Η απλότητα έκφρασης και αντίληψης του μέσου σινεφίλ θεατή μεγεθύνθηκε μέσα στο 2020. Κι αυτό προς το παρόν δείχνει να βαδίζει προς κάτι θετικό και διαμορφώνει σίγουρα μια προσδοκώμενη στάση, μια κατεύθυνση.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και με τις πνευματικές μεταλλάξεις και ψυχικές μεταβιβάσεις που προκάλεσε το τρέχον έτος, κυκλοφόρησε στο πρώτο τρίμηνο η ταινία First Cow. Μια ταινία με εντελώς διαφορετική αίσθηση αν την έβλεπε κανείς τότε σε σχέση με τώρα για παράδειγμα.
Όχι, δεν γίνεται απαραίτητα καλύτερη ή χειρότερη στο πέρασμα των ημερών. Γίνεται όμως ανοιχτή σε πολλαπλές ερμηνείες, γίνεται πρώτα και κύρια ερμηνεύσιμη. Κι αφού συμβαίνει αυτό, τότε σίγουρα είναι καλύτερη.
«Για το πουλί η φωλιά, για την αράχνη ο ιστός, για τον άνθρωπο η φιλία». Με αυτή τη φράση στο ξεκίνημα της ταινίας αποτυπώνεται αυτό που θέλει πάνω απ΄όλα να πει η σκηνοθέτιδα Κέλι Ράιχαρντ.
Το First Cow είναι ένας ύμνος προς την ανθρώπινη ανάγκη για φιλία και αυτός ο ύμνος περιλαμβάνει ένα…κομπιναδόρικο θεμελίωμα, το οποίο για τους εντός του δεν συνίσταται με τίποτα σε κοροϊδία ή οπορτουνισμό, ενώ και για τους έξω απ΄αυτό μοιάζει εν τέλι με κάτι αστείο.
Ο Κούκι Φιγκογουίτζ (τον υποδύεται ο Τζον Μαγκάρο που έχουμε δει στα Finest Hours, Big Short, War Machine, Unbroken και Carol) συναντά τον Κινγκ Λου (τον υποδύεται ο Οράιον Λι που έχουμε δει σε Skyfall και Last Jedi) και μαζί θα κατευθυνθούν μακριά από το ανθρωποκυνηγητό εναντίον του Λου. Ο Κούκι δεν ενημερώνει τη συντροφιά του για τον Λου και ταυτόχρονα του προσφέρει ζεστασιά και φαγητό σε μια από τις άγονες περιοχές του Όρεγκον στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα. Οι ρόλοι θα αντιστραφούν εν ευθέτω χρόνω.
Η κατάληξη της πορείας τους είναι σε μια φάρμα, όπου βλέπουν μια αγελάδα και το μυαλό τους φαντάζεται μπισκότα και κέικ. Γι΄αυτό αυτή η αγελάδα είναι η First Cow και αποτελεί το όψιμο λάφυρο των δύο για να ξεπεινάσει το στομάχι και η τσέπη τους.
Στην πορεία μέχρι αυτό το σημείο έχουν αντιληφθεί πως μόνοι τους δεν θα καταφέρουν τίποτα. Πρέπει να ενώσουν τις πλάτες τους και να φυλάνε ο ένας τα νώτα του άλλου. Στις εναλλαγές της κοινής τους πλέον πορείας η Ράιχαρντ παρουσιάζει σε δεύτερο πλάνο τους υπόλοιπους χαρακτήρες έχοντας μια βιβλική λογική.
Αφήνει έξω από τα λόγια τα περισσότερα στοιχεία της ζωής τους, δείχνει μια εικόνα τους σε ένα προχωρημένο σημείο της ύπαρξης τους και επιτρέπει στην φαντασία του θεατή να χτίσει ο ίδιος το σενάριο ζωής για τον καθένα εξ αυτών.
Με αυτόν τον τρόπο και καθώς η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα πολύ μακρινό σημείο του παρελθόντος, δημιουργείται μια εικόνα της Αμερικής που μπορεί να μοιάζει τόσο μακρινή, μα δεν είναι στην πραγματικότητα.
Είναι διαρκές το διακύβευμα που αφορά στο τι κάνουμε με όσα μας δίνονται. Η αγελάδα είναι μια αγελάδα και το γάλα της επίσης. Είναι όμως η ανθρώπινη νόηση που χτίζει το μονοπάτι προς τα έσοδα και μιαν άλλη ζωή που κάνουν την αγελάδα και το γάλα της αποτέλεσμα της απλοϊκής θέλησης δύο ανθρώπων της αμερικανικής επαρχίας.
Το First Cow θα μπορούσε να είναι μια από τις ταινίες της χρονιάς, μα υπό το πρίσμα των όσων έχει συνδεθεί το 2020, δεν είναι παράξενο που το Indiewire την βάζει στην κορυφή για τη χρονιά που από σήμερα διαθέτει μόλις έναν ακόμα μήνα.