Μία μεγάλη, τρομακτική έκρηξη φωτίζει τον ουρανό ολόκληρων των ΗΠΑ: είναι η έκρηξη που έχει προκληθεί στο διαστημικό λεωφορείο Patriot, σκορπίζοντάς το σε όλη τη χώρα. Οι Αρχές θέτουν την κατάσταση υπό έλεγχο αλλά την ίδια στιγμή ξεσπούν φήμες για μία παράξενη ουσία που έχει βρεθεί στα συντρίμμια και που όσοι έρχονται σε επαφή μαζί της… αλλάζουν.
Μέσα από τα μάτια μιας ψυχίατρου βλέπουμε τις πρακτικές αποτυπώσεις αυτής της κατάστασης: μία από τις πελάτισσές της πιστεύει ότι ο σύζυγός της είναι ένας ξένος, βίαια επεισόδια ξεσπούν συνεχώς στους δρόμους ενώ μία πολύ παράξενη ουσία στα γλυκά που φέρνει ο γιος της στο σπίτι μοιάζει κάπως… «ζωντανή». Τι διάολο συμβαίνει σε αυτή τη χώρα;
Αυτή είναι η βασική πλοκή της «Εισβολής», ενός θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκε το 2007 με πρωταγωνιστές την Νικόλ Κίντμαν και τον Ντάνιελ Κρεγκ και το οποίο προβάλλεται το βράδυ της Τρίτης (31/05) στο Open στις 21:00 δίνοντας την ευκαιρία σε όποιον γουστάρει να περάσει το βράδυ του βλέποντας κάτι που έχει αγωνία, σασπένς και μυστήριο να μην ψάχνεται πολύ και απλά να συντονίζεται στον τηλεοπτικό του δέκτη.
Πρόκειται επί της ουσίας για την τέταρτη (και τελευταία για την ώρα) κινηματογραφική μεταφορά μιας από τις πιο διάσημες ιστορίες που ξεπήδησαν ποτέ από το γοητευτικό λογοτεχνικό είδος της επιστημονικής φαντασίας, όπως αυτό ξετυλίχθηκε στις απαρχές του: το «The Body Snatchers» του Τζακ Φίνεϊ έκανε την εμφάνισή του στον χώρο των underground αμερικάνικων εκδόσεων το μακρινό 1955 και έκτοτε δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θέλησαν να το μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη.
Το ιστορικό «Invasion of the Body Snatchers» που ήρθε μόλις το 1956, το ριμέικ με το ίδιο όνομα του 1978, το κάπως παραλλαγμένο «Body Snatchers» του 1993 από τον μετρ των b-movie δημιουργιών Αμπέλ Φεράρα (και εδώ που τα λέμε μάλλον η καλύτερη μεταφορά του βιβλίου) και η «Εισβολή» (για την οποία μιλάμε εδώ) συγκροτούν το γαϊτανάκι της κινηματογραφικής μεταφοράς της ιστορικής νουβέλας του Φίνεϊ. Και όπως και η αρχική δημιουργία, έτσι και κάθε μεταφορά αποτελούν ουσιαστικά μια μεγάλη αλληλορία πάνω στην έννοια της συλλογικής τρομοκράτησης και πανικού, προσαρμοσμένη ωστόσο η κάθε μια στις ιδιαίτερες κοινωνικές συνθήκες της εποχής που βγήκε.
Για παράδειγμα, αν η πρώτη ταινία -η πιο πιστή στο λογοτεχνικό υλικό- υπήρξε επί της ουσίας μια ιστορία που ήθελε να «τσιγκλίσει» τις φοβίες των Αμερικάνων περί «κομμουνιστικής απειλής», εδώ η ταινία με την Νικόλ Κίντμαν και τον Ντάνιελ Γκρεγκ, αν και μοιράζεται την ίδια υπόθεση με τις προκατόχους της, αποτελεί ουσιαστικά μια μεταφορά πάνω στην τρομοϋστερία που κατέκλυσε τις ΗΠΑ μετά την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το 2002.
Μπορεί έκτοτε να έχουν περάσει πολλά χρόνια αλλά μην ξεχνιόμαστε: η τελευταία διετία έχει παράξει συνθήκες αντίστοιχου συλλογικού πανικού εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού και της βίαιης… εισβολής του στην παγκόσμια επικαιρότητα. Κοινώς, βλέποντας κανείς την πιο σύγχρονη κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας του Φίνεϊ, μιας ιστορίας απελπιστικά διαχρονικής όπως αποδεικνύεται, θα δει μπορεί εύκολα να δει στην ουσία της, πίσω από την δράση, την αγωνία και το αγνό Sci Fi ύφος της, μια ιστορία για την… αληθινή πραγματικότητα.