The Devil All The Time: «Μυρίζει» ταινιάρα  που θυμίζει True Detective για το Netflix
Βρείτε μας στο

Καλώς ή κακώς, οι άνθρωποι τείνουμε να ψάχνουμε συνεχώς ένα ορόσημο και με επίκεντρο αυτό να αντιμετωπίζουμε όλα τα ομοειδή πράγματα που το ακολουθούν.

Πάνω σε αυτό το σκεπτικό, δεν είναι παράξενο που η πρώτη σεζόν του True Detective γέννησε και αναγέννησε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση θρίλερ και horror ταινιών, με τη θεματική να βρίσκεται στην κλασική δεξαμενή των αρρωστημένων καταστάσεων που συναντά κανείς σε συγκεκριμένες πολιτείες των ΗΠΑ.

Μιζούρι, Μισσισσίππι, Ιντιάνα, Άρκανσο, Κάνσας και πάει λέγοντας, έχουν αποτελέσει τα τελευταία χρόνια τόπους ανάπτυξης μιας ιδιαίτερης μυθοπλασίας που εκτείνεται από πιο light εκδοχές τύπου Ozark μέχρι πιο hardcore όπως το Sinner.

Το The Devil All the Time που θα είναι διαθέσιμο στο Netflix το φθινόπωρο, είναι μια τέτοια αποτύπωση από τον σκηνοθέτη Αντόνιο Κάμπος, βασισμένη στο ομώνυμο best seller του Ντόναλντ Ρέι Πόλοκ.

Θέλοντας να δώσει μια αλληγορική αναπαράσταση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Αμερική ανάμεσα στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Πόλεμο στο Βιετνάμ, το The Devil All the Time μας μεταφέρει στο Οχάιο, σε μια επαρχιακή πόλη, υπάρχουν αντίρροπες δυνάμεις στη ζωή του νεαρού Άρβιν Ράσελ, οι οποίες συνδέονται μέσα από μια δολοφονία που διακρίνεται από ένα μοτίβο και αναστατώνει την πόλη.

Από τη μία η ισχυρή πατρική φιγούρα που καταπιέζει την οικογένεια και έχει κάτι το σκοτεινό. Από την άλλη η θρησκευτική μεταφυσική που εκπροσωπείται από τον νεόφερτο ιερέα. Και μεταξύ αυτών ένας σερίφης που δεν πατάει ιδιαίτερα πάνω στο νόμο.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο Άρβιν δείχνει να υποτάσσεται σε μια βασανιστική ψυχολογική κατάσταση και με ένα όπλο στο χέρι θα κληθεί να φτάσει εκεί που η ίδια του η χώρα σπρώχνει τους ανθρώπους σε αυτή τη χρονική περίοδο.

Είχε δίκιο ο Πετράκος: Τα ντοκουμέντα που αποκαλύπτουν τι πραγματικά ήταν η αφρικανική σκόνη (Pics)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Είχε δίκιο ο Πετράκος: Τα ντοκουμέντα που αποκαλύπτουν τι πραγματικά ήταν η αφρικανική σκόνη (Pics)

Γύρω απ΄αυτό το στόρι προστίθεται ένα καστ που δεν του λείπει τίποτα: ο Τομ Χόλαντ σε κάτι εντελώς αλλιώτικο από το Spider-Man, ο Ρόμπερτ Πάτινσον να δείχνει ξανά πως είναι ηθοποιός που εξελίχθηκε, ο Μπιλ Σκάρσγκαρντ στο στοιχείο του, η σαγηνευτική Ράιλι Κίο σε ρόλο γυναίκας-αποπλάνησης και η Μία Γουασικόφσκα ως άλλη εικονοποίηση της Jane Eyre, ο Σεμπάστιαν Σταν σε ρόλο διεφθαρμένου σερίφη και ο Τζέισον Κλαρκ για ακόμα μια φορά σε ρόλο σφόδρα κακού. Εκρηκτικό, αν μη τι άλλο, μείγμα.