Όταν καλούμαι να μιλήσω ή να γράψω για πράγματα που έχει δημιουργήσει ο Φοίβος Δεληβοριάς, δε νομίζω πως μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Αγαπώ όλη του την πορεία, κάθε του δουλειά, ακόμα και το ρέψιμο του που λέει ο λόγος. Επομένως, αγαπώ και Τα Νούμερα.
Η σειρά που κάνει για την ΕΡΤ είναι με διαφορά η σειρά που παίρνει τα περισσότερα σχόλια φέτος σε σχέση με τις υπόλοιπες της δημόσιας τηλεόρασης. Το Κάνε Ό,τι Κοιμάσαι δεν συνέχισε στο ίδιο hype, το Μια Νύχτα του Αυγούστου έχει μεν δυναμική, αλλά δεν ακουμπάει αυτό που συμβαίνει κάθε Παρασκευή βράδυ με Τα Νούμερα.
Κι έρχεται το ερώτημα: είναι αυτή η σειρά τόσο καταπληκτική όσο υποστηρίζεται; Προφανώς και ο καθένας έχει την άποψή του, έχει και την αίσθησή του, γιατί δεν χρειάζεται όλα να υποστηρίζονται από έλλογα επιχειρήματα. Κάποιες φορές μας αρέσει ή δεν μας αρέσει κάτι, γιατί…έτσι.
Παρόλα αυτά, θα αποτολμήσω να καταθέσω αυτά που είναι για μένα τα υπέρ και τα κατά της σειράς και στο τέλος να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι κάποια απόλυτη πραγματικότητα, μια σπουδαιότητα ή μια δήλωση του στυλ «αυτά είναι facts κι όσοι δεν τα βλέπετε είστε ανύπαρκτοι».
Το σημειώνω αυτό γιατί πολλές φορές στο μυαλό ενός αναγνώστη δημιουργείται η αίσθηση πως αφού μια άποψη βρίσκει χώρο σε ένα μέσο ευρείας αναγνωσιμότητας – και το Menshouse έχει κάτι παραπάνω από ευρεία – άρα είναι πιο σημαντική και πιο στέρεη απ΄αυτές που απλά υπάρχουν εκεί έξω, όχι αποτυπωμένες όμως σε ένα ψηφιακό ή κανονικό χαρτί.
Δεν ισχύει αυτό. Αν, ας πούμε, έχω κάτι το παραπάνω από τον μέσο αναγνώστη, είναι ενδεχομένως μια ικανότητα να αναδεικνύω κάτι ή να πυροδοτώ συζήτηση. Αυτή η πυροδότηση όμως μπορεί να γίνει και βασισμένη σε αρλούμπες που μπορεί να υποστηρίζω ή να πιστεύω.
Τι παίζει λοιπόν με Τα Νούμερα
Μου αρέσουν:
- Η κεντρική ιδέα. Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι ο εαυτός του και θέλει να αναβιώσει τη Μάντρα του Αττίκ και φτιάχνει μια νυχτερινή μουσική σκηνή που έχει κάθε βδομάδα έναν γκεστ. Και γύρω απ΄αυτόν τον διάσημο γκεστ, υπάρχει μια ομάδα wannabe καλλιτεχνών που προσπαθούν να βρουν χώρο και να λάμψουν
- Το παίξιμο της Άλκηστη Ζιρό, το ντουέτο Γραμμένου-Καλουτά στο κομμωτήριο, ο Μιχάλης Σαράντης στον ρόλο του διευθυντή της επιχείρησης, η Βάσω Καβαλιεράτου ως ή floor general της Μάντρας, ο Χάρης Χιώτης ως ο πιο φιλοσοφικός της κομπανίας.
- Ο τρόπος που ενσωματώνονται οι καλλιτέχνες που κάνουν το γκεστ. Ιδίως η Μποφίλιου και ο Μαζωνάκης σχεδόν επισκίασαν τους πάντες με το πώς συμμετείχαν στη σειρά.
- Το premise του κάθε επεισοδίου. Με την Μποφίλιου ήταν η κομμουνιστική της προσέγγιση, με τον Μαζωνάκη τα ρούχα του και το εκκεντρικό του στυλ, με τον Μαραβέγια η μετάβαση από τη χαρά στην θλίψη και η ανάγκη του Δεληβοριά να γίνει πιο fit. Το κωμικό στοιχείο, να θυμάστε, δεν έρχεται από αυτά που λέγονται, αλλά από τις συνθήκες της κάθε κατάστασης και τα εξωλεκτικά σχήματα.
- Ότι διαθέτει και έναν καυστικό τρόπο να κριτικάρει διάφορα κοινωνικά ζητήματα, είτε του ψηφιακού είτε του αναλογικού κόσμου
Τι θα ήθελα διαφορετικό:
- Ο ίδιος ο Δεληβοριάς. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει, γιατί αυτό μου ακούγεται κάπως απόλυτο. Αλλά ο Φοίβος δυσκολεύεται, όπως μου περνάει τουλάχιστον εμένα ως αίσθηση, με τις γκριμάτσες, τις εκφράσεις του προσώπου. Μπορεί βέβαια αυτό να είναι και ηθελημένο, γιατί αυτός ίσως είναι και στην πραγματική ζωή. Στην πορεία των τεσσάρων επεισοδίων μου δίνεται πάντως η εντύπωση πως εξελίσσεται σιγά σιγά και ο ίδιος σε ένα μεγαλύτερο εύρος εκφράσεων.
- Ο Θανάσης Αλευράς. Πάλι, χωρίς να μπορώ να το αποτυπώσω καθαρά με λέξεις, νιώθω ότι δεν πιέζεται ιδιαίτερα να βγάλει αυτό που έχει ως potential ο ρόλος του. Αποδίδει αρκετά γραμμικά και οριζόντια και όχι κάθετα.
- Η ταχύτητα του κάθε επεισοδίου. Μοιάζει να προχωράει με νωχελικότητα, ένα ίδιο που χαρακτηρίζει μουσικά τον Δεληβοριά, αλλά στη μουσική αυτή η νωχέλεια είναι γοητευτική και που έχει δώσει τόσα υπέροχα τραγούδια. Σε μια σειρά μου δίνει την εντύπωση ότι δε βλέπω κάτι δομημένο, αλλά μια τοποθέτηση προσώπων που απλά τους λέει κάποιος «ωραία, διαβάστε τώρα αυτά τα λόγια». Αυτό όχι σε κάθε σκηνή, αλλά είναι κάμποσες.
Συμπέρασμα: Τα Νούμερα δικαίως δεν κρίνονται από τα νούμερα τηλεθέασης, αλλά από το impact που έχουν στο κοινό στα social, δικαίως έχουν τέτοια πρόσληψη και αποδοχή από το κοινό, είναι για μένα η πιο ενδιαφέρουσα σειρά της ΕΡΤ φέτος, αλλά θέλω το κάτι παραπάνω απ΄αυτήν.