Μέχρι πριν από 2 και κάτι χρόνια, οτιδήποτε επιχειρούσε κινηματογραφικά η DC, υπό την σκέπη της Warner Bros, κατέληγε σε κάτι παντελώς αδιάφορο. Μέχρι που ήρθε το Wonder Woman να δώσει μια διαφορετική πνοή.
Όλος ο κόσμος αποθέωνε την Πάτι Τζένκινς και η Γκαλ Γκαντότ έδειχνε ικανότατη για να σηκώσει το βάρος ενός τεράστιου brand, ενός ολόκληρου franchise, μιας ολάκερης μυθολογίας που θα ήθελε πολύ να σταθεί στο ύψος του σύμπαντος της Marvel.
Ένα χρόνο μετά το πρώτο Wonder Woman, ήρθε το Shazam. Η συγκεκριμένη ταινία μπορεί να μην είχε τίποτα σε επίπεδο δράσης και να ήταν πλήρως νερόβραστη, αλλά η επιλογή να λειτουργήσει περισσότερο η κωμική διάσταση, είχε ως αποτέλεσμα να αφήσει πίσω της κάτι. Λίγες εβδομάδες αργότερα θα ερχόταν το Aquaman για να δώσει κάτι συναρπαστικό στον θεατή και δη από τον πιο απρόσμενο χαρακτήρα.
Πέρασαν δύο χρόνια από τότε και η DC πέρασε ένα διάστημα ηθελημένης ανομβρίας, ετοιμάζοντας μια αντεπίθεση η οποία θα κορυφωνόταν με το νέο Batman, το πρώτο trailer του οποίου μας προϊδέασε για κάτι που μπορεί να κοιτάξει στα μάτια την τριλογία του Νόλαν.
Με το Wonder Woman 1984 αυτή η κορύφωση φαίνεται πως θα αργήσει λιγάκι, μιας και το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας (ήδη έχει ζητηθεί από την Τζένκινς να γράψει τρίτη ταινία) δεν παρεξέκλινε στάλα από την πρώτη και αυτό δεν ήταν πια αρκετό.
Μπορεί το 2017 να ακουγόντουσαν ύμνοι, μπορεί το ζήτημα μιας γυναικείας παρουσίας σε σκηνοθετικό πόστο ενός μεγάλου franchise-action-superhero movie να ανεδύθη και να αποτέλεσε έξτρα προσόν της ταινίας, αλλά τώρα αυτή η κουβέντα δεν μπορούσε να συνεχίσει.
Αρχικά γιατί η Πάτι Τζένκινς και η Γκαλ Γκαντότ δεν είναι υποχρεωμένες να δίνουν εξετάσεις σε κάθε τους ταινία για να πείσουν αν αξίζουν οι γυναίκες αυτές τις θέσεις και τις ευθύνες, άρα η κουβέντα, οφείλουμε και στις δύο, να εστιάζει μόνο στην τέχνη.
Κυρίως όμως γιατί, βάση της εστίασης στο κομμάτι της αφήγησης και της όλης πλαισίωσης της ιστορίας, το 1984 δεν επιτρέπει στον θεατή να τον βιώσει. Μια ταινία 150 λεπτών που δεν δικαιλογεί καθόλου την τόσο εκτεταμένη της διάρκεια.
Δεν γνωρίζουμε αν ήταν αυτή η πρόθεση τον περασμένο Ιούνιο, όταν και θα κυκλοφορούσε αρχικά η ταινία, κορωνοϊού επιτρέποντος, ή άλλαξε το πλάνο επειδή θα έπαιζε στο HBO Max, μια streaming πλατφόρμα όπου η ελαστικότητα του κοινού για τη διάρκεια μιας ταινίας είναι πιο…επιμηκής. Σε κάθε περίπτωση το 1984 καταντά ανούσια τόσο μεγάλο.
Κι αυτό γιατί η προσπάθεια ένα πρώτο μεγάλο κομμάτι της ταινίας να κινηθεί στη λογική του κωμικού, του κάπως καρικατουρίστικου, του βίντατζ αστείου, μάλλον απώθησε το ενδιαφέρον του θεατή. Και το απώθησε σε βαθμό να τίθεται εν αμφιβόλω αν θα αντέξει να φτάσει ως το τελευταίο μισάωρο όπου είναι όντως κάτι καλοδουλεμένο και με όλα τα στοιχεία να έχουν τη θέση που τους αρμόζει.
Ως εκείνο το σημείο η μελωδία του επικού φαίνεται να χρησιμοποιείται περισσότερο για να καλύψει ανορθογραφίες, όπως για παράδειγμα η τόσο «φτωχά» δοσμένη σκηνή στο αεροπλάνο με την Wonder Woman και τον Στιβ ή η πτήση της στον γεμάτο κεραυνούς και σύννεφα σκοτεινό ουρανό.
Παρά το ότι έχουμε μια καλά δομημένη εξέλιξη χαρακτήρα, της Μπάρμπαρα που υποδύεται η εξαίρετη Κρίστεν Γουίγκ, παρά το ότι ο Πέδρο Πασκάλ προς τιμήν του ανατέμνει κάπως έναν κακογραμμένο χαρακτήρα, αυτόν του Μαχ Λορντ, η ταινία φυλλορροεί στην πλειοψηφία των σκηνών, ενώ και τα action στοιχεία της είναι ελάχιστα απολαυστικά.
Είναι πραγματικά από τις σπάνιες περιπτώσεις που η αίσθηση της θέασης αποτυπώνεται στις κρίσεις κοινού και κριτικών, με το 5.4 στο IMDB να είναι πιο κοντά στην αλήθεια από το 625 στο Rotten Tomatoes. Κι είναι επίτευγμα να οδηγήσεις μια ταινία εν έτει 2020 κάτω από το ψυχολογικό φράγμα του 6.5. Μια βαθμολογία που παίρνουν πλέον τα πάντα στο IMDB, ακόμα και οικτρές μετριότητες.
Το Wonder Woman αποτυγχάνει να σταθεί έστω σε αυτό το επίπεδο και καταφέρνει να απογοητεύσει και τους πιο φανατικούς, αλλά και το απλό κοινό που έμαθε την DC και τη Marvel μέσα από το σινεμά και δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με τα κόμικς.
Κάτι πολύ ενδεικτικό είναι η σκέψη του τι θα έκανε η ταινία αν δεν υπήρχε πανδημία. Αν δεν υπήρχε το μαξιλαράκι ασφαλείας του HBO Max και η αδημονία του σινεφίλ κοινού για κάτι που να θυμίζει έστω λίγο σινεμά, τότε ποια θα ήταν η βαθμολογία του Wonder Woman; Άποψη μας είναι πως μπορεί και να πήγαινε πιο κάτω.
Οι υποθέσεις όμως καμία αξία δεν έχουν. Γι΄αυτό η Wonder Woman των Τζένκινς-Γκαντότ θα έχει ακόμα μια ευκαιρία να επανορθώσει και να φτιάξει την άσχημη εικόνα που δίνει το 1984.