Μια από τις ταινίες – σταθμούς του ελληνικού κινηματογράφου, ήταν η «Πολιτική Κουζίνα», του Τάσου Μπουλμέτη, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2003.
Σε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της συγκεκριμένης ταινίας, ήταν ο Ελληνογάλλος ηθοποιός, Γιώργος Χωραφάς, πάρόλο που τα ελληνικά του, δεν ήταν στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Στην «Πολιτική Κουζίνα, υποδυόμενος έναν καθηγητή αστροφυσικής, τον Φάνη Ιακωβίδη, ο οποίος επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη μετά από 30 χρόνια απουσίας, με σκοπό να δει τον άρρωστο παππού του».
Ο Γιώργος Χωραφάς, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία. Με τη δουλειά του, διεκδίκησε, και σε μεγάλο βαθμό πέτυχε να διεκδικήσει με σοβαρούς όρους μερίδιο φήμης στην ιδιαίτερα ανταγωνιστική γαλλική αγορά του θεάματος. Ο ηθοποίος, εκτός των γαλλικών που ουσιαστικά αποτελούν τη μητρική του γλώσσα, μιλάει άπταιστα αγγλικά, ενώ μιλάει πολύ καλά ισπανικά, γερμανικά και ιταλικά.
Το γεγονός ότι ο Γιώργος Χωραφάς, δεν ήξερε καλά την ελληνική γλώσσα, καθώς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία, παραλίγο να του στοιχίσει τον ρόλο για την «Πολίτικη Κουζίνα». Τότε ακριβώς ήταν που ο ηθοποιός απέδειξε ότι είναι γνήσιος κοσμοπολίτης, καταφέρνοντας να βελτιώσει δραματικά τα ελληνικά του και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
ο
Πράγματι, ο Γιώργος Χωραφάς, με την ερμηνεία του στην ταινία, απέδειξε πως εάν κάποιος είναι διαποτισμένος με τη «μαγιά» της γλώσσας, τότε βρίσκει τον τρόπο να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός τέτοιου ρόλου.
Η σπουδαία ταινία του Τάσου Μπουλμέτη φαντάζει παρατονισμένη καθώς ψάχνει μέσα από τις γεύσεις και τα αρώματα μνήμες κυρίως πολιτικές που οδήγησαν τον έκκεντρο Ελληνισμό στο οριστικό ξεσπίτωμα από τις πατρογονικές εστίες.
Από την άλλη, η προσπάθεια του Γιώργου Χωραφά να αφομοιώσει τη γλωσσική μνήμη της οικογένειάς του, αποτελεί από τα πιο άρτια δείγματα πως τίποτε δεν χάνεται όταν οι λέξεις που μιλούν οι άνθρωποι και δομούν τη γλώσσα του, χάνονται στο βάθος των χιλιετιών.