Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος υπήρξε ένας από τους πιο λατρεμένους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου.
Η αυθεντικότητα, η εκφραστικότητα και το πηγαίο του ταλέντο τον κατέταξαν σε έναν από τους κορυφαίους όλων των εποχών.
Πέρα όμως από τις χαρακτηριστικές χειρονομίες, τις ανεπιτήδευτες γκριμάτσες και τις ιστορικές ατάκες «χούφτωσ’ την» και «αμέρικαν μπαρ», ο θρυλικός «Νιόνιος» φημιζόταν και για κάτι άλλο:
Το βαρύ χέρι του!
Όπως συνέβαινε και με τον επίσης τεράστιο Λάμπρο Κωνσταντάρα, ο Παπαγιαννόπουλος ήταν υπέρ του… ρεαλισμού στις κινηματογραφικές σκηνές με χαστούκια.
Ένιωθε άσχημα μεν όταν επρόκειτο να τα δώσει και ζητούσε προκαταβολικά συγγνώμη από τις συμπρωταγωνίστριες του.
Σε αντίθεση όμως με την πραγματική ζωή, όπου ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και γνωστός για τις αγαθοεργίες του, στο σανίδι (ή το πανί) ήταν αδιαπραγμάτευτα… επαγγελματίας!
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που έχει εξιστορήσει ο ίδιος σε εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού από την ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο».
Εκεί όπου χρειάστηκε να δώσει εκείνος το… σύνθημα για να γυριστεί η θρυλική σκηνή με τα 17 συνεχόμενα χαστούκια.
«Γυρίζουμε και είναι καμιά τρακοσαριά οι κοπέλες.
Παίζουνε κι ώσπου να ‘ρθει η σειρά μου είχα βγει απέξω.
Αλλά περνάνε ώρες και δεν με φωνάζουν μέσα να συνεχίσουμε.
Τι γίνεται;
Πάω μέσα, ρωτώ γιατί σταματήσαμε;
“Όχι, δε σταματήσαμε, αλλά το ξύλο. Δεν γίνεται το ξύλο”, μου λένε…
Ποιος χτυπάει, ρωτάω;
“Ο Ορέστης Μακρής, ο Τσαγανέας, ο Γαβριηλίδης κλπ. Δεν το πετυχαίνουν”.
“Φέρε μία!”, λέω του Αλέκου του Σακελλάριου.
Έρχεται μία και… φραπ!
“Δόξα σοι ο Θεός”, είπε ο Σακελλάριος»!
Αντίθετα όμως από τον… Σακελλάριο, η Μαίρη Αρώνη δεν εκτίμησε καθόλου μια σφαλιάρα του Παπαγιαννόπουλου έξι χρόνια αργότερα.
Ως η θρυλική «Πάστα Φλώρα», η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός υποδυόταν τη σύζυγο του Στέλιου στην ταινία «Μια τρελή, τρελή οικογένεια».
Όταν εκείνος λοιπόν έφτανε στο αμήν κάποια στιγμή με τα τερτίπια της, προβλεπόταν από το σενάριο να ξεσπάσει.
Και μέσα σε… αποθέωση από την κόρη του, Τζένη Καρέζη (που αναφώνησε ότι άργησε 20 χρόνια να το κάνει) να της δώσει ένα χαστούκι!
Από ‘κει και πέρα έχει περιγράψει γλαφυρά τι συνέβη ο Νίκος Μουρατίδης στην εφημερίδα «On Time»:
«Ο ίδιος ο Παπαγιαννόπουλος είχε παραδεχτεί πως πολλές φορές τα χαστούκια που έδινε στις ταινίες ήταν πέρα για πέρα αληθινά.
Έτσι έγινε κι εδώ.
Της άστραψε ένα που ζαλίστηκε η γυναίκα και αποχώρησε πάρα πολύ θυμωμένη από το πλατό, απειλώντας πως δεν θα ξαναγυρίσει.
Ο Δημόπουλος και ο ίδιος ο Παπαγιαννόπουλος ήταν σε απελπισία.
Την κατάσταση έσωσε ο Φίνος που της έστειλε σπίτι της λουλούδια και γλυκά, ζητώντας της συγγνώμη και παρακαλώντας την να επιστρέψει στα γυρίσματα.
Και η Αρώνη επέστρεψε».
Έτσι λύθηκε η παρεξήγηση και προχώρησε η ταινία.
Απετράπη μια ενδεχόμενη αποχώρηση της Αρώνη, που είχε πάρει μάλιστα τον ρόλο της «Πάστα Φλώρας» έπειτα από άρνηση της Ρένας Βλαχοπούλου.
Και η ιστορική σκηνή με το χαστούκι, όχι απλά σώθηκε, αλλά απογειώθηκε με τον εξής διάλογο Παπαγιαννόπουλου-Αρώνη:
-Πονάς;
-Μα γιατί έχεις τόσο βαρύ χέρι;
-Στα νιάτα μου έριχνα ακόντιο…
