Τα φώτα σβήνουν. Το σεντόνι καλύπτει το σώμα και το κεφάλι και απαγορεύει στην παραμικρή ένδειξη φωτός να παρενοχλήσει το μάτι που έχει κρυφτεί κάτω από τα βλέφαρα. Και ξαφνικά εμφανίζεται ένα νέον κόκκινο φως που σε προσκαλεί στο παρελθόν.
Αυτό είναι το Last Night In Soho που στο πρώτο μέρος του μοιάζει με μια ρομαντική παραποίηση των ονείρων, ένα Midnight In Paris, όμως μετά από λίγο αποκαλύπτει την πραγματική του εικόνα, όπως αυτή αποκαλύπτεται από το ίδιο το παρελθόν στο οποίο έχει βυθιστεί η νεαρή Ελοΐζ.
Η Ελοΐζ ζει στην εποχή μας και ονειρεύεται να ασχοληθεί με τη μόδα. Όμως το νιώθει βαθιά μέσα της ότι κάτι σε αυτή την εποχή δεν την χωράει, κάτι κλωτσάει έντονα. Η βαθιά της επιθυμία τη σπρώχνει στο σκοτάδι της νύχτας κι από κει σε έναν κόσμο που ξεδιπλώνεται και φαντάζει ονειρικός.
Ταξιδεύει στη δεκαετία του ’60, γνωρίζει πρόσωπα της τότε μόδας, βλέπει τον εαυτό της μέσα από ένα καθρέφτη και είναι μια άλλη, μια σταρ, κάτι πιο κοντά σε αυτό που θα ήθελε για τον εαυτό της και σιγά σιγά ερωτεύεται αυτό που της δείχνει ο καθρέφτης. Το ερωτεύεται τόσο ώστε προσπαθεί να μοιάσει εξωτερικά σε αυτή την παρελθοντική της αποτύπωση.
Παίζει παιχνίδια το υποσυνείδητό της ή έχει βρεθεί σε ένα μαγικό σημείο όπου οι πιο απόμακρες στη μνήμη φαντασιώσεις έρχονται μπροστά και γίνονται πράξη; Ό,τι κι αν ισχύει από τα δύο, το παρελθόν τείνει να τιμωρεί όσους επεμβαίνουν στο χρόνο και στην αντοχή της ανθρώπινης συνείδησης.
Έτσι, στο Last Night In Soho θα δούμε ότι αυτό που δείχνει ο καθρέφτης στην Ελοΐζ και την παρασύρει σε μια απομίμηση, είναι τα δικά της τέρατα. Αυτά τα τέρατα θα σπάσουν το γυαλί, θα διαλύσουν το πάτωμα και θα προσπαθήσουν να την πάρουν στη δική τους διάσταση για πάντα. Όταν η Ελοΐζ δει την αλήθεια, ίσως και να είναι πολύ αργά.
Ο Έντγκαρ Ράιτ, μετά τα Shaun of the Dead και Baby Driver, φαίνεται να συνδέει τις δύο οπτικές του γύρω από το ψυχολογικό θρίλερ και τη δράση σε μια ταινία που για ένα χρόνο μπήκε στο συρτάρι λόγω της πανδημίας και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να κυκλοφορήσει στις αίθουσες.
Αυτό θα γίνει στις 22 Οκτωβρίου και πολλοί στο εξωτερικό κάνουν λόγο για την ταινία της χρονιάς, το οποίο ακόμα κι αν δεν επαληθευτεί, σίγουρα λέει πολλά για ένα έργο που μας παραπέμπει στα horror του ιταλικού σινεμά των 70’s, στη μανιέρα του Ντάριο Αρτζέντο με τα νέον φώτα και την επιμονή στα μαχαίρια, σε αυτό που λέγεται giallo horror, σε ταινίες όπως το The Evel Eye, Blood and Black Lace και Suspiria.
Κι η Άνια Τέιλορ-Τζόι από το Queen’s Gambit είναι η ιδανική μορφή για να αποδώσει αυτή τη διάσταση του θρίλερ που επιδιώξει η ταινία, ενώ η Τομαζίν ΜακΚένζι, που υποδύεται την Ελοΐζ, αποτελεί τον ιδανικό καθρέφτη αθωότητας και πεσιμιστικών ονείρων που έχει ο ρόλος της.
Το trailer αφήνει υποσχέσεις, τα στοιχεία της παραγωγής αφήνουν υποσχέσεις και σε μια χρονιά που θα κυκλοφορήσουν μεγάλα κινηματογραφικά πρότζεκτ όπως το Dune, το Last Night In Soho μπορεί να αποδειχθεί ένα underdog ολκής.