Τον Άνταμ Ντράιβερ τον βλέπουμε έτσι σε κάθε του ερμηνεία, με εξαίρεση το Star Wars. Τη Σκάρλετ Γιοχάνσον έχουμε να την δούμε έτσι από το Match Point. Άντε για την οικονομία της κουβέντας να πούμε τι Vicky Christina Barcelona. Σε κάθε περίπτωση είναι δεκαετία και βάλε.
Αυτοί οι δύο ηθοποιοί αποτελούν το κεντρικό ζευγάρι στο Marriage Story και χωρίς να χάνουν ίχνος του ωμού ρεαλισμού της ιστορίας, καταφέρνουν να γεμίσουν το κοινό με συναισθήματα και δίνουν υπόβαθρο στην ταινία ικανό να ανανεώσει, να αναζωογονήσει το είδος των δραματικών ερωτικών ιστοριών.
Το Marriage Story ξεκινάει με την περιγραφή των δύο χαρακτήρων. Η Νικόλ (Σκάρλετ Γιοχάνσον) περιγράφει τι της αρέσει στον Τσάρλι (Άνταμ Ντράιβερ). Ο Τσάρλι περιγράφει τι του αρέσει στη Νικόλ. Μόνο που όλο αυτό το όμορφο κλίμα διαλύεται άμεσα. Γιατί αυτές οι περιγραφές δεν είναι το ξεκίνημα μιας ωραίας περιπέτειας. Είναι το τέλος ενός γάμου ενώπιον ενός ειδικού συμβούλου.
Οι δυο τους έχουν ένα παιδί, εκείνος είναι σκηνοθέτης θεάτρου, εκείνη πρωταγωνιστεί στην παράστασή του, όμως η Νέα Υόρκη την έχει κουράσει. Θέλει να πάει στο Λος Άντζελες όπου είναι και η οικογένειά της. Από την άλλη, εκείνος δεν θέλει να πάει στο Λος Άντζελες. Εντός ενός γάμου αυτό θα μπορούσε κάπως να λειτουργήσει χωρίς να χάσουν τα θέλω τους. Έξω από τον γάμο όμως και με ένα παιδί στη μέση, δε μπορεί να λειτουργήσει.
Η Νικόλ και ο Τσάρλι φαίνεται πως θα χωρίσουν με πολύ φιλικό τρόπο και δεν θα συρθούν στα δικαστήρια για περιουσίες και κηδεμονία. Μέχρι που η Νικόλ βρίσκεται στο γραφείο μιας δικηγόρου και τότε αναγκαστικά θα πρέπει να κάνει το ίδιο και ο Τσάρλι. Τότε συνειδητοποιούν και οι δύο πως δεν υπήρχε ένας κοινός τόπος και πως τα πράγματα είχαν ανατραπεί ώστε για τον κάθε ένα η υπόθεση ήταν ζήτημα τιμής και στόχος η επικράτηση.
Σε αυτό το σημείο είναι που βγήκαν στην επιφάνεια όλα όσα είχαν βυθίσει βαθιά μέσα τους γιατί ο έρωτας ή η οικογενειακή ευτυχία τους τύφλωνε και δεν καταλάβαιναν ότι αν το κρατήσουν, θα τους καταβροχθίσει εκ των έσω. Όπως και συνέβη.
Το Marriage Story δεν είναι μια απαισιόδοξη ιστορία ούτε μια happy end υστερία. Είναι κάτι απόλυτα ρεαλιστικό και αποδίδεται χωρίς να…σκοντάφτει πουθενά. Σε κάθε βήμα, σε κάθε σκηνή της η ταινία είναι ισορροπημένη και δεν γεμίζει με δακρύβρεχτες καταστάσεις ή ρομαντικά τσιτάτα. Ξεφεύγει κατά πολύ από το δράμα όπως το ξέρουμε και εγκαθίσταται στο σήμερα, στην εποχή της με το ιδανικότερο σχήμα.
Πρόκειται αναμφισβήτητα για την καλύτερη ταινία του Νόα Μπάουμπακ που είχε δείξει κάποια σημαντικά πράγματα στο The Meyerowitz Stories, μα όχι σε τέτοια έκταση. Το Marriage Story είναι μια ταινία που δεν έγινε με πρώτο μέλημα να απαντήσει σε κάτι εσωτερικό του σκηνοθέτη, αλλά να ικανοποιήσει κάτι εσωτερικό πολλών ανθρώπων. Αν αυτό το εσωτερικό υπάρχει και στον σκηνοθέτη, είναι μια ευτυχής συγκυρία. Αν όχι, τότε το επίτευγμα του είναι ακόμα πιο μεγάλο.
Το συνολικό στήσιμο της ταινίας και η καθοδήγησή του όπως αυτή αποτυπώνεται στους ηθοποιούς, είναι κάτι το σχεδόν καινοφανές ως και ρηξικέλευθο. Χωρίς υπερβολή. Η ακολουθία των σκηνών και τα πλάνα του που δημιουργούν γεωμετρικά σχήματα και διαχωρίζουν τους δύο, παρόλο που είναι στον ίδιο χώρο, αποτελούν την οπτική μαγιά της ταινίας.
Απ΄αυτό το σημείο και μετά αναλαμβάνουν η Γιοχάνσον και ο Ντράιβερ. Η Σκάρλετ αποκτά άλλο μέγεθος και φανερώνει ότι με αυτόν το ρόλο έπρεπε να σκάψει πολύ πιο βαθιά απ΄ό,τι είχε συνηθίσει για ένα μεγάλο διάστημα. Έχει τις περισσότερες συναισθηματικές εξάρσεις και τις διαχειρίζεται με την ένταση και τη διακύμανση που τους χρειάζεται και που χρειάζεται η όλη ιστορία για να μην καλυφθεί. Δεν μετατρέπεται στο δράμα μιας γυναίκας. Είναι δύο ίσα μέρη αυτή και ο Ντράιβερ.
Ένας Ντράιβερ που συνεχίζει να μας καθηλώνει με το ταλέντο που είναι εγγενές και μοιάζει να βγαίνει τόσο χωρίς κόπο. Λες και είναι η default λειτουργία του ερμηνεύει τον ρόλο του Τσάρλι. Έναν ρόλο που μέσα από τον Ντράιβερ σκιαγραφεί όλα όσα ορίζουν τον πατέρα στις σημερινές δυτικές κοινωνίες. Όπως το ίδιο ισχύει και για την Σκάρλετ.
Θυμάστε κάτι σκηνές που υπάρχουν σε ταινίες όπου ο πρωταγωνιστής αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή του και να βγει από το comfort zone του υποκινούμενος από μια ταινία; Ε, το Marriage Story είναι αυτό. Μια ταινία που αναπλάθει την οπτική σου γύρω από την οικογένεια, που σε ωθεί να σκεφτείς επιθυμίες και ανάγκες που καταχωνιάστηκαν μπροστά στο τέρας της καθημερινής ζωής και ρουτίνας και σε σπρώχνει στο σχοινία ισορροπίας.
Δε σου λέει να επανορθώσεις σώνει και ντε. Σου λέει πως εν τέλει, εκείνο που πρέπει πάντοτε να θυμάσαι στη ζωή είναι πως δεν σου αφήνει περιθώριο να μην προχωρήσεις. Δεν σε ρωτάει για τις αλλαγές. Οι αλλαγές, συνειδητές ή μη, είναι που σε έφεραν στο παρόν και που θα σε πάνε στο μέλλον. Ειδάλλως, θα ήσουν μια ζωή στους -273 βαθμούς Κέλβιν. Μια θερμοκρασία όπου ο χρόνος σταματά να κινείται!
* Το Marriage Story κυκλοφορεί στις 28 Νοεμβρίου στις αίθουσες από την Odeon και θα προβάλλεται μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου, όταν θα είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα του Netflix.