Μπορεί να μην έγινε ποτέ τόσο μεγάλη φίρμα όσο Εκείνος, μπορεί να μην τον αντιλήφθηκε ο κόσμος ως Μεσσία ή κάτι αντίστοιχα βαρύγδουπο, μπορεί να μην συγκροτήθηκε μια ολόκληρη θρησκεία γύρω του και να μην κάνουμε διακοπές δυο φορές τον χρόνο, μια για τη γέννησή του και μια για τον θάνατό του, αλλά κάπου, κάπως, κάποτε, στην αρχαία Ιουδαία έζησε και αυτός σαν διάσημη βιβλική περσόνα. Έστω και από παρεξήγηση.
Ο Μπράιαν γεννήθηκε στη δίπλα φάτνη από αυτή του Χριστού, είχε τους δικούς του ακόλουθους -αν και κατά λάθος- και κυνηγήθηκε από τους Ρωμαίους. Τελικά, κατέληξε και εκείνος στον σταυρό αλλά πρόλαβε να στείλει το δικό του μήνυμα: «Πάντα να κοιτάς την φωτεινή πλευρά της ζωής», συνοδευόμενο από ένα χαρωπό και αισιόδοξο σφύριγμα. Εντάξει, είναι απλά ο χαρακτήρας μιας ταινίας, Μα τι ταινίας όμως, ε;
Η «Ζωή του Μπράιαν», όπως ονομάστηκε ετούτη η ξεκαρδιστική κωμωδία, το «Ένας Προφήτης, μα τι Προφήτης», όπως ονομάστηκε στην ελληνική της εκδοχή είναι αποτέλεσμα των λαμπρότερων μυαλών που έβγαλε ποτέ η βρετανική κωμωδία, των θρυλικών Μόντι Πάιθον. Και μαζί με την αντίστοιχη σάτιρα για τις περιπέτειες του Βασιλιά Αρθούρου ονόματι «Holy Grail», αυτή η ιερόσυλη κωμωδία θα θεωρείται πάντα η κορυφή της έμπνευσής τους.
Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτή τη δημιουργία; Μιλάμε για την ταινία που υποτίθεται πως οι γυναίκες της Ιουδαίας ντύνονται άντρες για να συμμετάσχουν στον λιθοβολισμό ενός ιερόσυλου, τις οποίες βέβαια τις υποδύονται τα μέλη των Μόντι Πάιθον, δηλαδή έχουμε να κάνουμε με άντρες που υποδύονται γυναίκες, που υποδύονται τους άντρες! Μιλάμε για την ταινία που μας συστήνει το Επαναστικό Μέτωπο Ιουδαίας, που μισιέται με το Μέτωπο Επαναστατών Ιουδαίας αν και τα δύο έχουν φτιαχτεί για να τα βάλουν με τους Ρωμαίους σε μια από τις καυστικότερες σάτιρες που έγιναν ποτέ στον χώρο της αριστεράς.
Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό: από το πρώτο λεπτό μέχρι τη συμπλήρωση μιάμισης ώρας (και κάτι) που πέφτουν οι τίτλοι τέλους, οι Μόντι Πάιθον στοιβάζουν το ένα αριστουργηματικό σκετς δίπλα στο άλλο καθιστώντας αδύνατο στον θεατή να μην κρατήσει την κοιλιά του από τα γέλια. Το συνταρακτικό με αυτή την κωμωδία είναι πως αν και κέρδισε με το σπαθί της να μισιέται από κάθε φανατικό χριστιανό και φυσικά από την οργανωμένη θρησκεία με αποτέλεσμα να λογοκρίνεται και να απαγορεύεται σε πολλά μέρη του κόσμου, δύσκολα μπορεί να κατηγορηθεί για φανατισμό από… την άλλη μεριά.
Και αυτό διότι η βασική κινητήρια δύναμή της είναι ο σπαρταριστός αυτοσαρκασμός της: η «Ζωή του Μπράιαν» όχι απλά δεν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της αλλά γίνεται και η ίδια το ζωντανό παράδειγμα της εναντίωσης σε αυτό που κατά βάση καταλογίζει στον χριστιανισμό, δηλαδή την άπειρη σοβαροφάνεια.
Θα ήταν απόλυτα ταιριαστό να δει κανείς την «Ζωή του Μπράιαν» κάποιο Πάσχα, είναι άλλωστε η τέλεια αντιπρόταση στον κλασικό «Ιησού από την Ναζαρέτ» – όχι τυχαία είναι γυρισμένη μόλις δυο χρόνια μετά τη μίνι σειρά του Φράνκο Τζεφιρέλι.
Για ποιο λόγο να περιμένετε τόσους μήνες ακόμα, όμως;
Αυτό το διαμάντι βρίσκεται στο Netflix κι αν δεν την έχετε δει μέχρι… χθες, θα πρέπει να το σκεφτείτε την επόμενη φορά που θ’ αποκαλέστε τον εαυτό σας «κινηματογραφόφιλο»…