Στα Όσκαρ του 2018, υπήρχαν οι ταινίες Shape of Water, Dunkirk, Get Out, Three Billboards Outside Ebing Missouri, Lady Bird, Call Me By Your Name και Phantom Thread που είχαν πάρει όλα τα φώτα. Υπήρχε όμως και το The Florida Project.
Ο Σον Μπέικερ είναι ένας σεσημασμένος indie κινηματογραφιστής στην αμερικανική βιομηχανία και το 2015 μας είχε δώσει απλόχερα το υπέροχο Tangerine. Δύο χρόνια μετά, σε ένα πολύ γνώριμο μοτίβο, ήρθε το The Florida Project, μια ταινία που κόστισε συνολικά μόλις 2 εκατομμύρια δολάρια, έκανε τον Γουίλεμ Νταφόε υποψήφιο για Όσκαρ και εξέπληξε κοινό και κριτικούς.
Το The Florida Project είναι ένα κοινωνικό δράμα που μπορείς να βρεις σήμερα στην πλατφόρμα της Cosmote TV και αποτελεί μια κοινωνική καταγραφή, δίχως σχόλια και κριτική για τους χαρακτήρες. Απλώς τους αποτυπώνει. Κι αυτό είναι που θες από τον κινηματογράφο. Να μην ηθικολογεί, αλλά να προσφέρει την ταύτιση ή τη μη ταύτιση.
Κι αυτό που συμβαίνει στις παρυφές της λάμψης της Disneyland στη Φλόριντα, αυτό που συνέβαινε τουλάχιστον το 2017, είναι αυτό που δείχνει και η ταίνια.
Σε ένα μοτέλ όπου ζουν πολύ φτωχές οικογένειες, κάποια παιδιά μοιάζουν να ζουν έξω από την πραγματικότητα, άρα να είναι τω όντι παιδιά. Μοιράζονται ένα παγωτό, το γλείφουν μαζί – hello covid my future friend – είναι μαθημένα να αντιμιλούν και να αυθαδιάζουν, δεν έχουν τη δυνατότητα να λάβουν ούτε το ελάχιστο της εκπαίδευσης.
Η Μούνι είναι η κεντρική φιγούρα, με τη μαμά της να την αφήνει όλη μέρα μόνη για να κάνει δουλειές του ποδαριού ή και να προσφέρει το κορμί της έναντι αμοιβής. Σε αυτό το διάστημα της απουσίας της η Μούνι είναι ελεύθερη και ανεξέλεγκτη.
Κι όταν όμως είναι παρούσα η μαμά της, της μεταδίδει έναν αντικοινωνικό χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα παιδιά σε αυτό το μοτέλ και αυτό κάποια στιγμή φέρνει τις μητέρες αντιμέτωπες με την κοινωνική πρόνοια.
Εμπλεκόμενος σε αυτή την κατάσταση είναι και ο ιδιοκτήτης του μοτέλ, ο Μπόμπι, που γκρινιάζει διαρκώς γιατί του φορτώνονται τα πιτσιρίκια, κατά βάθος όμως αντιλαμβάνεται πως είναι ο μόνος ικανός να τα προστατεύσει.
Η Χέιλι, η μητέρα της Μούνι, είναι γεννημένη ακατάλληλη για να μεγαλώσει την κόρη της, την έκανε και πρακτικά ανήλικη, η Μούνι κατά πάσα πιθανότητα είναι παιδί κάποιου από τους πελάτες της Χέιλι ή ίσως κάποιου βιασμού και καθώς στη Φλόριντα υπάρχει πολύ πριν την πρόσφατη αλλαγή, νομικό τείχος για την έκτρωση, η Μούνι γεννιέται σε ένα ακατάλληλο περιβάλλον.
Ο Μπέικερ δε λειτουργεί ως σκηνοθέτης, αλλά ως κινηματογραφιστής, ακολουθεί με την κάμερα του, εφαρμόζει τις λήψεις που θέλει, αλλά σκηνοθετικά κάνει ένα και μόνο πράγμα: εξηγεί στους ηθοποιούς πως δεν είναι ηθοποιοί και πως είναι όντως οι ρόλοι τους.
Κι όσο κι αν απεχθάνονται την συμπεριφορά τους, τους ενσαρκώνουν γιατί εν τέλει τίποτα δε μπορεί να κατακριθεί, αν δεν το ζήσεις από μέσα και δε δεις όλη την ιστορία.
Το The Florida Project είναι 110 λεπτά που τα αφιερώνεις σε ένα σινεμά αρκετά διαφορετικό, αλλά μετρημένο, χωρίς υπερβολές, χωρίς να παίρνει θέση. Φέρνει όλα τα στοιχεία στο προσκήνιο και αφήνει τον θεατή να τα διαχειριστεί όπως επιθυμεί.