Ο Θανάσης Βέγγος είναι ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.
Είναι αυτό που λέμε «μια κατηγορία μόνος του».
Διότι δεν υπήρξε απλά καταπληκτικός κωμικός (πιθανότατα ο κορυφαίος όλων των εποχών στη χώρα μας).
Δεν είναι μόνο ότι λατρεύτηκε και συνεχίζει να λατρεύεται από γενιές πολύ μεταγενέστερες της δικής του.
Είναι ότι αποτελεί ένα πραγματικό τεστ… χαρακτήρα:
Γιατί μόνο αν είσαι κακός άνθρωπος δεν αγαπάς τον «καλό μας άνθρωπο»!
Είτε υποδυόταν λοιπόν τον γκαφατζή πράκτορα, είτε υποδυόταν τον άσχετο φαρμακοποιό, είτε έτρεχε ακατάπαυστα ως δαιμόνιος διαχειριστής πολυκατοικίας, η κατάληξη ήταν ίδια:
Εκτός από το νέο… συκώτι που έκανες από τα γέλια, μιλούσε και στην καρδιά σου!
Υπήρξε ωστόσο και ένας ρόλος που είδαμε έναν Βέγγο διαφορετικό από τον συνηθισμένο.
Εξίσου ξεκαρδιστικό και αστείο, αλλά όχι τόσο αγαθό και «κορόιδο», όπως στη συντριπτική πλειοψηφία των ερμηνειών του.
Όταν υποδύθηκε τον φωτογράφο στο «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης»!
Πέραν της επαγγελματικής ανεπάρκειας που τον διακρίνει σε όλες τις ασχολίες της θρυλικής ταινίας, στην προκειμένη περίπτωση ο Βέγγος εμφανίζεται και πιο… πονηρός από ποτέ.
Και με αφορμή την πληθωρική παρουσία της εκρηκτικής Γκιζέλα Ντάλι, ξεστομίζει ατάκες τολμηρές -όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για ολόκληρη την εποχή!
Όσο λοιπόν η «αρτίστα του καμπαρέ, Μπέλα Λουτσία» αφαιρεί ρούχα για τη φωτογράφιση, τόσο φουντώνει το… κοκομπλόκο του Βέγγου!
Έτσι, διατυπώνει αρχικά την εύλογη (όσο και προφητική) απορία «πώς θα σε φωτογραφίσω, από το τηλέφωνο»;
Αναρωτιέται (όταν η φερόμενη ως στριπτιζέζ σκύβει μπροστά του) «ποιος από τους δυο μας θα φωτογραφίσει τον άλλον»…
Αρχίζει τα επανειλημμένα ξεματιάσματα «φτου σου, κοπελάρα μου».
Και μετά τις προτροπές «δείχνε, δείχνε, έτσι μου ‘ρχεται ν’ αρχίσω να δείχνω κι εγώ», δεν κρατιέται να μην πετάξει τη σόκιν ατάκα που έγραψε ιστορία:
Απαντώντας σε σχετική απορία της αρτίστας για το αν θα δει το πουλάκι (σ.σ. της φωτογραφικής μηχανής) ότι «έτσι όπως πάμε, θα το δεις και το πουλάκι»!