Έχοντας διανύσει η ανθρωπότητα 3 δεκαετίες στις οποίες γνωρίζει τα μεγάλα προβλήματα που οδηγούν στην κλιματική κρίση και καταστροφή του πλανήτη, μπορούμε να πούμε με ακρίβεια ότι δυστυχώς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται.
Κι αυτό συμβαίνει όχι μόνο γιατί υπάρχει αλήθεια που αποκρύπτεται, ακόμα κι απ΄αυτούς που διατείνονται ότι πολεμούν για τη διάσωση του περιβάλλοντος, αλλά και γιατί στο μυαλό πολλών το χρήμα έχει ανώτερη θέση και προκαλεί παντελώς μυωπική, κοντόφθαλμη οπτική.
Ο άνθρωπος έχει αποδείξει πως οτιδήποτε δε φτάνει στην πόρτα του δεν τον ενδιαφέρει. Κι αν αυτό που θα φτάσει στην πόρτα του επηρεάζει την τσέπη του βραχυπρόθεσμα, αλλά δίνει ανάσα στον πλανήτη, τότε θα ξεκινήσει την επανάσταση.
Αυτό συμβαίνει σε κάθε μεριά του πλανήτη και το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix, το Seaspiracy, έρχεται να το καταδείξει. Καταδεικνύει όμως κι ότι δεν είναι ίδια η ευθύνη του Αφρικανού με αυτή του Ευρωπαίου ή του Αμερικάνου.
Για να γίνει πιο κατανοητό, ναι στην Ιαπωνία κάνουν εδώ και σχεδόν 40 χρόνια παράνομη φαλαινοθηρία. Αλλά γιατί την κάνουν; Είναι οι τσέπες των δυτικών που χρηματοδοτούν άμεσα ή έμμεσα αυτή την καταστροφή. Όπως είναι οι τσέπες των δυτικών που χρηματοδοτούν ΜΚΟ, που αποφεύγουν να θίξουν τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα, επειδή ενδέχεται να προσκρούουν στα συμφέροντα των χορηγών.
Αυτό είναι η αλήθεια που αποκρύπτεται από τα συνδικάτα της παρανομίας επί των θαλασσών – και όχι μόνο – σε παγκόσμια κλίμακα. Κι ένα τεράστιο μέρος αυτής της αλήθειας αναδεικνύει το Seaspiracy.
Ο Άλι και η Λούσι Ταμπρίζι μπήκαν στα βαθιά, έβαλαν τη ζωή τους σε κίνδυνο αρκετές φορές, αλλά μπόρεσαν να κινηματογραφήσουν την εγκληματική δράση ολόκληρων οργανισμών και εθνών στους ωκεανούς αυτού του πλανήτη. Δράση που έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή της θαλάσσιας ζωής.
Και τι σε νοιάζει εσένα η θαλάσσια ζωή; Μα σε νοιάζει γιατί όχι μόνο όταν θα εξαφανιστεί δε θα έχεις ψάρια να τρως ή να εμπορεύεσαι, όπως κάνουν αρκετοί λαοί σε φτωχές γωνιές του κόσμου, αλλά σε νοιάζει γιατί αν διαλυθεί η τροφική αλυσίδα στη θάλασσα, θα φτάσει σε εσένα. Έχει ήδη φτάσει.
Είναι κάτι που το έχουμε θίξει και σε παλιότερο κείμενο, αλλά το λέει πιο σωστά το Seaspiracy. Το δείχνει με τρόπο που γίνεται κατανοητό αυτό που λέμε τροφική αλυσίδα.
Η φαλαινοθηρία, η δελφινοθηρία και η καρχαριοθηρία αφαιρούν από τις θάλασσες θηλαστικά που καταναλώνουν σημαντικές ποσότητες ψαριών. Χωρίς αυτά, τα ψάρια που καταναλώνουν θα αυξηθούν τρομακτικά σε αριθμούς. Και αυτά τα ψάρια θα τρώνε παραπάνω από τη δική τους τροφή. Έτσι, η δική τους τροφή θα εξαφανιστεί και μετά θα εξαφανιστούν κι αυτά. Μάνι μάνι τρία στρώματα της πυραμίδας χάθηκαν.
Έχει και συνέχεια. Τα μεγάλα θηλαστικά συγκεντρώνουν με το κυνήγι τους τους πληθυσμούς ψαριών σε συγκεκριμένα σημεία, όπου πάνε πουλιά ή πιγκουίνοι για να συμμετέχουν σε αυτή την τροφική ισορροπία. Χωρίς καρχαρίες, δεν γίνεται η συγκέντρωση, άρα τα πουλιά θα αναγκαστούν να παρατήσουν ένα οικοσύστημα και να πάνε σε άλλο όπου η κατάσταση δεν θα διαφέρει και σύντομα ένα οικοσύστημα που μπορεί να επιβιώνει, θα δεχτεί παραπάνω πληθυσμό απ΄όσο αντέχει και θα εξαφανιστεί επίσης.
Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι που ζουν από την μικροαλιεία, είτε για δουλειά είτε για τροφή, δε θα βρίσκουν ψάρια στα νερά τους και θα κληθούν να πάνε πιο βαθιά στις θάλασσες για να βρουν τροφή. Αρκετοί θα πεθάνουν, αφού δεν διαθέτουν τα εργαλεία και τα μέσα για να φτιάξουν ανθεκτικές βάρκες, μα πάνε με μικρά βαρκάκια ή ακόμα και καγιάκ.
Όσοι δεν έχουν την αντοχή να πάνε στα βαθιά, θα στραφούν στην τροφή που τους προσφέρει η στεριά. Μόνο που δεν προσφέρει μόνο οικόσιτη και ελεγχόμενη τροφή όπως σε εμάς η στεριά τους. Η στεριά τους έχει ζώα της άγριας φύσης. Σύντομα αναγκάζονται να τα αιχμαλωτίσουν και να τα φάνε ή ακόμα και να τα πουλάνε σε υπαίθριες αγορές. Σας θυμίζει μήπως κάτι αυτό; Α, ναι, τη Γουχάν και την αγορά της που θεωρήθηκε ως η πηγή εκκίνησης του κορωνοϊού.
Σίγουρα το κρέας της άγριας ζωής είναι αυτό που έχει προκαλέσει όλα τα ξεσπάσματα του Έμπολα στην Αφρική. Ναι, ξέρω τι θα πεις…Δε μας νοιάζει η Αφρική. Κάτι που το έχουν πει με παρρησία όλα τα κράτη της δύσης τα τελευταία 200 χρόνια και γι΄αυτό συνεχίζουν να υπεραλιεύουν στα νερά των άλλων ηπείρων και να κλείνουν όλες τις διόδους διαβίωσης σε αυτούς τους λαούς.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί αλιευτικά σκάφη στις θάλασσες της Αφρικής και της Ασίας, αλλά στα δικά της νερά δεν επιτρέπει κανέναν. Και κλέβει τα ψάρια των απλών ψαράδων κι όχι των πολυεθνικών αλιείας, ώστε αυτοί πεθαίνουν στην πείνα για να τρώει ο μέσος Νορβηγός σολομό ή πτερύγια καρχαρία.
Βλέπετε λοιπόν ποια είναι η πορεία της καταστροφής; Βλέπετε πως όλα είναι αλληλένδετα και επηρεάζουν κάθε σημείο του πλανήτη;
Θέλετε να πάμε και τα πιο ακραία; Απώλεια πληθυσμών της θαλάσσιας ζωής σημαίνει θάνατος για τους υφάλους. Θάνατος των υφάλων σημαίνει τρομακτικά λιγότερη απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα (κατά το 1/3) στην ατμόσφαιρα και μείωση του παραγόμενου οξυγόνου ως και 50%, σύμφωνα με το Seaspiracy.
Άρα μιλάμε για ασφυξία, ανθρώπους που θα γεννιούνται με διαλυμμένα πνευμόνια και μετά βίας θα φτάνουν στην ενηλικίωση, για τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών προς εδάφη που θα μπορούν να τους ζήσουν, επομένως εθνοσυσσώρευση που δε θα μπορεί να θρέψει και να ξεδιψάσει τους πάντες κι αυτό θα οδηγήσει μαθηματικά σε βία.
Το δεύτερο και κυριότερο αξίωμα που μας μαθαίνει το Seaspiracy είναι ότι εσύ μόνος σου δε μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο. Κι αν το προσπαθήσεις, όπως οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ, θα συναντήσεις τέτοιους κινδύνους που αν επιβιώσεις, θα είναι θαύμα και σίγουρα δε θα μπορείς να υποστηρίξεις με υλικό την αλήθεια. Χώρια του ότι θέλει γερό στομάχι για να καταγράψεις δολοφονίες ανθρώπων στη θάλασσα επειδή προσπάθησαν να μιλήσουν ή την αιματοχυσία των θηλαστικών.
Μπορείς όμως μόνος σου και ο κάθε μόνος του να αλλάξει τον εαυτό του. Η λύση δεν είναι η βιώσιμη αλιεία, όπως λέει το ντοκιμαντέρ. Γιατί η αλιεία δε μπορεί να ελεγχθεί στη θάλασσα και το βιώσιμο του χαρακτήρα της μπορεί να εξαγοραστεί. Η λύση είναι η κατανάλωση σου, όπως ισχύει και με το κρέας.
Αν μειώσεις την κατανάλωση σου και την στοχεύσεις σε είδη που δεν είναι τέτοιοι ρυθμιστές της ζωής όπως ο καρχαρίας ή η φάλαινα, τότε μειώνεις κατά πλέον του 50% τα πλαστικά δίχτυα και εξαρτήματα αλιείας που αποθέτουν τα αλιευτικά στους ωκεανούς και σκοτώνουν τη ζωή και αφαιρείς οικονομική ισχύ από τα συνδικάτα του θαλάσσιου εγκλήματος.
Η επιλογή, εν τέλει, είναι πάντοτε στα χέρια σου!
* Για περισσοτερα τσέκαρε το Seaspiracy.org.