Τον σκηνοθέτη Τοντ Φίλιπς τον μάθαμε εξαιτίας μιας μεγάλης αντίφασης που συνοδεύει την καριέρα του. Υπήρξε ο δημιουργός πίσω από την (ας είμαστε ευγενικοί) ελαφριά σειρά κωμωδιών «Hangover» προτού κάνει το μεγάλο άλμα στις συνειδήσεις των σινεφίλ με το «Joker» του 2019. Το «Joker» δεν ήταν απλά μια ταινία που έκανε μεγάλη φασαρία ως προς το πολύπλευρο και πυκνό περιεχόμενό της αλλά και ως προς την «ευλιγισία» του δημιουργού της: φαινομενικά έμοιαζε παράδοξο αυτό και το «Hangover» να έχουν την ίδια δημιουργική υπογραφή.
Όμως ενδιάμεσα αυτών των δυο ο Τοντ Φίλιπς είχε δημιουργήσει και μια ταινία που μπορούμε πλέον να πούμε με βεβαιότητα πως ήταν κανονική γέφυρα ανάμεσα στα δυο άκρα του έργου του. Ο λόγος για το «War Dogs» («Σκυλιά του πολέμου» στα ελληνικά) με τους Τζόνα Χιλ, Μάιλς Τέλερ, Μπράντλεϊ Κούπερ, μια ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία που τις τελευταίες μέρες βρίσκεται διαρκώς στο Top 10 των αναζητήσεων του Netflix. Και όχι άδικα εδώ που τα λέμε, μιας και πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη κωμωδία (αντικειμενικά πολύ μακριά από την «χαζομάρα» των «Hangover») που δεν διστάζει ούτε να γίνει πολιτικά καυστική ούτε να αποκτήσει μια πικρή σκληρότητα.
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία δύο εικοσάχρονων, που είναι κάτοικοι του Μαϊάµι ενώ την ίδια ώρα μαίνεται ο πόλεμος στο Ιράκ και η εμπλοκή των ΗΠΑ σε αυτή. Οι δυο πρωταγωνιστές του «War Dogs» θα δουν μια τεράστια επενδυτική ευκαιρία σε µια άγνωστη κυβερνητική πρωτοβουλία, η οποία έχει περάσει εντελώς απαρατήρητη και η οποία δίνει τη δυνατότητα σε µικρές επιχειρήσεις να «κλείνουν» συµβόλαια του στρατού των ΗΠΑ.
Παρά το γεγονός ότι το ξεκίνημα τους είναι σχετικά φτωχικό και σεμνό, πολύ σύντομα καταφέρνουν να κερδίσουν πολλά χρήματα από την εν λόγω μπίζνα και να ζήσουν πλουσιοπάροχη ζωή. Όμως ο έλεγχος για τους δύο φίλους θα χαθεί εντελώς όταν θα κλείσουν µια συµφωνία ύψους 300 εκατοµµυρίων δολαρίων για εξοπλιστικά συστήµατα του Αφγανικού στρατού. Η εν λόγω συµφωνία θα τους φέρει σε επαφή µε «σκοτεινούς» ανθρώπους, πίσω από τους οποίους, όπως θα αποδειχθεί, κρύβεται η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Ένα από τα πράγματα που υπήρξε το σήμα κατατεθέν του Τοντ Φίλιπς με το «Joker» ήταν το γεγονός πως η ταινία του «κοιτούσε» πάρα πολύ έντονα το σινεμά του Μάρτιν Σκορτσέζε και ειδικότερα, την 70s περίοδο του τελευταίου. Βλέποντας ωστόσο το «War Dogs» γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η συγκεκριμένη επιρροή του «Joker» δεν είναι ούτε ευκαιριακή ούτε τυχαία. Διότι και εδώ ο Φίλιπς «κοιτάει» πολύ έντονα το σινεμά του Σκορτσέζε. Αυτή τη φορά την «σπιντάτη» εκδοχή του. Εκείνες τις ταινίες του με πολύ έντονο ρυθμό όπως το «Καζίνο» ή ο «Λύκος της Γουόλ Στριτ». Ειδικά, τον τελευταίο..
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό πως οι δύο ταινίες μοιράζονται τον Τζόνα Χιλ σε έναν από τους βασικούς τους ρόλους και αυτό δεν είναι τυχαίο: και στις δυο η ερμηνεία του είναι τόσο πληθωρική και κερδίζει τόσο μεγάλη έκταση μέσα στα τεκταινόμενα που οριακά τα καθορίζει. Αλλά και σε ένα συνολικότερο επίπεδο, το «War Dogs» μοιράζεται με τον «Λύκο της Γουόλ Στριτ» τον σχολιασμό αναφορικά με τον κυνισμό και την ανηθικότητα που κρύβεται πίσω από την υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής δομημένο μόνο και μόνο για να αποτελεί ένα ατέρμονο κυνήγι του «αμερικάνικου ονείρου» και του πως όλο αυτό καταλήγει να λειτουργεί διαβρωτικά για το ίδιο το άτομο και επιβαρυντικά, πέρα για πέρα παρασιτικά για την κοινωνία εν γένει…
Βέβαια δεν πρέπει να υπάρχει παρεξήγηση: το «War Dogs» είναι κατά βάση μια κωμωδία. Για την ακρίβεια, μια πολύ αστεία κωμωδία. Πετυχαίνει ωστόσο έναν «χρυσό» συνδυασμό παραγωγής γέλιου και κοινωνικού σχολιασμού και πραγματικά μόνο θαυμασμό προκαλεί αυτή η ισορροπία. Εν τέλει, η πικρή αίσθηση που σου αφήνει σε συνδυασμό με το γέλιο που σου προκαλεί είναι και η βασική δύναμη της ταινίας…