Δε μας αρέσει να επαναλαμβανόμαστε, αλλά κάποιες φορές, επανάληψη μήτηρ μαθήσεως και παθήσεως. Δεν υπάρχει λοιπόν, τίποτα πιο απολαυστικό από ταινίες που δεν τις γνωρίζεις πριν κυκλοφορήσουν και σε ξαφνιάζουν ευχάριστα. Τέτοια είναι το Barbarian.
Τα τελευταία 6-7 χρόνια έχουμε απολαύσει πολλά πολύ καλά horror, με το Don’t Breathe να είναι ένα από τα 2-3 καλύτερα, ενώ και το Us του Τζόρνταν Πιλ, αν και κυρίως θρίλερ, να έχει horror στοιχεία που γοητεύουν.
Η περίπτωση του Barbarian είναι μια από αυτές που θα χρησιμοποιούνται ως μέτρο σύγκρισης για τις επόμενες horror ταινίες, γιατί, χωρίς να το περιμένουμε και χωρίς να το περιμένουν ιδιαίτερα πολλοί, καταφέρνει να δώσει στον θεατή πολύ δυνατές αντιδράσεις, με τον φόβο και την αηδία να περιπλέκονται για να σχηματίσουν ένα νέο συναίσθημα.
Βρισκόμαστε στο Ντιτρόιτ. Εκεί θα πάει μια κοπέλα, η Τες, γιατί έχει νοικιάσει σε μια περιοχή ένα σπίτι για να μείνει 2-3 βράδια γιατί έχει μια συνέντευξη για δουλειά.
Μόνο που το σπίτι έχει νοικιαστεί παράλληλα κι από τον Κιθ, τον οποίο βρίσκει εκεί η Τες με το που φτάνει. Αφού συμφωνούν πως φταίει ο ιδιοκτήτης, καταλήγουν να συμβιώσουν για μια μέρα, με την Τες να είναι χιουεσμένη μέχρι την κάλτσα που παίρνει το ρίσκο να εμπιστευτεί έναν παντελώς άγνωστο.
Όταν μάλιστα στη διάρκεια της νύχτας ανοίγει η πόρτα της και βλέπει τον παντελώς άγνωστο να μουρμουράει στον ύπνο του και να στριφογυρίζει από τους εφιάλτες, τότε το πράγμα αρχίζει και βρωμάει πολύ. Και δεν είναι ο φόβος της Τες που έχει ποτίσει το εσώρουχο της.
Ένας φόβος που αυξάνεται όταν μετά τη συνέντευξη, γυρίζει στο σπίτι, το οποίο είναι και σε εγκαταλειμμένη περιοχή, και ένας άστεγος την κυνηγάει. Στην πορεία θα καταλάβει πως δεν είναι αυτο που φαίνεται.
Κι αυτή βέβαια δεν πρέπει να έχει πάρει χαμπάρι από το The It, γιατί αν το είχε δει, με το που έβλεπε τον Μπιλ Σκάρσγκαρντ – κάνει τον Κιθ – στην πόρτα, θα έτρεχε με ουρλιαχτά για να σωθεί.
Αν παίζει τούτος σε ταινία και εμπλακείς μαζί του, ή που θα σε σκοτώσει βάναυσα ή που κάτι πολύ κακό θα σου συμβεί.
Κι αυτό είναι βέβαια ένα στοιχείο που οι δημιουργοί του Barbarian ποντάρουν, γιατί ξέρουν πως το κοινό θα δει τον Σκάρσγκαρντ και θα κατευθύνει την προετοιμασία του την ψυχική προς αυτόν για τον τρόμο που θα σπείρει. Αμ δε…
Μέχρι τα μισά της ταινίας το έχουν στήσει έτσι ώστε όλα τα δάχτυλα να δείχνουν τον Κιθ, όμως αυτό το ρημαδόσπιτο κρύβει μυστικά που τα γνωρίζουν αρκετοί σε αυτή τη γειτονιά, αλλά έχουν καταλάβει πως η σιωπή είναι πολύ καλύτερη από την δράση.
Το Barbarian διαρκεί περίπου 100 λεπτά και δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο που να κρίνεται ως περιττό. Είναι γρήγορο, δεν κουράζει και έχει μια άρτια απόδοση στο horror στοιχείο, αντλώντας στοιχεία από το Mother του Αρονόφσκι και καταθέτοντας άφθονο Υπερεγώ μέσα από την αποτύπωση του τέρατος.
Δεν είναι τυχαίο πως το Barbarian βρέθηκε στις λίστες αρκετών στο εξωτερικό για τις καλύτερες ταινίες του 2022, κι ας ήταν εκτός 10άδας. Οκ, δε γινόταν να βρίσκεται στη δεκάδα. Αλλά το ότι για horror ταινία έχει τέτοια αποδοχή, λέει πολλά.