Το σενάριο πάει κάπως έτσι: ένα φτωχό επαρχιωτόπουλο (Άλκης Γιαννακάς) κατεβαίνει στην Αθήνα με μοναδικό στόχο να πλουτίσει, έχοντας προαποφασίσει ότι δεν θα κολλήσει σε ηθικούς φραγμούς.
Μπλέκεται µε έναν άνθρωπο του υποκόσµου, επιχειρηματία της νύχτας (Σταύρος Ξενίδης) και δουλεύει για λογαριασμό του, πλαισιώνοντας τη διεφθαρμένη ομάδα του. Παράλληλα στήνει µικροκόλπα στα οποία χρησιμοποιεί µια στριπτιζέζ με την οποία εμπλέκεται ερωτικά (Ζέτα Αποστόλου).
H ταινία ονομάζεται «Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας» και πραγματεύεται τον ηθικό ξεπεσμό και την πορεία του κεντρικού ήρωα προς το βούρκο, με κατάληξη το θάνατο, μετά την εμπλοκή του σε μια υπόθεση κλοπής και εκβιασμού. Το παράδειγµα του προβάλλεται ως διδακτικό για τους υπόλοιπους νεαρούς συχωριανούς του: Η λάμψη της πρωτεύουσας είναι συχνά απατηλή.
Σκηνοθέτης είναι ο νιόφερτος τότε από το Παρίσι, Κώστας Καραγιάννης, ο μοναδικός ίσως τέτοιος εκείνης της εποχής με πανεπιστημιακή μόρφωση. Ο Γιαννακάς ήταν ο «new kid on the block», με την αύρα του εκκολαπτόμενου σταρ που του χάρισε ο ρόλος στο «Ρεμάλι της Φωκιώνος Νέγρη» ένα χρόνο πριν (1965).
Ήταν μια ταινία που είχε προκαλέσει θόρυβο με τις τoλμηρές για τα ήθη της εποχής σκηνές και εδραίωσε το status της εντυπωσιακής Ζέτα Αποστόλου ως «σύμβολο του σεξ» για τον ανδρικό πληθυσμό. Με τα «Μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας» ο Καραγιάννης το πήγε ένα βήμα παραπέρα, οι σκηνές Γιαννακά – Αποστόλου είναι ακόμα πιο πρoκλητικές και ουσιαστικά το γυμvό παύει έκτοτε να αποτελεί taboo στον ελληνικό κινηματογράφο. Eιδικά η σκηνή που συνευρίσκoνται πάνω σε ένα σιδερένιο κρεβάτι θεωρείται cult από τους λάτρεις του… ακατάλληλoυ σινεμά.
Η ίδια ταινία ωστόσο θα μπορούσε να είχε μείνει στην ιστορία για ένα από τα πιο χτυπητά σκηνοθετικά λάθη που έχουν γίνει ποτέ. Υπάρχει μια σκηνή που βάσει σεναρίου Γιαννακάς και Αποστόλου είναι μόνοι τους στο δωμάτιο, όμως στο φόντο της παρεμβάλλεται εξόφθαλμα ο ίδιος ο σκηνοθέτης, που δίνει μάλιστα οδηγίες στους δύο ηθοποιούς (Δείτε τον, με το χαρακτηριστικό μουστάκι στο τραπέζι πίσω από την Αποστόλου).
Το βίντεο που έχει επιμεληθεί ο Ανδρόνικος Τζιβλέρης, γνωστός για το… διδακτορικό του στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και την αποκάλυψη πολλών «μυστικών» του μέσα από το youtube και το κανάλι Kastalia, είναι απολύτως ενδεικτικό. Στο 2:37’’ φαίνονται ακόμα και οι… μουστάκες του σκηνοθέτη, όπως χαρακτηριστικά λέει ο αφηγητής (και μάλλον ποτέ δεν είδε κανείς από την παραγωγή και το μοντάζ…).
Πιθανότατα ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά σε μια ταινία που για το σκηνοθετικό λάθος ευθύνεται… αυτοπροσώπως ο ίδιος ο δημιουργός της.