Είναι πολλές φορές που ταινίες οι οποίες είχαν τόση φήμη πριν βγουν στις αίθουσες και τόσο «πλουμιστά υλικά» και στην πράξη απογοητεύει. Με το Killers of the Flower Moon με Λεονάρντο ΝτιΚάπριο – Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ευτυχώς, αυτό δεν ισχύει.
Φυσικά, αυτή η ταιννία είναι ένα masterpiece του Μάρτιν Σκορτσέζε. Λέει για τόσα πολλά χρόνια ο Κουέντιν Ταραντίνο ότι δε θέλει να φτάσει 70-80 χρονών και να κάνει κακές ταινίες, θεωρώντας ότι είναι η φυσιολογική πορεία των σκηνοθετών.
Κι έρχεται το 2023 να μας φέρει το The Fabelmans του Σπίλμπεργκ που είναι στις 3-4 καλύτερες ταινίες του. Κι έρχεται το Φεστιβάλ των Καννών για να δείξει στο κοινό το πολυαναμενόμενο Killers of the Flower Moon, που γίνονται ισχυρός διεκδικητής του τίτλου «Η καλύτερη ταινία του Σκορτσέζε».
Αυτόν τον τίτλο μπορεί να μην τον πάρει, αλλά μετά την προβολή της ταινίας στις Κάννες, πλήθος ανθρώπων συναινούν πως θα πάρει τον τίτλο «Η καλύτερη ερμηνεία που έχει κάνει ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο». Όπερ σημαίνει ότι κοιτάμε σίγουρα ένα από τα φαβορί για τα επόμενα Όσκαρ.
Κι αν σκεφτεί κανείς ότι αρχικά ο Σκορτσέζε ήθελε ο ΝτιΚάπριο να κάνει άλλον ρόλο στην ταινία και ο Λίο απαίτησε και επέλεξε να κάνει τον ρόλο που τελικά κάνει, αντιλαμβάνεται ότι προφανώς ο ΝτιΚάπριο είχε δει κάτι σε αυτόν, ότι γνώριζε πόσο μακριά μπορούσε να τον φτάσει. Και η ετυμηγορία είναι πως τον έφτασε.
Στο Killers of the Flower Moon υποδύεται τον Έρνεστ, έναν άντρα άπληστο, μα συνάμα χαζό και ρισκαδόρο. Ο Έρνεστ έχει επιστρέψει από τη στρατιωτική του θητεία στον ‘Α Παγκόσμιο, σε μια Αμερική του μεσοπολέμου, και αναλαμβάνει ρόλο στην επιχείρηση του πλούσιου θείου του.
Στα μέσα της τρίτης δεκαετίας του 20ου αιώνα, στην Οκλαχόμα, στην περιοχή των Ιθαγενών, στο Οσέιτζ Κάουντ, μας μεταφέρει η αφήγηση του Έρικ Ροθ, του σεναριογράφου, και του Σκορτσέζε, που παίρνουν το βιβλίο του Ντέιβιντ Γκραν, του βιογράφου της υπόθεσης δολοφονιών εκείνης της εποχής, και το μετατρέπουν σε ένα υπαρξιακό horror.
Μέσα από αυτή την αφήγηση αποτυπώνουν την μακαβριότητα πάνω στην οποία χτίστηκε η αμερικανική ιδεολογία και την γενοκτονία των Ιθαγενών. Ψέμματα, δηλητήριο, μια πνιγηρή αγάπη, ένα κράμα πραγμάτων με το οποίο ο Σκορτσέζε μοιάζει να φέρνει στο προσκήνιο όλο του το background. Όλες οι ταινίες για μαφιόζους, για βία, για τους νόμους της μαφίας εν γένει, γίνονται στοιχείο της ταινίας, αλλά στην πλευρά των αρχών, του FBI, που μόλις έχει συσταθεί.
Ο πράκτορας Τομ Γουάιτ, απεσταλμένος του Έντγκαρ Χούβερ, του νέου ηγέτη του FBI, είναι αυτός που θα λύσει το μυστήριο των φόνων. Μόνο που η ταινία δεν είναι τελικά επικεντρωμένη σε αυτή την ιστορία.
Αυτή η ιστορία είναι το όχημα της αποτύπωσης του αίματος που έχυσαν οι λευκοί Αμερικάνοι για να φτιάξουν τις σημερινές ΗΠΑ. Κι αυτό το αποτυπώνει ο Σκορτσέζε μέσα από τον αδόκιμο γάμο του Έρνεστ με την Ιθαγενή Μόλι.
Σε συνδυασμό με την κλασική γουεστερνική ουσία που έχει το Killers of the Flower Moon, δηλαδή τον επεκτατισμό, την καταπάτηση των δικαιωμάτων των άλλων, των Ιθαγενών εν προκειμένω, η ταινία που παρέδωσε στις Κάννες ο Σκορτσέζε με το καστ του (σε αυτό την αποθέωση γνωρίζει η Λίλι Γκλαντστόουν) και θα παραδώσει από τον Οκτώβριο και σε εμάς τους υπόλοιπους είναι το πρώτο άλογο κούρσας για τα βραβεία της επόμενης χρονιάς.
Είναι και μια ευκαιρία για την Apple TV να προσελκύσει περισσότερους συνδρομητές, αφού αυτή έβαλε το απαιτούμενο μπάτζετ και κάνει την παραγωγή. Το Killers of the Flower Moon θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες το φθινόπωρο από την Feelgood και ανυπομονούμε να δούμε τον καλύτερο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο όλων των εποχών.