Ότι ο Γουίλεμ Νταφόε είναι υπερτιτάνιος ηθοποιός, το ξέρουν όλοι. Ότι ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ είναι ένας ρόλος με στοιχεία που σου επιτρέπουν να φτάσεις το υπέρτατο, το ψυχανεμιζόμαστε. Αυτό που έγινε όμως στην ταινία At Eternity’s Gate, δεν το φαντάζεται κανένας γήινος νους.
Η ιστορία του ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκογκ είναι άγνωστη ως προς τα σημεία της, αλλά εν γένει γνωστή ως προς την τραγική της κατάληξη. Τελείωσε πολύ νωρίς, αφού πέθανε στα 37 του, ήταν γεμάτη από ψυχικά βάσανα, έκοψε το αυτί του, εγκλωβίστηκε στον εαυτό του, κατάφερε να απεγκλωβιστεί και να ερωτευτεί, αλλά στην Οβέρ Σιρ Ουάζ γράφτηκε το πρώιμο φινάλε.
Στη μικρή αυτή διαδρομή ανέπτυξε φιλία με τον Γκογκέν, ένιωσε προδομένος από εκείνον, απορρίφθηκε από τους κλασικούς κύκλους της τέχνης της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης, έζησε στη φτώχεια, ερωτευόταν ιερόδουλες και κατάφερε να βρεθεί στην Αρλ και μετά στην Οβέρ για να βρει κάποιες στιγμές ηρεμίας. Εκεί δημιούργησε τους φημισμένους του πίνακες όπως την Έναστρη Νύχτα ή τα Ηλιοτρόπια.
Το τέλος του ήρθε, παρά την αρχικά επικρατούσα εκδοχή για αυτοκτονία, από το χέρι της Μάργκο Γκασέ, της κόρης του δρ. Γκασέ, του ψυχολόγου που τον κούραρε στην Αρλ. Πάνω σε έναν τσακωμό τους, την ώρα που εκείνος ζωγράφιζε, με την Γκασέ να έχει πάθει κρίση ζήλειας και να απειλεί πως θα αυτοκτονήσει, ο Βαν Γκογκ πήγε να την σταματήσει, το όπλο εκπυρσοκρότησε και τον πέτυχε στο στομάχι.
Ο ίδιος, θέλοντας να την προστατεύσει, έστησε το σκηνικό για να φαίνεται ως αυτοκτονία του, με τον οργανισμό του να δίνει μάχη για μερικές ώρες και να καταλήγει το πρωί της επόμενης μέρας.
Το At Eternity’s Gate εστιάζει στο τρίτο και τελευταίο στάδιο της ζωής του Βίνσεντ Βαν Γκογκ, στην Οβέρ Σιρ Ουάζ, στις επισκέψεις του σε ψυχιατρείο, στο τέλος των προσδοκιών, στα χτυπήματα που δεχόταν από τους συναδέλφους του που απαξίωναν το έργο του και στην ταραχώδη σχέση του με την Γκασέ.
Όλα αυτά, για να αποτυπωθούν στην ολότητα τους στην κάμερα, χρειάζονται και έναν σπουδαίο ηθοποιό. Κι ο Γουίλεμ Νταφόε είναι. Ήταν ο καταλληλότερος για τον ρόλο και παρέδωσε μια από τις 2-3 καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του – ενδεχόμενα την καλύτερη και αυτή που τον έφερε όσο πιο κοντά γίνεται σε ένα Όσκαρ.
Το At Eternity’s Gate είναι μια βιογραφία κι αυτό σημαίνει πως έχει ένα προβάδισμα πάντοτε για να επιτρέψει στον ηθοποιό να διαπρέψει ακολουθώντας το λεγόμενο method acting. Ο Νταφόε όμως το πήγε μερικά βήματα παραπέρα. Σε μια δεκαετία με πολλές σημαντικές ερμηνείες σε βιογραφίες, ο Νταφόε κατέχει την κορυφαία όλων.
Η ταινία που σκηνοθετεί ο Τζούλιαν Σνέιμπελ, κυκλοφόρησε το 2018 και βρίσκεται στο Ertflix για να την δεις σήμερα το βράδυ.