Ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα στη ζωή, είναι ο ρεαλισμός, ο γνώθι σεαυτόν. Αν ξέρεις πού μπορείς να φτάσεις, τότε ξέρεις και πώς να κάνεις υπέρβαση. Κι όταν βλέπει κανείς μια ταινία με τον Τζάκι Τσαν και τον Τζον Σίνα, ο ρεαλισμός είναι το στοιχείο-κλειδί.
Γνωρίζοντας για τόσα χρόνια και τους δύο, δεν περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό από αυτό που προσφέρουν με το Hidden Strike. Απλώς, για τον Τζάκι Τσαν κυρίως, οι εποχές έχουν αλλάξει. Το action είναι στα πολύ πάνω του, γίνεται από άλλους σε πολύ υψηλό επίπεδο, και δεν αρκεί αυτό το στυλ που έχει δώσει στο κοινό ο Κινέζος ηθοποιός.
Ο Τζον Σίνα από την άλλη, είναι μια πλαστελίνη. Μυώδης όσο δεν πάει, αλλά πλαστελίνη. Αυτό σημαίνει πως προσαρμόζεται στις ανάγκες του μεγαλύτερου ονόματος σε κάθε πρότζεκτ που συμμετέχει.
Κι όταν παίζεις με τον Τζάκι Τσαν, είσαι εσύ αυτός που θα πρέπει να προσαρμοστεί.
Στο Hidden Strike, υποδύονται ο ένας έναν αξιωματικό κινεζικών ειδικών δυνάμεων, ο έτερος έναν Αμερικανό απόστρατο, που για ένα διάστημα το έριξε στις παράνομες αποστολές και έβγαζε έτσι χρήματα, αλλά πλέον ζει σε ένα χωριό μαζί με παιδιά και ανθρώπους που μοχθούν για να ζήσουν στη σκληρότητα της Μέσης Ανατολής.
Ο Κρις (Σίνα) έχει έναν αδερφό, τον Χένρι, που είναι πιο παραδομένος στο χρήμα και στην παρανομία και αυτό θα μπλέξει τον Κρις σε μια κατάσταση της οποίας τα δεδομένα δεν γνωρίζει πλήρως.
Ο Χένρι τον πείθει πως θα βγάλουν γερά φράγκα κυνηγώντας κακούς Κινέζους, αλλά στην πορεία της αποστολής ο Κρις βλέπει πως κυνηγάνε και παίρνουν αιχμαλώτους αθώους. Γρήγορα θα δει πως ενορχηστρωτής αυτής της πλεκτάνης που έχει οδηγήσει και το χωριό του στην ανομβρία, είναι ο Όουεν, άνθρωπος που νόμιζε απλό υπάλληλο μιας πολυεθνικής που ασχολείται με την ύδρευση και την εξαγωγή πετρελαίου στην περιοχή.
Ο Όουεν θέλει να μεταφέρει εκατομμύρια τόνους πετρελαίου σε κάτι τάνκερ και να πληρωθεί αδρά, φέρνοντας μια έχθρα ανάμεσα σε Κινέζους και Αμερικάνους σε επίπεδο διπλωματίας.
Κρις και Λούο (Τζάκι Τσαν) θα πρέπει να πάρουν απόφαση πως ενωμένοι θα μπορέσουν να εμποδίσουν τα κακόβουλα πλάνα του Όουεν, αλλά τίποτα δεν θα είναι απλό στην ερημιά και δίχως τον εξοπλισμό που διαθέτει ο αντίπαλος.
Στη σκιά όλης αυτής της μάχης, ο Λούο έχει να αντιμετωπίσει και το τραύμα της κόρης του, η οποία του το κρατάει που υπηρέτησε πιστά τη χώρα, αλλά δεν ενδιαφέρθηκε για εκείνη και την μάνα της, ειδικά όταν αυτή πέθαινε.
Το Hidden Strike δεν πολυπροσπαθεί να δώσει κανένα βάθος στους χαρακτήρες και την ξεχωριστή τους ιστορία. Ο χαρακτήρας του Σίνα για παράδειγμα, έχει βρει μια οικογένεια στα πιτσιρίκια και στο χωριουδάκι όπου είναι κάτι σαν προστάτης. Είναι συγκινητικό στόρι, αλλά αποδίδεται απότομα και επιφανειακά.
Συνολικά, το σενάριο στα διαλογικά του σημεία είναι αδιάφορο και δεν πετυχαίνει να δώσει το κατάλληλο υλικό σε Τζάκι Τσαν και Τζον Σίνα για να είναι θεαματικοί στη δράση και να έχουν ένα interaction της προκοπής.
Ό,τι πετυχαίνει η ταινία σε επίπεδο χιούμορ, οφείλεται στον fun χαρακτήρα του Τζον Σίνα και στο πώς ενώνεται αυτό το Βουνό με τον μικροκαμωμένο Τζάκι Τσαν που δεν έχει εξελιχθεί ιδιαίτερα στα τόσα χρόνια, παραμένει σταθερός, αλλά και στάσιμος. Ο Σίνα του δίνει ένα καύσιμο, έναν αέρα ανανέωσης και αυτό είναι το μόνο που αξίζει στο Hidden Strike.
Κι επειδή είναι αυγουστιάτικη ραστώνη, η ταινία πήγε στην πρώτη θέση στα trends του Netflix.