Από το 1986 μέχρι και το 1991, η καθημερινότητα της Νότιας Κορέας καθορίστηκε από μια υπόθεση μαζικών δολοφονιών σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της χώρας. Τα εγκλήματα εκείνα υπήρξαν έργο κάποιου κατά συρροή δολοφόνου, ο οποίος κατάφερε να διαφύγει της σύλληψης καθώς οι έρευνες της αστυνομίας αποδείχθηκαν ανεπαρκέστατες. Από το 1991 και μετά, όταν οι δολοφονίες σταμάτησαν η υπόθεση ξεχάστηκε και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που συνέκριναν τον μυστήριο αυτό δολοφόνο με την περίπτωση του Zodiac, δηλαδή του Αμερικάνου serial killer που επίσης δεν συνέλαβε ποτέ η αστυνομία.
Στις αρχές του 2000, ο Μπονγκ Τζουν Χο, ο σκηνοθέτης που σήμερα είναι πασίγνωστος για τα «Παράσιτα», καταπιάστηκε με το να κάνει ταινία αυτή την απεχθή ιστορία. Το αποτέλεσμα ήταν μια από τις πιο διάσημες αστυνομικές ταινίες των 00s, το «Μνήμες Εγκλημάτων». Ως μη αγγλόφωνη δημιουργία μπορεί να μην κατάφερε να ανταγωνιστεί άλλες παγκόσμιες επιτυχίες του είδους αλλά με τα χρόνια έφτασε να συγκρίνεται ευθέως με το «Zodiac» του Ντέιβιντ Φίντσερ που βγήκε μια γεμάτη πενταετία αργότερα και κατά κάποιο τρόπο να θεωρείται ο πρόδρομος της συγκεκριμένης ταινίας.
Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι πως ο δολοφόνος της ιστορίας που αφηγείται το «Μνήμες Εγκλημάτων», αν και ασύλληπτος όταν κυκλοφόρησε η ταινία, είδε την ταυτότητά του να αποκαλύπτεται πολλά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 2019 όταν αν και καταδικασμένος για τον βιασμό και την δολοφονία της αδερφής του από το 1994, το DNA του ταυτοποιήθηκε με εκείνους τους φόνους ενώ βρισκόταν ήδη στη φυλακή. Προφανώς, αυτό το φινάλε της αληθινής ιστορίας δεν βρίσκεται στην ταινία του Χο αλλά πραγματικά, αυτό δεν έχει καμία σημασία.
Το «Μνήμες Εγκλημάτων», που βρίσκεται στο Cinobo όπου και μπορεί κανείς να το απολαύσει όποτε θέλει, είναι μια πολύ ιδιαίτερη αστυνομική ταινία διότι καταφέρνει να τηρήσει την λεπτή και χρυσή ισορροπία ανάμεσα στο πούρο crime στοιχείο και την κοινωνική ματιά των γεγονότων. Ταυτόχρονα, διακατέχεται από ένα πολύ λεπτό, σατιρικό χιούμορ που ποτέ δεν έρχεται σε αντίθεση με το αυτονόητα σκοτεινό ύφος του αλλά αντίθετα, με έναν περίεργο τρόπο το υπερτονίζει.
Ακολουθώντας την έρευνα των δυο ντετέκτιβ που ανέλαβαν την πολύκροτη εκείνη υπόθεση, ενός διδύμου πέρα για πέρα αταίριαστου καθώς ο ένας ήταν ένας πρωτευουσιάνος και μορφωμένος αστυνομικός ενώ ο άλλος ένας όχι ιδιαίτερως έξυπνος και εντελώς άπειρος αστυνόμος του τοπικού τμήματος, ο Μπονγκ Τζουν Χο εκθέτει τον δυσλειτουργικό τρόπο που το αστυνομικό σώμα χειρίστηκε την συγκεκριμένη υπόθεση μπαίνοντας σε μια διαδικασία άσκοπης διαλογής ανθρώπων του περιθωρίου που δεν συνοδευόταν από καμία ουσιαστική έρευνα.
Μάλιστα, με ένα φινάλε που καταφέρνει μέσα σε ένα μόνο πλάνο να χωρέσει έναν χαμηλόφωνο αλλά εντελώς ξεκάθαρο κοινωνικό σχολιασμό αναφορικά με το πως το ίδιο σύστημα που επιχειρεί να αντιμετωπίσει τέτοιου τύπου φαινόμενα ταυτόχρονα τα γεννάει και τα γαλουχεί, οι «Μνήμες Εγκλημάτων» καταφέρνουν να μετουσιωθούν σε μια από τις πιο βαθιά σκεπτόμενες δημιουργίες του είδους τους και φυσικά, να αναδείξουν έναν σκηνοθέτη που θα απασχολούσε πολύ ενεργά το παγκόσμιο κινηματογραφικό κοινό τα επόμενα χρόνια.
Μην χάσεις την ευκαιρία να το δεις όσο βρίσκεται στο Cinobo. Ειδικά αν αν γουστάρεις το καλό crime drama, πρόκειται για must see ταινία…
