Τα τελευταία χρόνια είναι τόσο μεγάλος ο όγκος δεδομένων που κατευθύνεται από συνδρομητικές πλατφόρμες προς τους συνδρομητές, ώστε να χάνεται πολύ εύκολα το ενδιαφέρον ή το χτίσιμο σε βάθος με μια σειρά.
Αφορμή γι΄αυτόν τον πρόλογο είναι αυτό που συμβαίνει από προχθές με το Equinox. Επίτηδες δεν θέλαμε να γράψουμε από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε το trailer στο Netflix γι΄αυτή τη σειρά. Κι αυτό γιατί ο τρόπος που την προλογίζει η πλατφόρμα και που θέλει να περάσει στο κοινό ως συνείδηση, είναι ότι πρόκειται για ένα δεύτερο Dark.
Το Dark κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2017, με την πρώτη σεζόν να γίνεται παντού θέμα συζήτησης, να πουλάει τρελά ως θέμα και να αναγκάζει το Netflix να επενδύσει σε στούντιο στη Γερμανία και στην Τουρκία για να εξασφαλίζει πρωτογενώς τις καλές ιδέες και σενάρια που θα κάνουν την Ευρώπη ένα πολύ μεγάλο οχυρό.
Τρία ακριβώς χρόνια μετά και με το Dark να έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του τον Ιούνιο μέσα σε λιγότερη μεν, αποθέωση δε, η ανάγκη για να βρεθεί κάτι αντίστοιχο, δεν γίνεται να μετριαστεί. Σκεφτείτε όμως πόσα έχουν αλλάξει από το 2017 και πόσες σειρές εμφανίστηκαν με μια ταμπέλα ειδικού βάρους. Για το Dark μόνο έχουν υπάρξει δύο ακόμα σειρές που θέλησαν να φορέσουν αυτόν τον μανδύα. Τόσο το γερμανικό Perfume όσο και το επίισης δανέζικο Rain, επιχείρησαν να πατήσουν πάνω σε αυτό το promo.
Αυτές οι δύο σειρές βέβαια δεν παρουσίαζαν πολλά κοινά στοιχεία με το Dark σε επίπεδο ιστορίας. Το Equinox από την άλλη ενδέχεται να κατέχει αρκετές από τις ιδιότητες του Dark, ιδίως στο κομμάτι του χρονικού συμπλέγματος διαφορετικών timelines ή ακόμα και του τόπου αφήγησης που θυμίζει ξεκάθαρα το δάσος που είχε δημιουργηθεί η χρονική πύλη στο Dark (βλ. κεντρική φωτογραφία). Κάτι που φυσικά έχει πάψει από καιρό να είναι πρωτοποριακό και το μόνο που διαφοροποιεί την κάθε περίπτωση είναι η προσωπικότητα των δημιουργών.
Σύμφωνα με τη σύνοφη του Equinox, που σημαίνει ισημερία και σίγουρα θα αφορά τη χειμερινή ισημερία καθότι Δανία, η ιστορία επικεντρώνεται στην Άστριντ, μια κοπέλα που είδε να εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού το 1999, όταν ήταν 9 ετών, η αδερφή της και οι συμμαθητές της στην αποφοίτησή τους.
21 χρόνια μετά η Άστριντ φαίνεται να έχει καλύψει τους χρόνιους εφιάλτες που έβλεπε και ζει ήρεμα δουλεύοντας ως ραδιοφωνική παραγωγός. Ένα τηλεφώνημα αγνώστου όμως θα έρθει να της αφυπνίσει τους εφιάλτες. Ο ακροατής της λέει πως υπάρχει μια άλλη διάσταση, στην οποία βρέθηκε, και γνωρίζει τι απέγινε η αδερφή της.
Εκείνη τη στιγμή ξεκινάει ένας κατακλυσμός συυναισθημάτων, αναμνήσεων, φόβων και τρόμου. Ένα παιχνίδι όπου διαπλέκονται η ελεύθερη βούληση, η μοίρα, η πραγματικότητα και η φαντασία, θα φέρει πλήρη παράλυση στην Άστριντ.
Το Equinox έχει κοινή βάση με το The Leftovers, αλλά η ιστορία του πηγάζει από ένα podcast στη Δανία με τίτλο Equinox 1985, το οποίο έγραψε η Τέα Λίντεμπουργκ και πήγε στην κορυφή του iTunes chart ως προς τα podcast.
Καθώς τη φετινή χρονιά αυξήθηκε κατακόρυφα ελέω πανδημίας η θέαση σειρών, ειδικά στο Netflix, το Equinox έχει το μεγάλο εμπόδιο να ανταποκριθεί σε κάτι πολύ βαρύ και να κουβαλήσει μια κληρονομιά που δεν είναι εύκολο να βρεθεί σε μια τέτοια συγκυρία που όλα μας ενθουσιάζουν κι όλα μας ξενερώνουν με ελάχιστη χρονική απόσταση ή ακόμα και ταυτόχρονα.
Είναι πάντως μια καλή κατεύθυνση η διατήρηση της σειράς σε επίπεδα μίνι, δηλαδή στα 6 επεισόδια και χωρίς προοπτική συνέχειας, αν και μια πιθανή επιτυχία ίσως φέρει νέες σεζόν με διαφορετικά storylines.
Το Equinox θα είναι διαθέσιμο στις 30 Δεκεμβρίου και φαίνεται πως η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία, αφού θα βρισκόμαστε ίσως σε συνθήκες επαναφοράς lockdown σε παγκόσμια κλίμακα, άρα θα είναι στο ξεκίνημα μιας διάθεσης να δούμε ξανά σειρές.