Έχουν περάσει 8 χρόνια από το φινάλε του Breaking Bad κι είναι ένα διάστημα αρκετά μεγαλύτερο από το διάστημα που διήρκεσε η σειρά. Θα περιμέναμε να έχει πάψει αρκετά η διαρκής σύγκριση κάθε δουλειάς του Κράνστον με το BB.
Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει κι είναι αρκετά άδικο για έναν τόσο καλό ηθοποιό. Όχι μόνο γιατί είναι πολλά χρόνια στον χώρο κι έχει κάνει πράγματα και πριν το BB, αλλά γιατί είναι μια σύγκριση άσκοπη και άτοπη.
Ιδίως όταν αφορά στη σειρά Your Honor, η οποία δεν έχει κοινά χαρακτηριστικά με το Breaking Bad πέραν του ότι ο Κράνστον είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής, ο χαρακτήρας γύρω από τον οποίο δομείται κάθε στιγμή της πλοκής σε αυτή τη μίνι σειρά που βασίστηκε σε ισραηλινή μυθοπλασία.
Το Your Honor έχει καταφέρει, έχοντας φτάσει στο 9ο επεισόδιο του και με ένα ακόμα να απομένει, να διχάσει αρκετά. Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε με μια ματιά στις βαθμολογήσεις που έχει στο IMDB και στο Rotten Tomatoes. 8,1 από τη μία και 44% από την άλλη. Είναι τεράστια η διαφορά. Είναι πολύ χαμηλό το 44% που δεν το έχουμε δει σε πράγματα που είναι από την πρώτη στιγμή τους πολύ χειρότερα του Your Honor.
Κάπου εδώ αντιλαμβανόμαστε ότι ο τρόπος που αντεπιχειρηματολογούμε, υποδηλώνει ότι αποδεχόμαστε εν μέρει το κακοφτιαγμένο της σειράς. Δεν είναι ακριβώς έτσι.
Ναι, αν πρέπει να βρούμε κάτι που κρατάει τη σειρά από μια καταφανή απογείωση, αυτή θα είναι η ουδετερότητα του σεναρίου, ότι δηλαδή σε πολλές σκηνές τα διαλογικά μέρη είναι είτε ισχνά είτε αποδυναμώνουν τις πραγματικά καλές σκηνές.
Αυτό βέβαια γίνεται τόσο αντιληπτό γιατί υπάρχουν εξίσου πολλές σκηνές που, μακριά από τις λέξεις, καταθέτουν δουλειά, καλλιτεχνική σύλληψη και πραγμάτωση. Τέτοια είναι η μεγάλη σεκάνς με την οποία ξεκινάει το Your Honor.
Εκεί βλέπουμε έναν νεαρό να σκοτώνει με το αυτοκίνητο του έναν διερχόμενο με μηχανή, να τον πετάει μερικά μέτρα μακριά, να παθαίνει σοκ, να σπεύσει να δει αν έχει πεθάνει, να προσπαθεί να του βγάλει τη γλώσσα, αλλά τελικά να επιλέγει το φευγιό και να αφήνει έναν άνθρωπο να κείτεται νεκρός στον δρόμο. Μάλιστα, η πρώτη του σκέψη δείχνει ότι δεν ήταν και τόσο καταλάθος ή μοιραίο αυτό που έκανε.
Τι να σκεφτεί κανείς όταν βλέπει έναν άνθρωπο μετά από ανθρωποκτονία να πηγαίνει να εξαφανίσει το αίμα από τα ρούχα του για να μην υπάρχουν αποδείξεις;
Τα χειρότερα όμως δεν τα κάνει αυτός. Τα κάνει ο πατέρας του. Ο Κράνστον υποδύεται τον δικαστή Μάικλ Ντεσιάτο, από τους επιφανέστερους στη Νέα Ορλεάνη, ο οποίος από τη μια στιγμή που καταδίκαζε ανθρώπους, καλείται να διαχειριστεί το ενδεχόμενο να καταδικάσει τον γιο του.
Κι ενώ συμφωνούν μεταξύ τους ότι πρέπει να παραδοθεί, αφού έχει φτιάξει μια ιστορία-ελαφρυντικό, τελευταία στιγμή κάνουν πίσω. Αιτία γι΄αυτό ότι ο νέος που σκότωσε είναι ο γιος του Μπάξτερ, ενός αρχιμαφιόζου της πολιτείας που δεν πρόκειται να αφήσει ζωντανό τον δολοφόνο του γιου του.
Η απόσταση ανάμεσα στον Μπάξτερ και τον Ντεσιάτο, αν και λειτουργούν σε δύο κόσμους που εκ των πραγμάτων συγκρούονται και συναντιούνται, είναι φαινομενικά δίχως συνδέσεις και ίχνη. Ο Ντεσιάτο εξαφανίζει τα ρούχα του γιου του και στήνει μεθοδικά κάθε κίνηση του ώστε να μη μπορεί κανείς να τον τοποθετήσει στο έγκλημα.
Το θέμα όμως είναι πως ο γιος δεν οδηγούσε το δικό του αμάξι. Οδηγούσε το αμάξι ενός φίλου του, του γιου ενός πολύ στενού φίλου του Μάικλ. Κι ένας μαφιόζος δεν δυσκολεύεται να βρει τον κάτοχο του οχήματος, να τον φέρει ενώπιον του θανάτου και να διεκδικήσει ομολογία των γεγονότων. Ο Κόφι Τζόουνς τη γλυτώνει από τη μαφία για αρχή, αλλά βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου και – ω, τι σύμπτωση – ο Μάικλ Ντεσιάτο θα πάρει την τελική απόφαση για την τύχη του. Την τύχη ενός αθώου για ένα έγκλημα που γνωρίζει τον άνθρωπο που το διέπραξε.
Ίσως από την δική μας περιγραφή της υπόθεσης να μην διαφαίνεται το πόσο καλή σειρά είναι το Your Honor, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί δεν γίνεται προφανώς να αποκαλύψουμε όλα τα στοιχεία και τις σκηνές που της δίνουν μια κάποια ώθηση. Όχι την απόλυτη ώθηση σίγουρα, αλλά επ΄ουδενί δεν την κρατάνε καρφωμένη στο έδαφος για να της αξίζει το 44% των κριτικών και αυτή η ακατάσχετα αφόρητη σύγκριση με το Breaking Bad.
Ο Κράνστον πάντως δεν χρειάζεται πολλά για να δείξει πόσο ταιριαστός είναι με αυτό το είδος των χαρακτήρων που κινούνται διαρκώς στη σκιά και έχει τη σφραγίδα αυτού που στο εξωτερικό αποκαλούν Thespian, δηλαδή του ηθοποιού χώρου και εκφράσεων.
Σε κάθε περίπτωση είναι σειρά που δεν αρκείσαι να τη δεις ούτε μονοκοπανιά σε μια μέρα ούτε και να την παρατήσεις. Βλέπεις τα επεισόδια με τρόπο που χτίζεται μια σχέση με την ιστορία και δεν ατονεί ούτε δεν προλαβαίνει να θεμελιωθεί.