Ένας σκηνοθέτης στην πρώτη μεγάλη του ταινία. Ένας νεαρός ηθοποιός στα ξεκινήματα του. Ένας βετεράνος που είχε πάντοτε μικρούς ρόλους σε ταινίες που τους ξεχνάς εύκολα. Όλοι τους κέρδισαν με το Whiplash την απογείωση της καριέρας τους.
Πρόκειται φυσικά για την ταινία του Ντέιμιαν Σαζέλ με πρωταγωνιστές τους Μάιλς Τέρνερ και Τζ. Κ. Σίμονς, με τον πρώτο να παίρνει το Όσκαρ Σεναρίου και τον δεύτερο το Όσκαρ Β΄Ανδρικού, βγάζοντας έναν ευχαριστήριο λόγο όπου μιλούσε για τη μαμά του και γενικά τις μανάδες.
Μετά απ΄αυτό ο Παπακαλιάτης δε γινόταν να μην τον βάλει στην ταινία του Ένας Άλλος Κόσμος.
Στο Whiplash βλέπουμε την αδυσώπητη πλευρά της δόξας στον κόσμο της μουσικής στη Νέα Υόρκη, τη βάναυση εκδοχή του να είσαι μέλος μιας μπάντας, μιας ορχήστρας, όπου η δική σου ισορροπημένη απόδοση διακυβεύει πολλά για τον μαέστρο.
Ο νεαρός Άντριου πηγαίνει στο φημισμένο Schaffer Conservatory της Νέας Υόρκης για να μάθει ντραμς και να μπει στην ομάδα του Τέρενς Φλέτσερ, ενός καθηγητή που έχει τη φήμη του σκληρού.
Η πραγματικότητα είναι σοκαριστικά χειρότερη από σκληρή. Κι αυτό γιατί ο Φλέτσερ είναι βίαιος με κάθε τρόπο. Σωματικό, ψυχολογικό, λεκτικό, ό,τι υπάρχει στο μενού, το προσφέρει.
Θεωρεί πως αυτή είναι η μόνη μέθοδος που ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι, που κρατάει τους δυνατούς και διώχνει τους αδύναμους. Αυτούς που ο ίδιος βασικά κρίνει ως αδύναμους.
Ο Μάιλς θα αντέξει για αρκετό διάστημα, θα ξεπεράσει τις ανθρώπινες αντοχές, θα διαλύσει τα δάχτυλά του για να παίξει στις ταχύτητες που θέλει ο Φλέτσερ τα ντραμς, όμως κάποια στιγμή θα καταλάβει πως είναι πολύ βαρύ όλο για να το αντέξει.
Η κακοποίηση που θα υποστεί θα τον οδηγήσει μαζί με άλλους σε καταγγελία εις βάρος του Φλέτσερ, ο οποίος θα χάσει τη θέση του στη σχολή.
Λίγα χρόνια μετά, Άντριου και Φλέτσερ θα συναντηθούν σε ένα μπαρ, θα απολογηθεί φαινομενικά ο δεύτερος στον πρώτο, όμως όταν αποσπάσει την ομολογία του πως ήταν ανάμεσα σε αυτούς που τον κατήγγειλαν, θα εκδικηθεί.
Θα τον καλέσει να συμμετέχει στην ορχήστρα του σε μια παράσταση που θα δώσουν, αλλά θα του έχει δώσει λάθος τραγούδια να μελετήσει για να τον εκθέσει.
Το τέλος αυτής της τοξικής και αδυσώπητης κατάστασης θα έρθει με τον πιο έντονο τρόπο, με τον Άντριου να βγαίνει εκτός εαυτού και ορίων, αλλά να δίνει στον Φλέτσερ το μάθημα που του χρειάζεται.
Στα 107 λεπτά που διαρκεί το Whiplash, είναι τόσες πολλές οι στιγμές έντασης, τόσες οι φορές που σου κόβεται η ανάσα με την τυραννία του Φλέτσερ, που στο τέλος της μπορεί να λυτρώνεται ο θεατής μέσω του Άντριου και της πράξης του, αλλά χρειάζεται αρκετό χρόνο μέχρι να φορτίσεις ξανά, αφού η ταινία σε έχει στεγνώσει.
Κι αφού είσαι που είσαι κλεισμένος σπίτι σου λόγω Βαρβάρας, βάλε το βράδυ Netflix και δες το Whiplash γιατί αυτή η Δευτέρα είναι σαν Παρασκευή.