Η επόχη της πρωτοφανούς εξάπλωσης του διαδικτύου έχει πολλά αρνητικά αλλά και πολλά θετικά. Ειδικά για τον κινηματογράφο αυτό ισχύει στο έπακρο: δεν είναι λίγοι εκείνοι που καταριούνται την πειρατεία αλλά και την νόμιμη εκδοχή της, δηλαδή τις streaming πλατφόρμες, για το γεγονός ότι οι αίθουσες αδειάζουν, εισιτήρια έχουν πάψει να κόβονται, ο παραδοσιακός τρόπος που ο κόσμος βλέπει σινεμά έχει πάψει πια να είναι πλειοψηφικός. Αναμφίβολα, ένα δίκιο το έχουν όσοι τα λένε όλα αυτά.
Όμως στον αντίποδα υπάρχει και η άλλη οπτική αυτής της πραγματικότητας. Εκείνη που λέει ότι όταν οι αίθουσες και οι εταιρίες διανομής δεν φιλοξενούν επαρκώς ή και καθόλου κάποια ταινία που σύμφωνα με τα κριτήριά τους δεν πρόκειται να πουλήσει, το διαδίκτυο είναι εκεί για να εξισορροπήσει την κατάσταση. Και ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια μας έχει κάνει πολλές τέτοιες χάρες το διαδίκτυο.
Το 2021 η μεγαλύτερη τέτοια χάρη αφορούσε ένα γουέστερν. Πέρασε απαρατήρητο από τις αίθουσες, οι εταιρίες διανομής το σνόμπαραν, στην Ελλάδα δεν πήρε καν διανομή, έπρεπε να λάβει δράση το διαδίκτυο για να το δούμε. Και η αλήθεια είναι πως όταν το είδαμε δεν δυσκολευτήκαμε να το ορίσουμε ως την καλύτερη ταινία της χρονιάς που πέρασε. Φυσικά, δεν αποτελεί καν έκπληξη το γεγονός ότι ο χλιδάτος κόσμος των Όσκαρ αγνόησε επιδεικτικά την εν λόγω δημιουργία. Ευτυχώς για την Ακαδημία που θέλει πιο καλά γυαλισμένες παραγωγές, ο κόσμος δεν ψηφίζει.
Η ταινία λεγόταν «Old Henry», πρωταγωνιστής ήταν ο υποτιμημένος Τιμ Μπλέικ Νέλσον, ηθοποίος κατά βάση δεύτερων ρόλων που εδώ δίνει την ερμηνεία της ζωής του και το στόρι είχε ως εξής: Στην Αμερική της Άγριας Δύσης, ο Χένρι είναι ένας μοναχικός χήρος που ζει με τον έφηβο γιο του σε ένα απονομωμένο, ήσυχο σπίτι στη μέση του πουθενά. Ο Χένρι είναι χαμηλών τόνων, δεν θέλει φασαρίες και μπλεξίματα.
Μια μέρα ένας τραυματισμένος άντρας βρίσκεται κοντά στο σπίτι του. Ο Χένρι και ο γιος του του δίνουν καταφύγιο και τον περιθάλπτουν. Αλλά τον άντρα τον κυνηγάει μια άγρια συμμορία που σύντομα φτάνει στην περιοχή και ζητάει από τον Χένρι να παραδόσει τον τραυματισμένο φιλοξενούμενό του. Ο Χένρι δεν ξέρει τι να κάνει. Από την μια, θέλει την ησυχία του και αυτό περνάει μέσα από την παράδοση του πληγωμένου άντρα στους κυνηγούς του. Από την άλλη, αυτό φαίνεται ανήθικο.
Βέβαια, τι επιλογή έχει απέναντι σε όλα αυτά ένας φιλήσυχος αγρότης; Πως μπορεί να αντισταθεί σε μια άγρια συμμορία; Φιλήσυχος αγρότης; Δεν είναι και τόσο σίγουρο: το αδιευκρίνιστο παρελθόν του Χένρι ίσως τον μετουσιώνει σε έναν άντρα που όσο ήσυχος και αν είναι πλέον, καλό είναι να μην τα βάζεις μαζί του.
Κάπου ανάμεσα στους «Ασυγχώρητους» του Κλιντ Ίστγουντ και την «Μεγάλη Μονομαχία» του Σαμ Πέκινπα, το «Old Henry» είναι φτιαγμένο με πάρα πολύ μεράκι και αγάπη για το είδος, μπόλικη αγωνία και ορισμένες στιγμές που προκαλούν αληθινή έκπληξη. Είναι μάλλον η καλύτερη ταινία του 2021, ίσως μαζί με την «Τελευταία Μονομαχία» του Ρίντλεϊ Σκοτ. Τα Όσκαρ φυσικά δεν πήραν χαμπάρι. Δεν πειράζει. Φτάνει που την ανακαλύψαμε εμείς…