Για όσους τυγχάνει να γνωρίζετε τον Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ και να παρακολουθείτε τη φιλμογραφία του, μπορούμε να συμφωνήσουμε πως το Wanted είναι η καλύτερη ταινία που έχει κάνει. Ή μπορούμε και να μη συμφωνήσουμε, δεν είμαστε διδάκτορες εμείς.
Όπα. Κάτι δεν πήγε καλά στην προηγούμενη παράγραφο. Εννοείται πως θα συμφωνήσουμε, γιατί δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές.
Στο Wanted λοιπόν υπήρχε αυτό το πολύ έξυπνο εύρημα με τους πιστολέρο να τραβάνε με τέτοιο τρόπο τη σκανδάλη, να τοποθετούν με τέτοια κλίση την κάννη και να κινούν το χέρι τους με τέτοια κατεύθυνση, ώστε έβαζαν στη σφαίρα τόσα φάλτσα όσα και το αριστερό καραμυτόλι που είχε καρφώσει ο Ρομπέρτο Κάρλος.
Ε, κρατήστε αυτό και κάντε το μεγέθυνση σε μια ολόκληρη ταινία, αφού τα πλάνα του Μπεκμαμπέτοφ, που για ευκολία από εδώ και πέρα θα τον λέμε Τιμούρ, θα έχουν μια τέτοια λογική και θα είναι ως επί το πλείστον κάθετα.
Στο Escape from Hell ή Απόδραση Από την Κόλαση, μπορεί ως πλοκή η ταινία να αποδειχθεί στην καλύτερη ισάξια του Wanted, αλλά σε κινηματογραφικό επίπεδο, σε επίπεδο τεχνικής δηλαδή, ο Τιμούρ πάει να σπάσει τα δεσμά της παραδοσιακής κινηματογράφησης και να πειραματιστεί με κάτι που είναι καταδικασμένο να μην πετύχει…Και γι΄αυτό θα πετύχει.
Τι εννοούμε; Εννοούμε ότι όλα τα πράγματα που έχουμε ως δεδομένα προέκυψαν από την απόρριψη άλλων. Ακόμα κι αν η κάθετη λήψη με την κάμερα του κινητού δεν αποδώσει όπως θα θέλει ο Τιμούρ, θα έχει τουλάχιστον δείξει στους επιγόνους του πως δεν αξίζει άλλη προσπάθεια με αυτούς τους όρους.
Πάντως, για να ελαχιστοποιήσει το ρίσκο, ο Τιμούρ έχει σχεδιάσει η ταινία Escape from Hell να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες κάθετα, με το εύρος της οθόνης να μικραίνει και να πηγαίνει σε διαστάσεις 9:16, αφήνοντας δύο μεγάλα μαύρα κενά εκατέρωθεν.
Ως προς την πλοκή, η ταινία τοποθετείται στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ένας Ρώσος πιλότος προσπαθεί να καταρρίψει τους Αμερικάνους και τα μάτια του θεατή είναι αυτά του πιλότου που εστιάζει το βλέμμα του μπροστά και προς τα πάνω κι όχι πλάι, όπως θα βόλευε μια παραδοσιακή οριζόντια λήψη. Επί της ουσίας ο Τιμούρ δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για τη θέαση της ταινίας σε fullscreen κινητού, κάτι που αν το επικέντρωνε, είναι πολύ πιθανό να άνοιγε ένα νέο μονοπάτι στο σινεμά και να διευκόλυνε τον δρόμο της εξατομίκευσης.
Κι επειδή είναι ένας σκηνοθέτης που αγαπάει το σινεμά, δεν είναι απίθανο να κάνει την ταινία με αυτόν τον τρόπο ακριβώς για να αναδείξει την παρούσα ισχύ του σινεμά έναντι του κινητού ή του laptop. Γι΄αυτό και δεν προβλέπεται να το παλέψει τρελά με την ιστορία ως ιστορία.
Ο ίδιος περιγράφει την ταινία με τις ακόλουθες λέξεις: «Ένα φιλμ που είναι φτιαγμένο γύρω από ένα άτομο – μια ιστορία για έναν άνδρα που ορθώνει το ανάστημά του παρά τις κακές συνθήκες και ένα αεροπλάνο που μπορεί να τον βοηθήσει».
Στο πρόσφατο παρελθόν έχουμε δει πολλές ευρηματικές τεχνικές κινηματογράφησης, όπως του Ντίκινς και του Μέντες στο 1917, ή τη μια λήψη για το Victoria του Σεμπάστιαν Σκίπερ, αλλά το εγχείρημα του Τιμούρ είναι πάνω απ΄όλα.
Την αναμένουμε με υψηλό ενδιαφέρον, ωσάν την Τσικνοπέμπτη. Α, σήμερα είναι. Εντάξει, δεν αναμένουμε πια την Τσικνοπέμπτη.