Ο Τομ Χάρντι είναι δικαίως ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς και δύσκολα θα βρεθεί άνθρωπος να πει κάτι αρνητικό για εκείνον. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα.
Τα τελευταία χρόνια οι ρόλοι του ομοιάζουν σε αρκετά σημεία με αποτέλεσμα να φιμώνονται πλευρές του ταλέντου του που είχε δείξει στο παρελθόν και να μην του επιτρέπεται να τις εξελίξει.
Ποια είναι τα πράγματα για τα οποία τον θυμάται κάνεις τα τελευταία 10 χρόνια; Το Peaky Blinders, το Legend, το Mad Max, το Venom και το Taboo. Πόσοι θυμούνται την παρουσία του στο Revenant ή το πιο πρόσφατο Dunkirk;
Όταν ανακοινώθηκε πριν ενάμιση χρόνο πως θα κάνει τον Αλ Καπόνε, έναν από τους πιο διαβόητους γκάνγκστερ, η σκέψη που πέρασε από το μυαλό ήταν “μια από τα ίδια για τον Χάρντι”. Όχι ότι χαλάει κανέναν προφανώς. Αν κάτι συμβαίνει είναι πως θέλουμε να δούμε άλλες πτυχές του να προοδεύουν σε σχέση με όσα έδειξε για παράδειγμα στο Inception ή στην τριλογία του Νόλαν.
Το ότι λοιπόν θα ενσαρκώσει τον Καπόνε, αλλά όχι στο στάδιο της ζωής του που ανέπτυξε τη δράση που τον έκανε τόσο φημισμένο, μα στην περίοδο μετά την αποφυλάκιση του που το μυαλό του άρχισε να παραδίδεται στον εκφυλισμό της σύφιλης, γεννούσε μια πιο συναρπαστική σκέψη: ο Τομ Χάρντι θα κληθεί να παίξει με το μυαλό του, να συνδυάσει το γκανγκστεριλίκι με μια εκφυλιστική νόσο της μνήμης και να γίνει πιο εσωτερικός και λιγότερο σωματικός.
Το πρώτο trailer του Capone μπορεί να μην προϊδεάζει ιδιαιτέρως γι΄αυτό και να προτάσσει την εικόνα του Χάρντι με το πούρο, αλλά τουλάχιστον μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν πράγματα να συζητηθούν κινηματογραφικά και πέρα από τον κορωνοϊό.
Προφανώς η ταινία δεν πρόκειται να κυκλοφορήσει πριν το φθινόπωρο και ας ελπίσουμε όλα να έχουν κάπως επανέλθει σε μια κανονικότητα, ώστε να συζητήσουμε ξανά τότε με απτά δεδομένα αυτή την ipso facto ενσάρκωση.
