Έχει περάσει από πολλά στάδια η μεταφορά των υπερηρωικών κόμικ ιστοριών στον κινηματογράφο αλλά η αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του κινηματογραφικού κοινού τα ταύτισε με το ύφος που αυτά πήραν κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας. Έβγαλε τόσες πολλές ταινίες η Marvel για να εμπλουτίσει το ενιαίο σύμπαν της, ακολούθησε στο ίδιο μοτίβο και η DC, από κοντά κινήθηκαν και οι Χ-Men της FOX. Η χρυσή εποχή του υπεηρωικού σινεμά έφερε αναπόφευκτα και τον κορεσμό του είδους.
Άλλος δρόμος λοιπόν από το να προκύψουν νέοι πειραματισμοί που θα αναζωογονούσαν το είδος δεν υπήρχε. Και αν το «Joker» υπήρξε η ναυαρχίδα αυτής της προσπάθειας για αλλαγή ύφους, μέσα στο 2019 προέκυψε και μια προσπάθεια που μπορεί να μην έκανε τόσο μεγάλο πάταγο στα παγκόσμια box office αλλά υπό μια έννοια έδειξε και αυτή με τη σειρά της τον δρόμο για μια άλλη μεθοδολογία υπερηρωικής αφήγησης, πιο φρέσκια, πιο καινούρια.
Ο λόγος για το «Spider-Man: Into the Spider-Verse», ένα animation από το σύμπαν του Spider-Man (όπως φαίνεται και από τον τίτλο άλλωστε) που αυτές τις μέρες ανέβηκε στο Netflix και πλέον, έχει την ευκαιρία να ανοιχτεί και αυτό στο κοινό που δεν μπόρεσε να βρει κατά τη διάρκεια της προβολής του στο σινεμά. Θα πει κάποιος: «Μα καλά, τι το φρέσκο και καινούριο έχει να δώσει στο είδος ΑΛΛΗ ΜΙΑ ταινία με τον Spider-Man» και σε πρώτο επίπεδο θα έχει δίκιο. Κι όμως: όποιος δει αυτή την ταινία θα καταλάβει.
Δεν είναι απλά πως πρόκειται για μια animation ταινία: εντάξει, αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά. Δεν είναι καν πως το animation του «Into the Spider-Verse» είναι απολαυστικό στο μάτι και χαίρεσαι να το βλέπεις: και αυτό σιγά το καινούριο, η Pixar το κάνει συνέχεια. Είναι πως ποτέ ξανά ταινία με τόσο βαρβάτη παραγωγή και τόσο καλοφτιαγμένο περιεχόμενο δεν υπήρξε τόσο τολμηρή ως προς την ιστορία που είχε να πει. Υπό μια έννοια, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τεράστιο φόρο τιμής στους πειραματισμούς των κλασικών κόμιξ και κατ΄ επέκταση με μια παραδοσιακή φόρμα ιστορίας που δεν προσαρμόζεται στα πρέπει του σινεμά αλλά αντίθετα καλεί το σινεμά να προσαρμοστεί στις ειδικές συνθήκες των κόμιξ.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Μάιλς Μοράλες, ενός Λατίνου κάτοικου μιας εναλλακτικής εκδοχής της Νέας Υόρκης. Ο Μοράλες θα γίνει ο ίδιος ο Spider-Man μέσα από μια παλαβή αλληλουχία γεγονότων και στη συνέχεια θα αναγκαστεί να συμμαχήσει και με μια σειρά από άλλους… Spider-Men από άλλες, παράλληλες πραγματικότητες! Έτσι θα συναντήσει τον μεσήλικα Πίτερ Πάρκερ, μια νουάρ εκδοχή του ήρωα, την Spider-Gwen, αλλά και μια αράχνη που δαγκώθηκε από ένα ραδιενεργό γουρούνι και έτσι έγινε Spider-Man! Και απέναντί τους θα βρεθεί ο θρυλικός villain Kingpin, σε μια απολαυστική εκδοχή του επίσης.
Μοιάζει λίγο χαοτικό αλλά είναι αληθινά πέρα για πέρα εμπνευσμένο. Και φυσικά παρά το γεγονός ότι φαίνεται να είναι πρωτίστως μια ιστορία που απευθύνεται σε παιδιά, η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια καλή, πολύ καλή κόμικ ιστορία και υπό αυτή την έννοια δεν παίζει οι ενήλικες οπαδοί του είδους να μην γουστάρουν αυτό εδώ το κατόρθωμα! Όλα αυτά είναι δεδομένο πως θα επιβεβαιωθούν σε μαζικότερη κλίμακα όταν το δει ο κόσμος που πρέπει να το δει στο Netflix…