Θυμόμαστε όλοι μας την πρώτη σεζόν του True Detective. Θυμόμαστε όλοι πόσο είχε συναρπάσει αυτή η παγανιστική προσέγγιση από τον σεναριογράφο Νικ Πιτσολάτο, με την τελετουργία και το πρελούδιο ενός serial killer με μέθοδο και υπογραφή.
Ποια θα ήταν η αντίδρασή σας αν κάποιος έπαιρνε μόνο αυτό το παγανιστικό χαρακτηριστικό, το διεύρυνε, το εμβάθυνε και το μετέτρεπε σε μια horror ταινία; Ναι, κι εμάς θα μας έπιανε ένας ενθουσιασμός.
Δεν δημιουργήσαμε ψεύτικες ελπίδες, γιατί όντως το Antlers που έφτιαξε πρακτικά ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο μαζί με τον Σκοτ Κούπερ, σκηνοθέτη του Out of the Furnace και του Black Mass, είναι πολύ κοντά σε αυτή την περιγραφή.
Το Windigo είναι ένα μυθολογικό πλάσμα που αποτέλεσε αποκύημα της φαντασίας των φυλών της Βόρειας Αμερικής και πιο συγκεκριμένα όσων ζούσαν στις βορειοανατολικές πολιτείες, δηλαδή Βερμόντ, Νιου Χαμπσάιρ και Μέιν, αλλά και στην καναδική πλευρά, προς Νόβα Σκόσια μεριά. Το Windigo ήταν σύμφωνα με τον μύθο ένα πλάσμα-κανίβαλος, σαν μια πιο μεσαιωνική εκδοχή της Σφίγγας, αφού είχε σωματικά χαρακτηριστικά ανθρώπου, λύκου και ελαφιού. Τα κέρατα του ήταν αυτά που το ξεχώριζαν από τον λυκάνθρωπο.
Τον αφηγηματικό μίτο αυτής της αρχαίας ιστορίας ξετυλίγει ο ντελ Τόρο με τον Κούπερ στην ταινία Antlers που θα κυκλοφορήσει το 2020. Λίγο μετά το αρκετά καλό Scary Stories to Tell In The Darks, το οποίο όμως χαντακώθηκε στις κριτικές, η παραγωγή του ντελ Τόρο θέλει να δείξει πως παραμένει αθεράπευτα ερωτευμένη με την παραμυθία.
Στο Antlers μεταφερόμαστε σε μια μικρή πόλη στο Όρεγκον, όπου ένας νεαρός φαίνεται να έλκεται ή και να καθοδηγείται από το Windigo για να του προσφέρει θύματα. Η δασκάλα του και ο σερίφης της πόλης αρχίζουν να στρέφουν το βλέμμα τους πάνω στον μικρό μαθητή και πολύ σύντομα ο τρόμος θα βρεθεί μπροστά τους. Κι αυτό γιατί ο Λούκας φαίνεται να έχει ξυπνήσει ένα τέρας.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν τα κέρατα που κρατάει στο χέρι του ο Λούκας. «Αυτός είναι ένας μύθος μόνο» λέει ο σερίφης σε έναν από τους γηραιούς της πόλης που μοιάζει να έχει ξαναζήσει αυτό το σενάριο. Είναι μια κλασική περίπτωση εθελοτυφλίας, γιατί πως μπορεί το ανθρώπινο μυαλό να πιστέψει ότι όλα όσα θάφτηκαν στο σκοτάδι του παρελθόντος μπορεί και να ήταν αληθινά; Πώς μπορεί να πιστέψει πως κάποτε υπήρξε μια συμφωνία για να αποσιωπηθούν πράγματα που δεν θα μπορούσαν να τα διαχειριστούν οι επόμενες γενιές;
Στο Antlers έχουμε τα πιο απλά αφηγηματικά στοιχεία, όπως μας έχει συνηθίσει ο ντελ Τόρο. Αυτή η απλότητα είναι που δίνει στο δικό του horror την ιδιαιτερότητα. Καταλαβαίνεις αμέσως ότι πρόκειται για ταινία που ο ντελ Τόρο έχει δώσει όλες τις κατευθύνσεις. Είναι ένα horror παλαιάς κοπής, που όμως, όσο ο ντελ Τόρο έχει τέτοια καλλιτεχνική διαύγεια, θα χωράει σε κάθε νέα και διαφορετική εποχή.