον θεατή από την περιγραφή κιόλας. Κι αυτή η προδιάθεση είναι αρκετή για να προκαλέσει αυτόν τον τρόμο της παντελούς άγνοιας, τον τρόμο της αμφισβήτησης των ματιών. Εκεί είναι που ο άνθρωπος παραλύει. Όταν πειστεί ότι αυτό που βλέπει δεν υπάρχει, το βλέπει μόνος του.
Το Lucy In The Sky αποκτά μια εντελώς άλλη λειτουργία από το trailer κιόλας, με αυτή τη γνώση στην βραχυπρόθεσμη μνήμη.
Πέραν της Πόρτμαν που είναι το πιο κεντρικό πρόσωπο στις περισσότερες ταινίες της πλέον, βλέπουμε τον Τζον Χαμ, τον Νικ Όφερμαν, την Έλεν Μπέρστιν και την Τιγκ Νοτάρο. Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει και το γεγονός πως στην παραγωγή της ταινίας είναι η Ρις Γουίδερσπουν που έχει αποδείξει ότι ως παραγωγός έχει καλό προαίσθημα.