Μπορεί κάτι να είναι διαφορετικό αλλά και ίδιο; Μπορεί. Στην περίπτωση του Σιλβέστερ Σταλόνε και της σειράς Tulsa King, όπου πρωταγωνιστεί, κάποια χαρακτηριστικά είναι γνώριμα, κάποια άλλα πρωτόγνωρα για τον Sly κι εμάς, το κοινό του.
Οκ, δεν μπορεί να υπάρξουν και πολλά πρωτόγνωρα όταν μιλάμε για μια καριέρα που πιάνει τα 50 χρόνια, αλλά σίγουρα, ενώ έχουμε συνηθίσει τον Σταλόνε να είναι ο τύπος που δέρνει περισσότερο παρά τις τρώει, εδώ τον βλέπουμε να υπηρετεί την πλευρά του υποκόσμου, κι αυτό δεν έχει συμβεί πάνω από 1-2 φορές στην καριέρα του.
Όσο μπορούμε να θυμηθούμε, μόνο η ταινία με τη Σάρον Στόουν μας έρχεται στο μυαλό, το The Specialist.
Στο Tulsa King ο Σταλόνε υποδύεται έναν αρχιμαφιόζο που βγαίνει μετά από αρκετά χρόνια στη φυλακή και δεν έχει σκοπό να αλλάξει συνήθειες όταν επανέρχεται στην έξω ζωή του.
Συναντιέται ξανά με το πάλαι ποτέ αφεντικό του, ο οποίος τον στέλνει εν είδει τιμωρίας στην Τάλσα της Οκλαχόμα, με σκοπό να ξεκινήσει μια νέα, δική του αυτοκρατορία εκεί, όπου ακόμα και η ίδια η αστυνομία έχει ξεχάσει να εφαρμόζει τον νόμο.
Ο Ντουάιτ Μανφρέντι, ο ήρωας του Σταλόνε, αφήνει την αγαπημένη του Νέα Υόρκη και πηγαίνει στην πόλη των μυριάδων προβλημάτων και των ελάχιστων πραγματικών ευκαιριών, σε σχέση με αυτό που παρουσίαζε η Νέα Υόρκη.
Είναι όμως τόσο ξεχασμένο μέρος, που μπορεί να βοηθήσει την επάνοδο του Μανφρέντι, ο οποίος έχει στο πλάι του μια νέα γενιά που καλείται να μάθει απ΄αυτόν.
Στα 75 του πια, ο Μανφρέντι θα κληθεί να αποδείξει πως παραμένει ο Capoderegime, ο αρχηγός των αρχηγών και να κάνει restart τόσο στη δική του καριέρα στη μαφία, όσο και συνολικά στο οικοδόμημα της ιταλικής μαφίας της Νέας Υόρκης που θέλει να αποκτήσει ένα νέο παράρτημα και να μεταφέρει τη βάση της στην Τάλσα.
Η σειρά έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας γκανγκστερικής κατάστασης, έχει προβλεψιμότητα, αλλά είναι από τις φορές που αυτό ακριβώς ζητάει κάποιος περιμένοντας να την δει. Αυτό που θέλει ο θεατής από τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Να είναι ωμός, λιγομίλητος, να σε καταβάλλει μόνο με το βλέμμα του.
Δε χρειάζονται παρά τα πρώτα δέκα λεπτά για να κολλήσει κάποιος με το Tulsa King και τον χαρακτήρα του Σταλόνε, στον οποίο έχει δώσει όλα εκείνα τα στοιχεία που τον κάνουν ταυτόχρονα άγριο, αστείο, γοητευτικό και απόμακρο. Είναι one man show η σειρά και το βράδυ που θα βάλεις Cosmote TV, θα βρεις να σε περιμένουν τα 2 πρώτα επεισόδια με διάρκεια 40 λεπτών. Γρήγορα, δεν κουράζουν, τα βλέπεις σαν σφηνάκι. Οκ, σαν δύο σφηνάκια.