Είναι μια πραγματικότητα πως τα υλικά με τα οποία φτιάχνεται μια συνταγή, σε προδιαθέτουν για το τελικό αποτέλεσμα και καθορίζουν τις ορέξεις σου.
Αν σου πουν ότι το μεσημέρι θα φας φασολάδα και μια σαλάτα με κινόα, ενδεχομένως να πάρεις τηλέφωνο κατευθείαν σε κάποιο σουβλατζίδικο για να πάρεις το κλασικό. Μπορεί όμως να έχεις χάσει τη δυνατότητα να δοκιμάσεις μια τρομερή φασολάδα και μια πολύ γευστική και θρεπτική σαλάτα.
Και το ανάποδο. Μπορεί να σου πουν ότι θα σου ετοιμάσουν ένα γεύμα με μπιφτέκι, πατάτες τηγανητές και μπέικον και να θεωρείς ότι θα φας κάτι που θα είναι επικό. Τελικά, αυτό που θα φας μπορεί να είναι κάτι πολύ λιπαρό, να σε πονάει το στομάχι σου και γευστικά ίσως να μην ήταν αυτό που περίμενες.
Σε αυτό το σημείο θα αναρωτιέσαι γιατί καθόμαστε και μιλάμε για συνταγές και φαγητά, ενώ είσαι σε μια κατηγορία που λέγεται Σειρές-Ταινίες και ο τίτλος μιλάει για σειρά.
Όλος αυτός ο πρόλογος γιατί η σειρά The Flight Attendant είναι μια συνταγή που τα υλικά της αν δε σε απωθούν, σίγουρα δε σε προδιαθέτουν για κάτι που θα σου αρέσει πολύ. Μόνο και μόνο ότι πρωταγωνιστεί η Κάλι Κουόκο που δεν έχει και κανένα αξιοσημείωτο υποκριτικό ταλέντο, η οποία έξω από τη φούσκα του Big Bang Theory δεν είχε να επιδείξει κάτι, αρκεί για να πεις «σίγα μη δω αυτό το πράγμα».
Έτσι παραλίγο να την πατούσαμε κι εμείς. Μέχρι που ένας φίλος, junkie σειρών, μας έλεγε για μια βδομάδα επί καθημερινής βάσης να δούμε τη σειρά. Δεν τον ακούγαμε μέχρι την τελευταία μέρα που είπαμε να ενδώσουμε στο πρήξιμο που μας είχε προκαλέσει. Μετά από μόλις 3 επεισόδια τον ακούγαμε να φωνάζει «είδατε που είχα δίκιο;» και με ένα μεγάλο, αυτάρεσκο χαμόγελο στο πρόσωπο του.
Το The Flight Attendant δεν είναι καμία σειρά που θα σε φτάσει στο απόγειο του ενθουσιασμού από μόνη της. Το γεγονός όμως πως δεν γεννά προσδοκίες, δίνει ένα σημαντικό μπουστάρισμα στον ενθουσιασμό.
Η σειρά του HBO Max μας μεταφέρει στη Νέα Υόρκη, εκεί όπου η αεροσυνοδός Κάσι Μπόουντεν βρίσκεται μπλεγμένη σε κάτι που δεν το ζήτησε, καθώς μετά από ένα ταξίδι στη Μπανγκόκ και μια βραδιά έρωτα με τον Άλεξ, ξυπνάει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του και τον βλέπει νεκρό, με κομμένο λαιμό στο κρεβάτι δίπλα της.
Από κείνη τη στιγμή θα αναγκαστεί να αναζητήσει στοιχεία που μπορεί να τη βοηθήσουν να βρει τον ή τους δολοφόνους, κυρίως γιατί η θέση της είναι επισφαλής τόσο ως προς την αστυνομία που την έχει βασική ύποπτο, όσο και ως προς αυτούς που έβγαλαν εκτός κάδρου τον Άλεξ.
Ως εδώ δεν έχουμε κάτι καινοφανές ή συνταρακτικό στην πλοκή. Έρχεται όμως η διαφορά του σεναρίου με τη σκηνοθεσία και ουσιαστικά ο συνδυασμός τους για να εκτοξεύσουν την πλοκή.
Κι αυτό γιατί έχουμε το τρικ ότι η εθισμένη στο αλκοόλ Κάσι βυθίζεται διαρκώς σε μια ψευδαίσθηση του μυαλού της όπου συνομιλεί με τον Άλεξ και μέσα απ΄αυτές τις συνομιλίες καταφέρνει να εκμαιεύσει από τη μνήμη της στοιχεία που σε νηφαλιότητα και δίχως τη μνήμη-φάντασμα του Άλεξ δε θα μπορούσε. Σαν κάπως να βιώνει κάθε σκηνή σαν μια ταινία ή σαν ένα πειστήριο εγκλήματος, ούσα όμως η ίδια παρούσα σωματικά στον χώρο και τον χρόνο του εκάστοτε παρόντος.
Ταυτόχρονα, ο δημιουργός της σειράς Στιβ Γιόκι – παίρνει υποψηφιότητα στα βραβεία του Σωματείου των Σεναριογράφων στην πρώτη του κιόλας δουλειά – επιχειρεί κάτι που δεν το συναντάμε συχνά. Οριοθετεί το ξεκίνημα και το τέλος καθε σκηνής με διχοτόμηση της οθόνης, όπου προβάλλει σε πλαίσια τρεις διαφορετικές σκηνές, τρεις διαφορετικούς τόπους κίνησης, σαν να παρακολουθεί κανείς τον κυβισμό του Πικάσο ή ένα ατελείωτο παιχνίδι με γεωμετρικά σχήματα, αφού διαφέρουν κάθε φορά οι διαστάσεις των πλαισίων.
Με αυτόν τον τρόπο εκμηδενίζει κάθε ενδεχόμενο να κουραστεί ο θεατής, στήνει ένα παιχνίδι εντός της πλοκής, δομεί τη σχέση με τον θεατή πάνω σε αυτή την τεχνική και εν τέλει προσδίδει ανυπομονησία για το τι ακολουθεί στην κάθε επόμενη σκηνή.
Η πρώτη σεζόν του The Flight Attendant έχει μόλις 8 επεισόδια, θυμίζει αρκετά τη σειρά The Imposters που είχε εντυπωσιάσει εξίσου και δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα είναι και για σένα κάτι απρόσμενα καλό που θα το συζητήσεις με τους φίλους σου.