Οι εποχές είναι αυτές που καθορίζουν τι είναι ανεκτό για τα μάτια ενός ανήλικου και τι όχι. Στη δεκαετία του ’90 και μέχρι τα μέσα της περασμένης δεκαετίας, ήταν πολλοί αυτοί που νόμιζαν ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι βασική αιτία για την αύξηση της βίας στα παιδιά.
Κάποια στιγμή ο κόσμος άρχισε να προοδεύει και αυτή η αναχρονιστική αισθητική αποχωρούσε σιγά σιγά. Μέχρι που βρεθήκαμε ξανά σε μια καθοδική πορεία προοδευτικής αντίληψης και φτάνουμε στο σήμερα να θεωρούμε το Joker μια ταινία ακατάλληλη για ανηλίκους. Κάτι που θα είχε μια λογική αν λειτουργούσαμε με την ίδια νοοτροπία σε όλα τα επίπεδα.
Σε μια κοινωνία όμως – και δεν εννοούμε μόνο την Ελλάδα – που οι ανήλικοι είναι έκθετοι σε μια σειρά από πιο ανεξέλεγκτους κινδύνους, το να θεωρείται ακατάλληλο το Joker που τουλάχιστον μπορεί να τους βάλει σε μια σκέψη για τη συμπεριφορά τους απέναντι σε άτομα με την ψυχοσύνθεση του Φλεκ, είναι ως και υποκριτικό.
Περισσότερο υποκριτικό κι από τις ακόλουθες ταινίες που θεωρήθηκαν εξίσου ακατάλληλες και είχαν τη στάμπα του r-rated.
Όλη η φιλμογραφία του Κουέντιν Ταραντίνο
Εντάξει, ίσως και να μην είναι όλη. Η πρόσφατη ταινία του για παράδειγμα δεν ήταν ακατάλληλη εντελώς στους ανηλίκους. Από 15 και πάνω επιτρεπόταν. Αλλά το Pulp Fiction, το Kill Bill, το Inglourious Basterds και το Hateful 8 είχαν αυτή την ταμπέλα. Σχεδόν σε όλα δικαιολογημένα, αφού μιλάμε για ταινίες με μπόλικο αίμα και βία. Ειδικά στο Inglourious Basterds έχουμε και τις σκηνές που ο Πιτ κόβει το σκαλπ κάποιων. Ή αυτή εδώ η σεκάνς.
https://www.youtube.com/watch?v=vCxqydj1FBo
Matrix
Από τα πιο παράξενα των όσων έχουν καταγραφεί στις ακατάλληλες ταινίες. Όσο κι αν επιχειρήσει κάποιος να δικαιολογήσει την ακαταλληλότητα της ταινίας για κάτω των 18, δε θα βρει επαρκές επιχείρημα. Ήταν όμως το 1999 και στην Ελλάδα τα πράγματα ήταν χειρότερα κι από σήμερα. Εδώ παραλίγο να βγάζαμε Τα Πάθη Του Χριστού του Γκίμπσον ακατάλληλα, που ειναι και μεταγενέστερα, στο Matrix θα κολλούσαμε; Μάλιστα, όσοι θυμούνται, τότε υπήρχε η συζήτηση ότι η ταινία προωθεί με κάποιο τρόπο προς τα ναρκωτικά που το 2000 ήταν φλέγον ζήτημα στη δημόσια σφαίρα.
Sin City
Αν κρίνουμε με τη λογική του Joker, τότε το Sin City λογικά τοποθετήθηκε στις ταινίες που πρέπει να έχεις ενηλικιωθεί για να δεις. Πολύ σκοτεινή. Το νεο-νουάρ που τη συνοδεύει, δεν είναι απολύτως ενδεικτικό. Επιπρόσθετα, η ταινία είχε και μερικά δευτερόλεπτα με γυμνό, οπότε δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη αφορμή. Το 2005 ήταν και μια εποχή που το γυμνό στο σινεμά το θεωρούσαμε ακόμα «φτου ντροπή».
Fight Club
Τριπάρισμα, βία, αίμα, βανδαλισμοί, γυμνή Ελένα Μπόναμ-Κάρτερ. Το πεντάπτυχο της αναστάτωσης για τα συντηρητικά μυαλά. Να καταλάβουμε το 15+, αλλά όχι και 18+ γι΄αυτή την ταινιάρα…Είπαμε όμως. Άλλες εντελώς εποχές. Δεν είχαμε καν αποκτήσει τη φιλοσοφία να μετράμε την τέχνη ως τέχνη και να την απογυμνώνουμε από τα πέπλα της. Και στο Fight Club, αν μείνεις στα πέπλα, βρίσκεις να πατήσεις για να την πεις ακατάλληλη.
Trainspotting
Το ίδιο πάνω κάτω ισχύει και για το πρώτο Trainspotting του Ντάνι Μπόιλ. Hard-boiled ταινία όπως και το επώνυμο του σκηνοθέτη. Ναρκωτικά στο φουλ, οπότε ίσως και να ξαφνιάζει που δεν την έκριναν ως ακατάλληλη γενικώς και δεν την περιόρισαν σε συγκεκριμένες αίθουσες και σε σχεδόν μεταμεσονύκτιες προβολές.