Μπορεί μια ταινία να φέρει αναστάτωση σε ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα; Όταν μιλάμε για το «13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi», μπορεί και παραμπορεί.
Ο Μάικλ Μπέι είναι ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ΄αλεύρι όταν πρόκειται για τις ΗΠΑ και δεν χαρίζει κάστανα. Οπότε για να φτάνει να αποθεώνει μια στρατιωτική επιχείρηση, σημαίνει πως πρόκειται για κάτι που αξίζει να αναδειχθεί.
Πέρα από τα εθνοπατριωτικά που μπορεί να σημαίνει για τους Αμερικάνους, αυτή η αληθινή ιστορία προσφέρει ενδιαφέρον και στους εκτός ΗΠΑ. Γι΄αυτό και η ταινία του Μπέι αποτέλεσε ένα live action film που αποθεώθηκε.
Πρόκειται για μια από τις πιο ηρωικές νύχτες του αμερικανικού στρατεύματος. Και δεν έλαβε χώρα ούτε στο Ιράκ, ούτε στο Αφγανιστάν, ούτε σε κάποιο από τα γνωστά πολεμικά πεδία των Αμερικάνων.
Έλαβε χώρα στη Βεγγάζη της Λιβυής, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της, με τεράστια ιστορία και σχέση με τον αρχαίο ελληνισμό, τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και την οθωμανική επέλαση, που στα χρόνια διακυβέρνησης του Καντάφι, είχε ένα πολύ ειδικό καθεστώς, ενώ αποτελεί την πόλη όπου έχουν τις πρεσβείες τους οι ΗΠΑ και η Ελλάδα, μεταξύ άλλων.
Εκεί, οι ΗΠΑ είχαν την κυριαρχία μέχρι το 2014, όταν η εξτρεμιστική οργάνωση al-Sharia κατέλαβε τη Βεγγάζη.
Η ιστορία των 13 ωρών αφορά μια άλλη 11η Σεπτεμβρίου, αυτή του 2012. Ήταν τότε που η οργάνωση επιτέθηκε στη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, σκοτώνοντας 4 στρατιώτες και τον πρέσβη.
Εκείνο το βράδυ, για περίπου 13 ώρες, οι Αμερικάνοι στρατιώτες οργάνωναν ένα σχέδιο διαφυγής για τους ανθρώπους στην πρεσβεία, καθώς γνώριζαν πως σε λίγες ώρες θα τους είχαν περικυκλώσει εκατοντάδες τρομοκράτες. Κι αυτοί ήταν λίγοι σε αριθμό. Μόλις 6.
Αυτοί οι 6 κλήθηκαν να αγνοήσουν τις άνωθεν εντολές που θα τους οδηγούσαν όλους με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο και να δράσουν ενωμένοι και κατά το δοκούν.
Όλα πήγαν στραβά, ήταν μια από τις πιο σκοτεινές μέρες του σύγχρονου αμερικανικού στρατεύματος και για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της σημασίας αυτής της νύχτας, απασχόλησε ερευνητικά το Κογκρέσο περισσότερο απ΄ό,τι το είχε κάνει η 11η Σεπτεμβρίου.
70.000 έγγραφα και 32 ώρες ακροαματικής διαδικασίας για να βρεθεί ποια ήταν η ευθύνη του Υπουργείου Εξωτερικών στο οποίο ηγείτο η Χίλαρι Κλίντον.
Όταν μάλιστα κυκλοφόρησε η ταινία, επειδή ήταν προεκλογική περίοδος για την προεδρεία με την Χίλαρι να διεκδικεί το χρίσμα των Δημοκρατικών και τον Τραμπ των Ρεπουμπλικάνων, οι τελευταίοι επανέφεραν την κουβέντα στα πεπραγμένα και τις αποφάσεις της Χίλαρι εκείνη την ημέρα. Κεφαλαιοποίησαν πολιτικά το περιεχόμενο της.
Αντιλαμβάνεται κανείς, για να προσέφερε επιχειρήματα στους Ρεπουμπλικάνους ο Μάικλ Μπέι που είναι το εντελώς αντίθετο από Ρεπουμπλικάνος, πόσο καλή ταινία είναι το «13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi».
Στις δυόμιση περίπου ώρες της διάρκειας της, η ένταση, η αγωνία, η δράση, είναι ασταμάτητες κι ανηλεείς, αλλά και άκρως διδακτικές για τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας όταν ο ρόλος σου είναι να κρατάς ένα όπλο στο χέρι κι όταν εισάγεται η συνθήκη «kill them before they kill you». Σταματάς σιγά σιγά να διακρίνεις εύκολα εχθρό ή σύμμαχο.
Βρες το «13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi» στο Netflix και το σαββατόβραδο σου θα είναι καλύτερο από το να βγεις έξω για ποτό. Είπαμε εμείς οι εσωστρεφείς και μούχλες.