«Όχι πάλι η Μαφία»: Η γκανγκστερική ταινία που λίγο έλειψε να «κάψει» το κορυφαίο αριστούργημα στην ιστορία του σινεμα

Λίγο έλειψε να γίνει τεράστιο έγκλημα.

Το Χόλιγουντ είναι γεμάτο από ιστορίες ταινιών που έμειναν στα συρτάρια, που αποτελούσαν μεγάλα οράματα δημιουργών που τελικά δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα, που δεν πήραν έγκριση από τα μεγάλα στούντιο με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί γύρω τους ένα τεράστιο «what if?». Μια από τις σημαντικότερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά λίγο έλειψε να ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Και μάλιστα, εξαιτίας μιας άλλης ταινίας που ποτέ δεν την έφτασε σε φήμη.

Ο λόγος για τον «Νονό» που αποτελεί κοινό μυστικό πως πέρασε από χίλια κύματα προτού γίνει πραγματικότητα. Άλλωστε, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα ήταν τότε ένας νεαρός και άγνωστος σκηνοθέτης και οι παραγωγοί πίστευαν πως με τα τερτίπια του θα τους φαληρίσει. Και μιλάμε μόνο για τα όσα έγιναν αφού ξεκίνησαν τα γυρίσματα. Διότι ο «Νονός» λίγο έλειψε να μην πάρει ποτέ έγκριση εν γένει…

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, οι ΗΠΑ κλωνίστηκαν από την «υπόθεση Βαλάτσι». Ο Τζο Βαλάτσι ήταν μέλος της μαφίας και ο άνθρωπος που δέχθηκε να καταθέσει στην ειδική επιτροπή του Κογρέσου προκειμένου να εξαρθρωθεί η μαφία και να μπουν τα αφεντικά της στην φυλακή. Οι καταθέσεις εκείνες, όχι μόνο του Βαλάτσι αλλά και των αφεντικών της μαφίας που κλήθηκαν να απολογηθούν, μεταδόθηκαν ζωντανά από την αμερικάνικη τηλεόραση κάνοντας ρεκόρ θεαματικότητας και αποτέλεσαν την μύηση της αμερικάνικης κοινωνίας στα ήθη και τα έθιμα της μαφίας.

Πάνω σε εκείνες τις καταθέσεις βασίστηκε και το βιβλίο «Φάκελος Βαλάτσι», που επί της ουσίας ήταν το αυτοβιογραφικό βιβλίο του ίδίου του Τζο Βαλάτσι ενώ υπήρξαν και η μεγάλη έμπνευση για έναν εντελώς άσημο συγγραφέα εκείνη την εποχή, τον Μάριο Πούζο προκειμένου να γράψει το δικό του μαφιόζικο βιβλίο, το «Ο Νονός». Η εμμονή που έπιασε την αμερικάνικη κοινωνία με την μαφία εξαιτίας της υπόθεσης εκείνης μετουσίωσε και τα δυο εκείνα βιβλία σε μπεστ σέλερ και σύντομα, όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, ενδιαφέρθηκε και το Χόλιγουντ για αυτά.

Η μεγάλη μάχη βέβαια δεν έγινε για τα δικαιώματα του «Νονού» αλλά για το «Φάκελος Βαλάτσι» με τον παραγωγό Ντίνο Ντε Λαουρέντις να νικάει την Universal. Η τελευταία απάντησε αποκτώντας τα δικαιώματα του «Νονού» αλλά εκ πρώτης όψεως η μάχη έμοιαζε άνιση: ο «Φάκελος Βαλάτσι» έμοιαζε να είναι σίγουρη κινηματογραφική επιτυχία και ο «Νονός» ο φτωχός συγγενής. Όταν μάλιστα έγινε γνωστό πως πρωταγωνιστής του «Φάκελος Βαλάτσι» θα ήταν ο σταρ της εποχής Τσαρλς Μπρόνσον και ο σκηνοθέτης ο Τέρενς Γιανγκ των ταινιών Τζέιμς Μποντ, η Universal σκέφτηκε ακόμα και να ακυρώσει τα γυρίσματα του «Νονού».

Έμοιαζε άλλωστε πολύ δύσκολο μια ταινία του άσημου Κόπολα με πρωταγωνιστές των ξεπερασμένο Μάρλον Μπράντο και έναν πρωτοεμφανιζόμενο με το όνομα Αλ Πατσίνο να καταφέρουν να καταφέρει να προσελκύσει τον κόσμο με βάση μια θεματολογία που θα είχε καλυφθεί τόσο αποτελεσματικά από το «Φάκελος Βαλάτσι». Δεύτερη ταινία για την μαφία την ίδια χρονιά έμοιαζε να μην χωράει…

Σήμερα, 51 χρόνια μετά την περίπου ταυτόχρονη κυκλοφορία εκείνων των ταινιών, είναι ο «Φάκελος Βαλάτσι» που έχει χαθεί ολοκληρωτικά κάτω από την σκόνη που σήκωσε το αριστούργημα του Κόπολα. Και είναι κομματάκι άδικο αυτό εδώ που τα λέμε γιατί η ταινία δεν είναι άσχημη – το αντίθετο. Πρόσφατα ανέβηκε και στο Netflix και μπορεί κανείς να το διαπιστώσει.