Μπορεί για εμάς σε αυτή τη μεριά του Ατλαντικού να μην έχει ανάψει ακόμα το ενδιαφέρον για τις κινηματογραφικές βραβεύσεις της επόμενης χρονιάς, αλλά στην Αμερική η συζήτηση είναι σε μια διαδικασία να φουντώσει.
Το Φεστιβάλ της Βενετίας της έριξε τις πρώτες σταγόνες πετρελαίου, για να έρθει τώρα το Φεστιβάλ του Τορόντο να ρίξει μισό μπιτόνι. Ο Χοακίν Φοίνιξ ήταν το talk of the town και στις δύο περιπτώσεις. Η Ρενέ Ζελβέγκερ για το Ά Γυναικείο επίσης. Από τις Κάννες και μετά στην ίδια κατάσταση βρίσκονται και τα ονόματα των Λεονάρντο Ντικάπριο και Μπραντ Πιτ.
Εκτός από τα προφανή και πολυσυζητημένα πρόσωπα, υπάρχουν κι εκείνα που παίρνουν θέση στην κουβέντα ως underdogs, με ελάχιστες πιθανότητες που αναμένεται να αυξηθούν εν ευθέτω χρόνω ή να γίνουν εντελώς μηδέν. Δεν ξέρουμε σε ποια από τις δύο κατηγορίες κατατάσσεται ο ακόλουθος κύριος, αλλά σίγουρα έχει μια ερμηνεία που ανάγκασε πολλούς κριτικούς στο Φεστιβάλ του Τορόντο να τον εντάξουν στην κουβέντα. Και να σκεφτεί κανείς ότι η ταινία του δεν είχε το μπάτζετ για να πάει σε φεστιβάλ εκτός των ΗΠΑ.
Για την ακρίβεια δεν είναι ταινία του Άνταμ Σάντλερ σε επίπεδο δημιουργίας. Είναι ταινία σε επίπεδο πρωταγωνιστικού ρόλου. Σκηνοθετικά και σεναριακά ανήκει στα αδέρφια Σάντφι και στον Ρόναλντ Μπρονστάιν αντίστοιχα.
Οι τρεις τους είναι συνεργάτες σχεδόν σε όλες τις ταινίες που έχουν κάνει. Η αμέσως προηγούμενη είναι το άρτιο Good Time με τον Ρόμπερτ Πάτινσον, ενώ το 2014 είχαν κάνει το Heaven Knows What. Αυτή η τριάδα είναι μέρος του indie σινεμά της Νέας Υόρκης και κάθε 2 με 3 χρόνια ξεπηδούν με μια ταινία που από το πουθενά μπαίνει ετσιθελικά στο οπτικό μας πεδίο.
Φέτος το κάνουν με το Uncut Gems, μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Σάντλερ. Κι αυτή η σύμπραξη είναι ο λόγος που ο Σάντλερ κάνει μια από τις 3 καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Κι αυτό είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί. Στο Meyerowitz Stories πάλι είχε μόνο την ιδιότητα του πρωταγωνιστή.
Ποτέ άλλοτε όμως δεν έφτασε στο σημείο να τον τοποθετούν στο κουλουάρ για να τρέξει προς μια από τις πέντε υποψηφιότητες. Και με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, οι πέντε θέσεις είναι αριθμός που του δίνει το δικαίωμα στην ελπίδα. Μόνο ο Φοίνιξ και ο Ντικάπριο έχουν σίγουρη θέση και πιθανώς να είναι τρίτος ο Άνταμ Ντράιβερ. Μένουν δύο θέσεις. Η μία λογικά θα πάει στον Ντε Νίρο και η 5η είναι παντελώς ορθάνοιχτη.
Στο Uncut Gems ο Άνταμ Σάντλερ δεν μπαίνει σε χωράφια που δεν τον έχουμε μάθει. Απλώς αυτή τη φορά πλαισιώνεται από μια καλύτερη σκηνοθεσία και εν γένει προσέγγιση, άρα αναδεικνύεται περισσότερο η ερμηνεία του.
Ο ρόλος του είναι ενός ντίλερ χρυσαφικών για πλούσιους που βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη θέση όταν του κλέβουν το εμπόρευμα ένας από τους πελάτες του με την κοπέλα του. Έχοντας μάθει να κινείται με εχθρούς και χρεώστες του στη σκιά του, ο Χάουαρντ Ράτνερ, ο ντίλερ μας, θα κινηθεί ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία με μια ισορροπία που εμφανίζεται μια φορά στη ζωή του καθενός.
Το Uncut Gems είναι, σε αντίθεση με τον Σάντλερ, γνώριμο μοτίβο για όσους έχουν δει ταινία των Σάντφι. Πολύ κοντά στο Good Time και σε πλοκή και σε απόδοση του κεντρικού ρόλου. Ο Σάντλερ δεν καταφεύγει στις δικές του μανιέρες, δεν μετατρέπει τον ήρωα σε έναν γκαφατζή, σε μπούφο, σε μαγνήτη όλων των στραβών. Είναι αντιήρωας με εμπειρία στην απόδραση από τις φαινομενικά αναπόδραστες καταστάσεις. Στα ενδιαφέροντα της ταινίας είναι και η παρουσία του Κέβιν Γκαρνέτ.