Στην πραγματική ζωή δεν χαιρόμαστε με τις ατυχίες του άλλου.
Δεν του ευχόμαστε άσχημα πράγματα και φυσικά δεν τρίβουμε τα χέρια από ικανοποίηση όταν του συμβεί κάτι κακό.
Άλλο η πραγματικότητα όμως και άλλο η τηλεόραση (όπου ξέρουμε ότι μπορούμε με άνεση να καταραστούμε έναν χαρακτήρα, μιας και δεν είναι αληθινός).
Πέρα λοιπόν απ’ όλους σχεδόν τους «κακούς» των θρίλερ, υπήρξαν κι άλλοι χαρακτήρες που ο κινηματογραφικός τους θάνατος προκάλεσε τουλάχιστον… ανακούφιση (σε τηλεθεατές ή συμπρωταγωνιστές).
Ιδιαίτερες (για ξεχωριστό λόγο σε κάθε περίπτωση) φυσιογνωμίες όπως οι εξής:
Ευλογητός
Ο πιο ψαρωτικός (και ταυτόχρονα καλτ) κακοποιός που μπήκε ποτέ στα σαλόνια των Ελλήνων. Ευτυχώς μεταφορικά (μέσω της «Λάμψης») και όχι κυριολεκτικά. Γιατί ο μασκοφόρος εκδικητής του Φώσκολου δεν αστειευόταν. Θεωρώντας ότι βρίσκεται σε αποστολή από τον θεό ξεπάστρευε οποιονδήποτε θεωρούσε ότι μολύνει την κοινωνία. Και έχοντας γίνει εφιάλτης της αστυνομίας (που δεν μπορούσε με τίποτα να τον συλλάβει) έπεσε εντέλει λυτρωτικά από τα χέρια μπατσίνας που ήταν η… αγαπημένη του.
Θείος Ψάλτη-Γαρδέλη-Παγκράτη στο «Καμικάζι, αγάπη μου»
Ο ένας είχε τον διαχρονικό νταλκά του ν’ αγοράσει μοτοσυκλέτα. Η άλλη ήθελε να τσοντάρει στον «έτσι» της για ν’ αγοράσει εκείνος μοτοσυκλέτα. Και ο τρίτος ήθελε ν’ αγοράσει όργανα για το συγκρότημα που έμεινε στην ιστορία για το αξέχαστο χιτ «άντε σπάσε ρε μ…α». Ε, όλοι αυτοί μαζί πανηγύρισαν έξαλλα τον θάνατο του «ματσωμένου» θείου Χαράλαμπου, πριν αποδειχθεί πως τελικά δεν είχαν κληρονομήσει την πολυπόθητη πολυκατοικία στο Παγκράτι, αλλά τα χρέη του συγχωρεμένου.
Roadrunner
Στην κανονική βέρσιον των κινουμένων σχεδίων δεν έπεσε ποτέ στα χέρια του κογιότ. Πάντοτε (και συχνότατα με μια σειρά από σκανδαλώδεις τρόπους) κατάφερνε να του γλιτώσει. Ευτυχώς όμως υπήρξε και κάποιος που εισάκουσε τον πόθο εκατομμυρίων τηλεθεατών να την πατήσει κάποτε το πιο εκνευριστικό καρτούν όλων των εποχών. Και σε παρωδία, που κυκλοφόρησε μάλιστα το 2009 σε DVD, εμφάνισε το εκνευριστικό roadrunner να γίνεται επιτέλους… γεύμα για τον Γουίλι (έστω κι αν εκείνος έπεσε έπειτα σε κατάθλιψη).
The Κόπανοι
Ούτως ή άλλως ήταν από άλλο ανέκδοτο. Σε όλη τη διάρκεια της υπερ-παραγωγής ζούσε στον δικό του κόσμο (ενδεχομένως στον άλλο κόσμο). Ενόσω εξελισσόταν λοιπόν το μεγαλοφυές πλάνο του δάσκαλου Μπάμπη που υλοποιούσε με ιδιαίτερη… αποτυχία η dream-team του Λεωνίδα, ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης του γραφείου τελετών ενδιαφερόταν μόνο για τη δουλειά του. Και παρόλο που δεν πέθανε εντέλει κανείς, εκείνος πανηγύρισε και μόνο στη… σκέψη, αναφωνώντας μ’ ενθουσιασμό στο νοσοκομείο «ε ρε ψυχή μου, κηδείες».