Μπορεί το μεγάλο κινηματογραφικό αλλά και συνάμα τηλεοπτικό φαινόμενο της εποχής που ακούει στο όνομα Netflix να εκλαμβάνεται ως μια αμερικάνικη πλατφόρμα αλλά, όπως μπορεί εύκολα να επιβεβαιώσει όποιος έχει «καεί» ψάχνοντας το περιεχόμενο του, ο όρος «αμερικάνικη» είναι μάλλον περιοριστικός. Και αυτό διότι στο περιεχόμενο του στοιβάζονται παραγωγές από όλο τον κόσμο. Μάλιστα, είναι κοινό μυστικό πως μια συζήτηση για το πότε θα υπάρξει ελληνική εκπροσώπηση στο Netflix έχει ήδη ξεκινήσει: άραγε είναι θέμα χρόνου ή έχουμε καιρό μπροστά μας;
Η Τουρκία πάντως φαίνεται πως πρόλαβε την Ελλάδα. Και μπορεί σε μια παγκόσμια κλίμακα το τούρκικο σίριαλ με το όνομα «Ethos» να μην βρίσκεται και στην πρώτη γραμμή των προτιμήσεων του Netflix αλλά ήδη δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν αρχίσει να το ανακαλύπτουν. Για να είμαστε ειλικρινείς, το αξίζει: πρόκειται για ένα αληθινό τηλεοπτικό διαμάντι αποτελούμενο από οκτώ πενηντάλεπτα επεισόδια που όσο δύσκολα θα ανακαλυφθούν μέσα στην πληθώρα παραγωγών του Netflix άλλο τόσο δύσκολο είναι να μην αγαπηθούν από αυτούς που γουστάρουν την καλή τηλεόραση.
Πρόκειται για την ταυτόχρονη αφήγηση της καθημερινότητας διαφορετικών ανθρώπων, που ζουν στην Κωνσταντινούπολη. Από ανθρώπους που παλεύουν για ένα μεροκάματο μέχρι μεγαλοαστούς που το φυσάνε οικονομικά, στο «Ethos» αλληλοεμπλέκονται και εξελίσσονται ταυτόχρονα μια σειρά διακριτών ιστοριών, που όλες μαζί συναποτελούν ένα μεγάλο παζλ αποτύπωσης της κοινωνικής πραγματικότητας της Κωνσταντινούπολης. Επί της ουσίας άλλωστε, είναι η τελευταία, η πόλη της Κωνσταντινούπολης που αποτελεί τον βασικό «πρωταγωνιστή» αυτής της εξαιρετικής δημιουργίας από τη γειτονική χώρα.
Θα ήταν μεγάλο λάθος σε ένα κείμενο για αυτή τη σειρά να αναφερθούν ειδικές λεπτομέρειες αναφορικά με τις ιστορίες που εμπλέκονται σε αυτό το μωσαϊκό και υπό αυτή την έννοια, θα αποφύγουμε κάτι τέτοιο εδώ. Αρκεί να πούμε απλά πως ένα σωρό θεματικές στοιβάζονται και απορρέουν από τα όσα παρακολουθούμε επί οθόνης: ο ψυχισμός του σύγχρονου ανθρώπου, τα τραύματα της καθημερινής ζωής, η επικοινωνία, το ξεπέρασμα δύσκολων καταστάσεων και όλα αυτά με φόντο το τούρκικο κοινωνικό και πολιτικό κλίμα. Δύσκολα μπορεί να μην εκτιμήσει κανείς το πόσο όμορφα και αρμονικά συνδυάζονται όλα αυτά στο «Ethos».
Είναι μάλλον καταδικασμένο να μην εκτιμηθεί παγκοσμίως αυτό το σίριαλ. Πρόκειται μάλλον για μια προσπάθεια που θα εκτιμηθεί δεόντως από τα κοινά της Ανατολής και τους λαούς που ξέρουν πάνω-κάτω τι σημαίνει Τουρκία. Το Netflix φυσικά δεν είναι χαζό που έδωσε την ευκαιρία σε Τούρκους δημιουργούς να φιλοξενηθούν στην πλατφόρμα του: μπορεί να μην γίνει viral αυτό το σίριαλ αλλά στην ευρύτερη «γειτονιά» μας θα εκτιμηθεί πολύ, είναι βέβαιο αυτό.
Η (καλώς εννοούμενη) ζήλια από την πλευρά του ελληνικού κοινού δε, είναι μάλλον εύλογη: παρακολουθώντας το «Ethos» αντιλαμβάνεται κανείς πόσο προωθητικό θα ήταν για την ελληνική τηλεόραση να κάνει επιτέλους το μεγάλο βήμα και να ενταχθεί στην παγκόσμια οικογένεια του Netflix. Το «Ethos» είναι η απάντηση: ακόμα και αν δεν δούμε βαρύγδουπες και τρελά μεγάλες ελληνόφωνες παραγωγές, το σίγουρο είναι πως θα δούμε υπερποιοτική τηλεόραση. Ο δρόμος είναι ήδη χαραγμένος από Τουρκία μεριά…
