Ο Ντεβ Πατέλ είναι ένας ηθοποιός που έχει ακολουθήσει ασυνήθιστη διαδρομή για να βρεθεί σήμερα σε θέση πρωταγωνιστή μιας ταινίας που γνωρίζει την αποθέωση και θα μπορούσε να του δώσει μια Χρυσή Σφαίρα ή μια υποψηφιότητα σε Όσκαρ.
Από το Slumdog Millionaire, ο Πατέλ βρέθηκε να είναι δεύτερος ρόλος στη σειρά The Newsroom και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε. Είναι υπέρβαση και επίτευγμα ότι έφτασε στο σημείο να θεωρείται ένας ηθοποιός πολύ κοντά στο πάνω ράφι και να βασίζονται ολόκληρες ταινίες πάνω του.
Στο The Man Who Knew Infinity ήταν άψογος. Στο Lion επίσης. Και στο Chappie. Και ως David Copperfield. Όμως καμία απ΄αυτές τις ταινίες δεν ήταν στο σύνολο της κάτι που θα μπορούσε να τον ανεβάσει επίπεδο. Το The Green Knight του Ντέιβιντ Λόουερι το καταφέρνει.
Βασισμένη σε έναν μύθο του 14ου αιώνα, σε ένα ποίημα του βρετανικού μεσαίωνα, το The Green Knight ξεδιπλώνει την προσπάθεια του Σερ Γκαβέιν, ανιψιού του Βασιλιά Αρθούρου, να πείσει τον σπουδαίο θείο του για την ικανότητα του να σταθεί στο ύψος ενός ιππότη. Ο Αρθούρος και η Γκουίνεβιρ βάζουν μια δοκιμασία στους στρατιώτες της Στρογγυλής Τραπέζης, όμως κανείς δεν θέτει υποψηφιότητα για να την φέρει εις πέρας. Μόνο ο Γκαβέιν προσφέρεται να κάνει ένα ταξίδι και να επιστρέψει σε έναν χρόνο για να ολοκληρώσει την πρόκληση ενώπιον του Αρθούρου.
Όμως ο Γκαβέιν δεν είναι ιππότης. Δεν έχει εκπαιδευτεί στη μάχη, είναι ατσούμπαλος με το σπαθί, διακατέχεται από ανασφάλεια και φόβο και μέσα σε όλα είναι διαρκώς σε μια αγωνία για την κοπέλα που είναι ερωτευμένος.
Η ταινία έχει 95% σκορ στο Rotten Tomatoes και το μόνο της αρνητικό που της προσάπτουν οι κριτικοί είναι ο ρυθμός της που διαφέρει από τις προσδοκίες όταν ακούς για ένα μεσαιωνικό στόρι ιπποτών. Μόνο αυτό.
Όλοι μιλούν με πολύ εγκωμιαστικό τρόπο για τα οπτικά εφέ που επιλέγει ο Λόουερι, για την επιμονή της αφηγήσης προς τον χαρακτήρα του Γκαβέιν και όχι τη δράση που δηλώνεται από μια τέτοια ιστορία, η οποία ειρήσθω εν παρόδω έγινε αντικείμενο έρευνας και ανάλυσης από τον Τόλκιν και τον δυσκόλεψε αρκετά. Αυτό τα λέει όλα για την βάση πάνω στην οποία είχε να πατήσει ο Λόουερι, αλλά και για την απομάκρυνσή του απ΄αυτή.
Με τρόπο φεμινιστικό, ο Λόουερι αμφισβητεί την ύψιστη τιμή που είναι για τον ιππότη να πεθάνει στη μάχη για χάρη του βασιλιά του, κάνει τον ήρωα να αμφιβάλλει για την ηθική που φέρει μια τέτοια θυσία.
Η σύλληψη του Λόουερι να γεμίσει την ταινία με οράματα του Γκαβέιν, με όνειρα που αποκτούν εφιαλτική υπόσταση και να παρουσιάσει τον φόβο του με έναν σουρεαλισμό που απαντάται σε αφθονία στους Monty Python, είναι ο κύριος λόγος που το The Green Knight έχει αποκτήσει φήμη μεγαλύτερη από την προσδοκώμενη και γίνεται η ταινία-έκπληξη της χρονιάς. Μιας χρονιάς που ούτως ή άλλως έχει πολλά βαριά χαρτιά. Τώρα απέκτησε ακόμα ένα. Έτσι, από το πουθενά.