Κάποιοι ηθοποιοί είναι σαν το κρασί: όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνουν τόσο περισσότερο καλύτεροι γίνονται, τόσο πιο ελκυστικοί υποκριτικά και φυσιογνωμικά. Η περιγραφή αυτή ταιριάζει γάντι στον Κέβιν Κόστνερ, ο οποίος έχει καταφέρει στη μεσήλικη ζωή του να κερδίσει έναν υποκριτικό σεβασμό, που εύλογα δεν τον είχε στα χρόνια της νεότητάς του. Λογικό: κάποτε ο Κόστνερ ήταν ένας τυπικός action χολιγουντιανός ηθοποίος, πλέον μοιάζει με μια ήρεμη δύναμη, ένας ηθοποιός που έχει την δυνατότητα να μεταλαμπαδεύει συναισθήματα και διαθέσεις απλά με το βλέμμα του.
Σε αυτή την ιδιαίτερη περίοδο της υποκριτικής του καριέρας ανήκει και το «Οικογενειακοί Δεσμοί», μια ταινία που πέρασε απαρατήρητη στα μέρη μας, αφού την «έφαγε» η πανδημία και αν και είχε προγραμματιστεί η διανομή της, τελικά δεν την είδαμε ποτέ στο σινεμά εξαιτίας του κλεισίματός τους. Τώρα ανέβηκε στο Netflix, εδώ και κάποιες μέρες είναι πρώτη στις προτιμήσεις του ελληνικού κοινού και μια αδικία αποκαθίσταται καθώς ήταν κρίμα να μην την ανακαλύψουμε.
Ο Κέβιν Κόστνερ εδώ ξανασμίγει ερμηνευτικά με την υπέροχη Ντάιαν Λέιν και επανασυγκροτούν το ζευγάρι που περίπου πριν μια δεκαετία είχε υποδυθεί τους γονείς του Superman στο «Man of Steel». Και αν το σκηνικό με τη φάρμα στην οποία μεγάλωναν τον Κλαρκ Κεντ μοιάζει κοινό, καθώς μοιράζεται το περιβάλλον της αμερικάνικης επαρχίας, εδώ ο χρόνος που παίρνουν είναι αναμφίβολα πολύ μεγαλύτερος και εν τέλει μας παραδίδουν μια πέρα για πέρα συγκινητική ιστορία.
Το στόρι της ταινίας έχει ως εξής: Ενας συνταξιοδοτημένος σερίφης και η σύζυγός του θρηνούν ακόμη τον αδικοχαμένο τους γιο, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο ύστερα από ένα ατύχημα με άλογο. Μερικά χρόνια μετά το συμβάν, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο μαύρα για τους κεντρικούς ήρωες, καθώς φεύγει η νύφη τους, ακολουθώντας τον νέο της σύζυγο χωρίς να δώσει εξηγήσεις, παίρνοντας μαζί της και το μικρό της παιδί – και εγγονό των δυο πρωταγωνιστών. Οι ενδείξεις γύρω από την αναπάντεχη φυγή του ζευγαριού κάνουν την κατάσταση να φαίνεται εξαιρετικά ύποπτη και να μη μοιάζει καθόλου με αυθόρμητη πράξη ρομαντισμού. Έτσι, θα επιχειρήσουν να βρουν την μητέρα του εγγονού τους. Άλλωστε δεν θέλουν να χάσουν και αυτόν μετά το γιο τους…
Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του μακρινού 1960, το νεο-γουέστερν αυτό καταφέρνει και πιάνει στο έπακρο όλη την εσωτερικότητα και τη διαδικασία προσωπικής εμβάθυνσης που περιγράφεται στο μυθιστόρημα και έτσι, έχουμε να κάνουμε με ένα βραδυφλεγές και πέρα για πέρα ψυχολογικό και συναισθηματικό στόρι, που επί της ουσίας ενυπάρχει μέσα σε μια ατόφια περιπέτεια. Ο συνδυασμός αυτός -ψυχολογικού δράματος και περιπέτειας- μπορεί να μοιάζει δύσκολα υλοποιήσιμος αλλά γίνεται με πέρα για πέρα αποτελεσματικό τρόπο.
Έτσι, τα ξεσπάσματα βίας που καθορίζουν την ταινία σε κομβικές στιγμές μοιάζουν τόσο στεγνά και κυνικά που φωλιάζουν μέσα στον θεατή με οριακά σοκαριστικό τρόπο. Παρά τον αργόσυρτο ρυθμό τους και τον μελαγχολικό τους τόνο, οι «Οικογενειακοί Δεσμοί» καταφέρνουν να συναρπάσουν με τις εξάρσεις τους και δικαίως, αποτελούν ένα από τα καλύτερα crime κινηματογραφικά δημιουργήματα που είδαμε τα τελευταία χρόνια.
Να το επαναλάβουμε: βρίσκεται στο Netflix. Καλό θα ήταν να μπεις στο κατάλληλο μουντ για να την δεις αλλά όταν το πετύχεις, μην χάσεις την ευκαιρία…
