Αν παρακολουθείς για πολλά χρόνια σειρές και φροντίζεις κάθε χρόνο να δώσεις μια ευκαιρία στις περισσότερες καινούργιες που βγαίνουν, θα έχεις φτάσει σε σημείο να κάνεις μέσα σου κατηγοριοποίηση ανάλογα με τι συναίσθημα σου αφήνουν.
Κάποιες σειρές είναι flat-αδιάφορες, άλλες είναι τρομερές και περιμένεις πώς και πώς μια νέα σεζόν τους ή μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς «μήπως μια νέα σεζόν χαλάσει το συναίσθημα; δηλαδή πόσο καλύτερη μπορεί να γίνει..;», άλλες πάλι έχουν κάτι που δε μπορείς να το προσδιορίσεις, να του δώσεις κάποια ακριβή περιγραφή και κάπως καταφέρνουν να θες να τις σταματήσεις και ταυτόχρονα να αδυνατείς να το κάνεις.
Το Behind Her Eyes ανήκει σε μια κατηγορία που δεν θα συναντήσει κανείς πληθώρα σειρών. Είναι μια μίνι σειρά 6 επεισοδίων που δεν θα την έλεγες με τίποτα λιγότερο από καλή, αλλά ούτε και παραπάνω απ΄αυτό. Κι αν το στόρι που βλέπεις στα 4 από τα 6 επεισόδια δεν είναι γενικά του γούστου σου σε σινεμά και τηλεόραση, τότε μάλλον θα παραδεχτείς ότι είναι καλή, μα μακριά από αυτό που αναζητάς σε μια σειρά. Σημαντικό επίσης ρόλο θα παίξει και η φάση στην οποία βρίσκεσαι συναισθηματικά.
Όσον αφορά εμάς, οι συνθήκες της πανδημίας έχουν δημιουργήσει μέσα μας τη διαρκή ανάγκη να μην δίνουμε χρόνο και κόπο σε σειρές που δεν έχουν κάτι πολύ έντονο να σου αφήσουν. Όχι απαραίτητα να είναι από την πρώτη σκηνή κάτι που βλέπεις και λες «αυτό είναι, το βρήκα». Αλλά να έχουν έστω ένα χαρακτηριστικό, έστω ένα σημείο πλοκής ή αφηγηματικής προσέγγισης που να σε εντυπωσιάζει. Θα αφορά αυτό κάτι σχετικό με το μοντάζ; Θα αφορά την κινηματογράφηση; Κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Το Behind Her Eyes δεν είναι η σειρά εκείνη που ξέραμε εξ αρχής πως θα προσφέρει κάτι πολύ έντονο. Επειδή όμως είναι σεζόν 6 επεισοδίων, σκεφτήκαμε ότι δε θα χάναμε και πολλά να τη βλέπαμε. Και το κάναμε. Κι η πορεία των σκέψεων μας από το πρώτο ως το έκτο επεισόδιο ήταν κυρίως ανοδική, αλλά με κατακόρυφο κι απότομο τρόπο στα σημεία ανόδου.
Μέχρι και το 4ο επεισόδιο η αίσθηση που σου αφήνει η σειρά είναι πως πρόκειται για μια ιστορία τύπου The Affair, περιγράφει δηλαδή μια τοξική σύνδεση μεταξύ δύο ανθρώπων, με την κοπέλα να είναι εν αγνοία της το θύμα της υπόθεσης, αλλά να έχει ανάγκη για μια φορά στη ζωή της να το ζήσει χωρίς να νοιάζεται. Απλώς ως ειδοποιό διαφορά το σενάριο εισάγει στο ρόλο της απατημένης συντρόφου μια κοπέλα που πέρασε ένα διάστημα σε ψυχιατρική κλινική και ο ψυχίατρος σύντροφός της φροντίζει ώστε να μην παραδοθεί ξανα στα παλιά της πάθη.
Μέσες άκρες αυτό διαδραματίζεται στα πρώτα τέσσερα επεισόδια. Η Λουίζ, χωρισμένη μητέρα του 7χρονου Άνταμ, ψάχνει εναγωνίως για μια σχέση στη ζωή της, έναν άνθρωπο να τη νοιάζεται και να μην την πληγώσει. Ο Ντέιβιντ είναι ο νέος ψυχίατρος στη δουλειά της Λουίζ, η οποία γίνεται και γραμματέας του. Οι δύο τους, πριν συνευρεθούν επαγγελματικά, είχαν περάσει ένα βράδυ φλερτ και φιλιού λίγες ημέρες πριν. Όμως η παρουσία συντρόφου στη ζωή του Ντέιβιντ, της Αντέλ, αλλάζει τα πλάνα.
Μοιάζει με μια απλή σχέση όπου τα δύο άκρα της, η Αντέλ και η Λουίζ, δεν ενώνονται. Όμως το τρίγωνο είναι κλειστό και υπάρχει μια γωνία, όχι και τόσο ορθή, που οι δυο τους συναντιούνται. Για την ακρίβεια η Αντέλ προσεγγίζει τη Λουίζ με τρόπο που ο θεατής πιστεύει ότι η πρώτη γνωρίζει ότι η δεύτερη κάνει κάτι με τον άντρα της. Αυτό όμως δεν επαληθεύεται πουθενά σε κάποια σκηνή.