Είθισται τα τελευταία χρόνια να εμφανίζεται μια σειρά από το πουθενά, κι ενώ έχει ήδη προβληθεί για 2-3 σεζόν και βάλε, να κάνει ένα μπαμ μέσα από βραβεύσεις, με αποτέλεσμα να την αναζητούν και να την συζητούν όλοι.
Το είδαμε με το Marvelous Mr. Maisel που στην δεύτερη σεζόν του έγινε σειρά πρώτου επιπέδου, το είδαμε πρόπερσι με το Fleabag που είχε σαρώσει στα Emmy, στα SAG και στις Χρυσές Σφαίρες.
Έτσι συνέβη και με το Schitt’s Creek, που, αν και οδεύει για την 7η σεζόν του το ερχόμενο φθινόπωρο, έφτασε στην 6η του σεζόν να τραβήξει την προσοχή και κόσμου εκτός ΗΠΑ και Καναδά, όπου έχει αποθεωθεί από το ξεκίνημα του σχεδόν.
Ήταν τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν το Schitt’s Creek πήρε 5 βραβεία Emmy σαρώνοντας όλες τις κατηγορίες σχετιζόμενες με κωμωδία στο τηλεοπτικό πεδίο. Και τώρα μπαίνει ξανά στα ραντάρ μας καθώς δείχνει ότι θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, με τις 5 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα να θεωρούνται όλες πιθανή κατάκτηση για το δημιούργημα των Νταν και Γιουτζίν Λιβάι.
Είναι σπάνιο φαινόμενο γιος και πατέρας να δημιουργούν μια σειρά και να την οδηγούν τόσο πετυχημένα και σίγουρα οι δυο τους έχουν ένα success story που μεγεθύνεται ακόμα περισσότερο αν σκεφτεί κανείς ότι ως Καναδοί ο στόχος τους ήταν απλώς η σειρά να προβληθεί στην καναδική τηλεόραση. Η ευκολία που προσφέρουν τα μεγάλα δίκτυα που ενώνουν τηλεοπτικά ΗΠΑ και Καναδά, έφεραν το Schitt’s Creek μπροστά σε ένα κοινό κάμποσων εκατομμυρίων και η ευκαιρία δε γινόταν να χαθεί για μια από τις καλύτερες situation comedies της δεκαετίας.
Με 80 επεισόδια των 20-22 λεπτων να έχουν προβληθεί από το 2015 ως σήμερα, είναι αναγκαίο να ειπωθεί πως αν αφήσουμε στην άκρη το πρώτο ράφι όπου βρίσκονται σειρές όπως το Modern Family ή το Big Bang Theory, το Schitt’s Creek μπαίνει επάξια μπροστά μπροστά στο δεύτερο ράφι, έχοντας ως κατάκτηση ότι μπαίνει εκεί με την ταμπέλα του underdog ή και του παντελώς outsider.
Όλο το καστ είναι γεμάτο από ηθοποιούς που κινηματογραφικά ήταν σε τρίτους και τέταρτους ρόλους, ενώ τηλεοπτικά είχαν κάποιες παρουσίες ως δεύτεροι ρόλοι, μα ως εκεί. Ακόμα κι η Κάθριν Ο΄Χάρα, μαμά του Μακόλι Κάλκιν στο Home Alone, έχει μόνο τούτο να επιδείξει ως κάτι που θυμάται ο κόσμος το πρόσωπο της, ιδίως ο κόσμος εκτός ΗΠΑ.
Κι εδώ φαίνεται η αξία του σεναρίου, η αξία ενός δυνατού σεναρίου με κωμικά bits που δεν είναι εξόφθαλμα, αλλά χτίζονται σκηνή τη σκηνή, επεισόδιο το επεισόδιο, σε ένα μοτίβο sitcom που δικαίως θριαμβεύει τα τελευταία 7-8 χρόνια. Για να γίνουμε πιο κατανοητοί, αν επιλέξεις να δεις ένα επεισόδιο χωρίς να έχεις γνωρίσει τους χαρακτήρες πολύ βαθιά, ίσως να γελάσεις ελαφρά, ίσως να μειδιάσεις. Αν όμως το αφήσεις να εξελίσσεται από το πρώτο επεισόδιο, τότε θα καταλάβεις τι εννοούμε.
Στο Schitt’s Creek, που η πρώτη λέξη εμφανώς ηθελημένα παραπέμπει στο shitty, βλέπουμε την μετάβαση ενός ζευγαριού από τα ψηλά στα χαμηλά, με μια πτώχευση να τους οδηγεί στην ομώνυμη πόλη για να βάλουν νέα θεμέλια στη ζωή τους, πιο…μικροαστικά και χαμηλεπήβολα. Μαζί τους και τα δύο καλομαθημένα παιδιά τους.
Ο Τζόνι και η Μόιρα Ρόουζ κουβαλούν μια παλαβομάρα που τους οδήγησε να κάνουν δώρο γενεθλίων στον γιο τους Ντέιβιντ το Schitt’s Creek όταν ήταν μικρός, σαν ένα κακόγουστο αστείο. Τελικά, η ζωή τους τα φέρνει έτσι που δύο δωμάτια σε μοτέλ της περιοχής, θα γίνουν το νέο τους σπίτι και οι αφ΄υψηλού συμπεριφορές και διαθέσεις θα συγκρουστούν γερά με το πιο…ρουστίκ της περιοχής.
Το Schitt’s Creek δεν είναι κωμωδία για γέλιο μέχρι δακρύων. Δεν έχει τα punchlines του Big Bang Theory για παράδειγμα. Έχει όμως, της Ο΄Χάρα προεξαρχούσης, μια κωμική φλόγα που ενισχύεται σε κάθε επεισόδιο και αποτελεί μια safe επιλογή για αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ως ακουστική κωμωδία.
Τη βάζεις να παίζει, ακούς, μυείσαι ενδεχομένως και σε νοοτροπίες και πολιστικά στοιχεία του Καναδά και απολαμβανεις!
https://www.youtube.com/watch?v=WzSJ9QRmV_Q