Ένας από τους κυριότερους λόγους που θα ακούσεις πολλούς να αντιδρούν με απέχθεια προς το Notebook και κάθε τέτοια ταινία, έχει να κάνει με το ότι επιλέγουμε να δούμε το καλλιτεχνικό κομμάτι που μπορούμε να το κρίνουμε εύκολα.
Αφήνουμε το συναισθηματικό και τα όσα μπορεί να γεννά αυτή η ταινία και κάθε τι σχετικό, γιατί είμαστε ναυάγια. Ναι, εμείς εδώ στο Menshouse σίγουρα και πολλοί εκεί έξω. Ειδάλλως γιατί θα μας διαβάζατε; Κι ως ναυάγια της εποχής, ακόμα κι αν αυτό κριθεί από την Μπεκ ως πολύ cheesy και millenial, βρίσκουμε μεγαλύτερη έλξη σε σειρές όπως το You.
Μετά το υπέροχο You ‘Re The Worst που περιέγραφε την προσπάθεια δύο απροσάρμοστων να μην είναι μαζί, αλλά η ζωή δεν μπορούσε να τους απομακρύνει γιατί τους έβρισκε ταιριαστούς, το You είναι μια σειρά που παρουσιάζει με αλλιώτικο τρόπο την δημιουργία μιας σχέσης και το κάνει χωρίς να αφήνει απ΄έξω το κοινωνικό πλαίσιο.
Η αλήθεια είναι πως αργήσαμε να την ανακαλύψουμε και σίγουρα κάποιοι θα πείτε μέσα σας ή και φωναχτά “άσε μας ρε Menshouse, ξύπνησες μετά από 2 χρόνια”. Και δίκιο θα ‘χεις. Δεν θα επιχειρήσουμε να σου οικειοποιηθούμε την ανακάλυψη αυτής της ιδιαίτερα όμορφης σειράς. Θα εξηγήσουμε όμως με τον τρόπο που την προσλάβαμε εμείς σε έναν αδαή ότι θα απαντήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις ξέρες του, στις φορτούνες, στη σκουριά του ναυαγίου του.
1. Όπως είπαμε δυο παραγράφους πιο πάνω, το You δεν αφήνει απ΄έξω το κοινωνικό πλαίσιο. Δεν είναι δύο άνθρωποι που σιγά σιγά ερωτεύονται. Είναι δύο άνθρωποι σε μια πόλη, στη Νέα Υόρκη. Κι αυτή η πόλη διαμορφώνει με τους ρυθμούς και τις απαιτήσεις της τους ανθρώπους αυτούς. Είναι αυτή η πόλη που για να σου δώσει τις μεγάλες ευκαιρίες, γίνεται μια πόρνη ψυχής και σε κάνει να νιώθεις όλο και περισσότερο μια αποτυχία. Αυτό συμβαίνει στην Μπεκ.
Κι επειδή κι όλοι οι υπόλοιποι βιώνουν το ίδιο, κανείς δεν κάθεται να κοιτάξει τι ανάγκη έχει ο άλλος και πως μπορεί να βγει από το σκοτάδι του κάπως. Ο Τζο είναι ο ιδανικός να το κάνει, γιατί προέρχεται ακριβώς από εκεί.
2. Θυμίζοντας κάτι από Dexter, αλλά όντας κάτι αρκετά φρέσκο, το You, που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Καρολάιν Κέπνες, στήνει τον έρωτα πάνω σε ένα εγκληματικό μυαλό, σε ένα μυαλό άλλης φύσης κι ερεθισμάτων. Ο Τζο έζησε σε κλουβί. Βιβλιοπωλείου μεν, αλλά κλουβί. Αυτό σήμαινε πως όλα του τα συναισθήματα τα έπαιρνε από βιβλία και τα εγκλώβιζε σε σελίδες. Γι΄αυτό και είναι το πιο σημαντικό του μέρος, όπως λέει στα πρώτα επεισόδια στην Μπεκ.
3. Το σενάριο και η σκηνοθετική άποψη έχουν πρωτοτυπία σε έναν κόσμο που τα πρωτότυπα πέθαναν σχεδόν ολοσχερώς. Στο You δεν υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας, ούτε έρωτας που εξελίσσεται με ερεθίσματα. Είναι ένας έρωτας που έχει στηθεί από τον Τζο. Κάνει όλες τις μικρές κινήσεις που στο μάτι μιας απογοητευμένης Μπεκ μεγεθύνονται. Της ανοίγει τα φυλάκια γνωρίζοντας ήδη τους κωδικούς.
Επίσης, η σειρά επιτείνει την φράση “θα έκανα τα πάντα για σένα” και της δίνει την κυριολεκτική της εκδοχή. Τότε είναι που συνειδητοποιείς κι εσύ ως θεατής και άνθρωπος ότι ίσως δε θα μπορούσες να δεχτείς κάποιον που θα έκανε όντως τα πάντα για σένα. Θα σε τρόμαζε. Εκεί πάνω πατάει και η έννοια του ψυχολογικού θρίλερ. Υπόκειται ένας συμβολισμός εδώ. Ξεκινά από την δολοφονία του Μπέντζι και προχωρά σε κάθε άλλη σταγόνα αίματος που χύνει ο Τζο για να βγάλει τα εμπόδια από τη σχέση του με την Μπεκ.
Κανείς ποτέ δεν μένει πλήρης, όλοι στραγγίζονται και χάνουν αίμα στις τόσο συνειδητές σχέσεις και χαοτικές σχέσεις της εποχής.
4. Δημιουργεί τη συνθήκη της εποπτείας με τόσο απλό, αλλά και τόσο αποτελεσματικό τρόπο. Ο Τζο είναι πανταχού παρών στη ζωή της Μπεκ και την καθοδηγεί και μας καθοδηγεί σε αυτήν, είτε με την αφήγηση της εσωτερικής φωνής του είτε με την κίνησή του. Αυτό ανάγεται και στον 2ο λόγο.
5. Δεν υπάρχουν κενά, δεν υπάρχουν ανακολουθίες, δεν αφήνεται τίποτα αδικαιολόγητο. Ο χαρακτήρας του Τζο θα ήταν ψεύτικος, μη αποδεκτός στον θεατή αν δεν ερχόταν να εξηγηθεί από το τρίτο κιόλας επεισόδιο. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα αναδρομής στο παρελθόν του είναι που απλοποιούν τα πάντα ώστε ο θεατής να δεχτεί να προσχωρήσει στην ιστορία.